Yaz aşkım(GXG)

Selin'in yüzsüzlüğü

"Selin!"

Ellerim titremişti. Gözümden ister istemez bir damla düştü. Şok içinde karşımdaki yıllar geçtikçe daha da güzelleşen kadına bakakaldım.

O ise hiç istifini bozmadan bana şaşkınlıkla bakıp

"Hangi Selin?" böyle dediğinde sinirlenip elimi masaya vurdum.

"Benimle dalga mı geçiyorsun Selin?" Kaşlarımı çatıp hiddetle yerimden kalktım.

"Ne dalgası be? Bi dakika. Sen benim ikizimi nerden tanıyorsun?"

"Demek halâ dalga geçiyorsun ha. Siktirgit odamdan."

"Seni şikâyet ederim. Her hastana böyle mi davranıyorsun terbiyesiz?"
Sanki gerçekten beni tanımıyormuş gibi davranmıştı. Daha da zoruna gitti.

"Hasta değilsin sen, hasta edensin göt!"

Bağırıp kolundan tuttum ve odadan dışarı attım. Ben onu aklımdan çıkaramıyorken hafızamı kaybedip onu hatırlayana kadar Esra'ya tutunmuşken onu hatırladığımda fotoğraflarına gizlice her gün bakmaya başlamıştım. Yüz hatlarını hatırladığımda unutmaya çalışsam da olmamıştı. Mıh gibi ezberlemiştim yüzünü, gözlerini, sözlerini yaşanılan onca şeyi... Onun beni tanımıyor gibi davranması kalbimi acıtmıştı. En çok şarkı unutmak veya unutulmak ile ilgilidir derler. Unutulmaktan acısı nedir ki?
Aşk elbet dönüşür; biri unutur diğeri unutulur. Unutan kişi başkası tarafından unutulur. Bu döngü böyle gider. Peki unutulan nolur? Başkasıyla mutlu mu olur ?
Ya da her mutlu hissettiğinde unutamadığı o derin yaranın sahibini hatırlayıp "keşke onunla mutlu olsaydım" mı der?

Beynim çok karışmıştı. Her şey birbirine girmişti. Ben Esra'ya tutundum. Tam karışık zamanımda. Aklımın oyununda, kendi adımı bile yeni hatırladığım sıralarda o komadan çıktığımda annem ve babam değişmişti. Ceyda her şeyi hatırlatmak namına beni Reyhan, Ceyda, Ece yle tanıştığım ilk günleri hatırlatmak için o bara götürdü. Hatırladım her şeyi. Yaşadıklarımı, yaptıklarımı. Sonra da Esra bana bakıp dururken benimle ilgilenirken işime gelmişti. Her şeyi hatırlamadan önce yeni birini eklemiştim hayatıma. Belki de o hatırlamadığım zamanlardan kaçmak içindir diye düşündüm. Tam da düşündüğüm çıktı. Selini hatırlamaya başladığımda "Evet tam da onu hatırlamaktan kaçıyormuşum" diye düşünmüştüm. Şimdiyse gelip karşıma onca şeyden sonra o bana unutmuşluk numarası yapıyor. İçim acıyordu. İçim yanıyordu. Gözlerimdeki yaşlar uzun zaman akmamıştı. Farkında olmadan bir iki yaş süzülmüştü. Tuzlu tadını aldığımda anladım. Silip kendime geldim ve hiç bir şey olmamış gibi davranmaya karar verdim.

Odada biraz kendime iş bulup oyalandıktan sonra babamın aradığını fark ettim. Sessizde kalmış telefonum.

Hemen açtım. Hoparlöre verdim.

"Haberleri aç!"

"Haber izleyecek zamanım yok ki. Çok işim var."

"Ulan müşteri kovunca işin azalır. Sen çok diyosun. Bak gör yarın kimse geliyor mu ? Aç dedim sana"

Tv'yi açtığım gibi her zamanki babamla izlediğimiz kanalda bizim hakkımızda Selin'in konuşma yaptığını. Bizi kötülediğini gördüm. Canlı yayında konuşuyordu.

"Arkadaşlar ben bu kadar ahlâksız, saygısız, terbiyesiz, merhametsiz insan tanımadım. Önce başka birinin adıyla seslendi. Sonra ben karıştırdınız bile diyemeden Kolumdan tutup attı. Küfür ede ede. Terbiyesiz kadın. Sakın bir daha bu psikologu tercih etmeyin. Dava açacağım. Bu kadına diploma verenin de suçu var. Gitsin önce kendi psikolojisini düzeltsin. "

Haberci spikeri konuşmaya başladı.
"Evet görüyorsunuz. Nasıl psikologlar yetişiyor bu ülkede. Sadie Karaman, Süleyman Karaman'ın kızıdır. Zenginlik ve şımarıklık ile büyütülünce böyle olması çok doğal."

Babam da haberi hoparlörde dinleyip bağırdı.

"Gidip o kadından özür dileyeceksin! Yaptığın haberlere çıkacak. Soyadımızı temizleyeceksin. O kliniği kapatırım Sadie. Kapattırırım. Delirtme beni"
Kumandayı televizyona attım. Tv ekranı kırıldı. Normalde sinirlenince hiç bir şeye zarar vermeyen sakin biriydim. Bugün kafayı yiyeceğim diye düşünüp mantığımı bi kenara bırakıp telefonu da fırsattım.

Lan sanki kadını öldürdüm. Cinayeti sakladım. Alt tarafı kolundan tutup attım.
Bu ne amk. Bu ne! Göreceksin sen selin. Senin belanı sikeceğim. Demek ünlü avukat oldun ha. Senin o ününü sikmezsem senin o dediklerini sana tek tek yedirmezsem ben de Sadie değilim.