Yeni Aile

33~

Barlas'ın beni uyandırması ile kendime geldim
Doktor gelmiş Esma anneye bakıyordu
Kalktım ve beklemeye başladım
Doktor konuştu
"She is very good
She is no longer sick"
"O çok iyi, o artık hasta değil "
Doktor biraz daha nasıl durması hakkında konuştuktan sonra gitti bugün hastaneden çıkmazmış ama sadece 1 kişi refakatçı kalsın dediği için sadece Kamil baba kalıcaktı ve biz dönücektik
Hazırlanmak için eve gittik
...
Üzerimi değiştirdim ve valizimi topladım

Üzerime kısa montumu giydim ve valizimi alıp çıktım
...
"Bakır özel jet için gidicekler A2 kapısına"anonsunu duyduğumuzda ayağa kalktık ve yürümeye başladık
Yanımızdan geçen insanlar bize garip bakıyordu
Çözemedim ama bunun için de uğraşmadım
Uçağa bindiğimizde üzerime Barlas örtü getirdi ve koltuğa uzandım
Uçak bazen midemi altüst ediyordu ondan dolayı uyumak en iyi tedbirdi
2 hafta sonra
"Ela hanım dosyaları size mail olarak attım"dedi çalışan Güneş Hanım
"Tamam çok teşekkür ederim geri dönüş yapılacaktır"dediğimde gülümseyerek çıktı
Barlas şirkete geç gelmişti
Direk odasına girdi
Ne olduğunu anlamamıştım
Yanına gittim ve kapıyı çaldım
"Gel"dedi sinirli bir ses tonu ile
"Barlas sevgilim noldu"
Dedim korku dolu bir sesle
"Büyük ortaklarımızı kaybetmek üzereyiz şuan"dedi eli ile kağıt buruşturup fırlatıyordu
Tam duvara yumruğu geçiricekken tam karşısına geçtim ve karnımdaki acı ile beynim uyuştu
Barlas yaptığı şey ile şoka girmişken kendime geldim
"Yeter yapma bunu duvara vurup çevrene zarar verince noluyor yapma diyorum yapma"dedim
Gelip bana sarıldı"özür dilerim güzelim acıdı mı çok aşağıda revir var hastane yakın gidelim mi?"
"Saçmalama ayrıca kendime geldim"dedim
Güldü
"Aa oyalama beni daha çok işim var"diye ironisine burnu havada bir yüzle odadan çıktım
Gülüyordu arkamdan
"Kes lan "dedim
"Ayy deli kızım benim"dediğini duydum ona dönüp öpücük attım
Masama geçtim ve çalışmama devam ettim
...
"Barlas bey merhaba"dedi adının sinem olduğunu öğrendiğim Barlas'a kahve getirwn kadın ama hep bu geliodu
Barlas'ın odasında uzanırken Barlas işlere bakıyordu
Kız kahve için odasına getirmişti benim kahvemi göz devirerek önüme koydu
Barlas'ın kahvesini koyarken önüne geçti ve eğildi evet şuan Barlas karşımdaki görüntü ile taciz ediliyordu
Kız bi anda kahveyi eline döktü ve Barlas'ın kucağına düştü
Barlas bi anda kızı itti ve kız yere düştü
"Napıyorsun ya sen"dedi Barlas sinirle
Görevliler odaya girdi kamera kayıtlarından gören güvenlikler kadını çıkardılar
Masasında birşey yoktu Barlas kıza söverken ben şok olmuştum
Yavşak bi tacizciydi kız
Barlas bana sarıldı"güzelim valla hiç yalan konuşmicam korktum valla"dedi
"Boşverir misin sapık işte"dedim
Birşey demedi
Kahvemi aldı ve tek attı
"Sen süt tozu olmadan kahve içmezsin"dedi
Güldüm
Yanıma geldi ve uzandı başımı göğsüne koydum
Bi anda yukardan bir tuşa bastı hem kapı kilitlendi hem camlar kapandı
Saçlarımı öptü
Elimden öptü
"Hatun'um vallahi çok güzelsin ölüyorum sana Allah şahidim olsun ki"dedi
Daha çok kendimi sardım ona
"Bende sana ölüyorum Allah şahidim olsun ya"dedim
Dudağından öptüm
Geri çekilip yeniden göğsüne uzandım
Saate baktı ve köşedeki örtüyü üzerimize serdi
"Uyuyalım"dedi
"Uyuyalım"dedim
Kafamı kendine bastırdı
Saliselik nefes kesintisi
Uyuduk ne kadar bilmiyorum ama Barlas uyurken bile saçımı okşuyordu
Düşünmeme bakın be
...
Uyandığımda odadaydım
Barlas uyanmış işin başına geçmişti
Doğruldum ve karnıma bir sızı girdi
Kasılmıştım bi anda hareket edemedim
Sesim çıkmadı "Barlas" diye bir tını çıktı ağzımdan
Barlas kafasını kaldırıp bana baktı elimi kaldırdım karnımdan elimde kan vardı
Ne olduğunu anlamıyordum bebeğim düşmüştü zaten fakat bu neydi
Barlas hemen işten arkadaşı Mert'i aradı
Çocuk koşarak geldi ve birlikte şirketten çıktık
Herkes nolduğunu anlamaya çalıştı
Güneş Hanım çantasını aldı ve koşarak geldi
Gözlerim kapanıyordu
Barlas kulağıma fısıldadı
"Yavrum dayan güzelim nolursun"dedi
Gözlerim kapanıcakken yüzüme vuran ışık ile bi anlık gözlerim açıldı
Güneş Hanım tutuyordu
"Ya iyi gelir dedim sana aşkım"dedi mert'e ne bunlar evli miydi yada sevgili fln
Bunları düşünürken Barlas arabayı kullanmaya başladı başım Güneş'in dizindeydi
Önde oturam Mert Barlas'ı sakinleştiriyordu
Barlas'ın ani freni ile hastaneye geldiğimizi anladım
Gözlerim gidiyordu
Doktorlar,hemşireler başıma toplanmıştı
Gözlerim karardı
Midem bulanıyordu
Barlas'ı peşimden sokmadılar
Ölüyordum
Birşey beni öldürüyordu
...
Barlas'ın ağzından
Ela'yı doktorların almasından 1 saat geçmişti ne gelen vardı ne giden
Çevreme baktım
Berke abi Asel'i sakinleştiriyordu
Atakan abi Ceren ablayı sakinleştirmişti ve benim yanımda oturuyordu
Aybüke uyuyordu
Ateş babam Melek anneyi sakinleştiriyordu ama kendisi ağlamıyordu
Acı çektiği çok belliydi
Ben mahvolmuş durumdaydım
Hayatım mahvolmuştu
Karım dediğim kadın şuan doktorların elindeydi kimse birşey dememişti
Ayağa kalktım bacaklarım tutmuyordu
Ben kalktığımda Atakan abi de kalktı bir adım attım ama yamuk gidiyordum sanki sarhoş gibiydim
O an hayatımdaki en kötü fiziksel acıyı hissettim kalbim öyle bir sızladı ki iliklerime kadar hissettim
Bir adım daha atmadım olduğum yerde yere çöktüm
Mert geldi "aslanım sen neler atlattın yapma bunu kendine"dedi
Birşey demedim sanki dilimi yutmuştum ağzımdan bir tını bile çıkmıyordu
Kapıdan doktor çıktı o an herşeyi bırakıp bir çocuk gibi umutla koştum kapıya
Doktor konuştu
"Ela hanımda parçalar kalmış düşüğünden dolayı şuan şuan yoğun bakımda parçaları aldık kalıntıları bilmiyoruz net bilgi veremeyiz ama herşeye hazırlıklı olun"dedi
O an yere Asel yığıldı
Melek hanım çığlıkla ağlamaya başladı
Herşeye hazırlıklı olmak diyordu
Yoğun bakım diyordu
Aklımdan geçen bin olayın biri bile onu benden almak için yeterliydi
İnsanın nefes alması için nasıl oksijen gerekiyorsa benimde nefes almak için ona ihtiyacım vardı
O beni hayatla barıştırdı
O beni kurtardı
O benim yaşama sebebim
O yaşamazsa ben nasıl yaşarım
Kimse bunu düşünmemişti
Telefonumu çıkardım ve yazmaya başladım
Ela çıkana kadar böyleydi
Hep böyle olucaktı yazıcaktım o en son okuyucaktı
"Ölümle yaşam arasındaki bariz çizgideyim var ile yok arası
Sen varsan ben varım sen yoksan o yerde benim adım geçmez"
Gözlerimi kapadım hemde karanlıktan korkan bir çocuk gibi
Açmadım sımsıkı kapadım
"Allah'ım onu bana verdiysen alma onu alıcaksan bir gün eğer beni ondan önce al kurbanın olim"dedim içimden
Hiçbirşey fayda etmiyordu
Gözlerimi geri açtım uyuyamıyordum bile
Aybüke ağlıyordu
Oda anlamıştı birşeyleri
Ceren abla ve Atakan abi çıktı
Ama atakan abi geri geliceğini söyledi
Asel uyumuştu Berke abimin dizinde
Melek annem dua okuyordu
Ateş babam kafasını duvara vuruyordu
Kalkıp babamın yanına gittim
"Baba herşey için çok özür dilerim kızını koruyamadım"dedim
"Oğlum Allah'ın işine karışamayız
Olması gereken buymuş"dedi
Yanına oturdum yere
Hatta uzandım
Çok aciz duruyordum
...

Sinirim bozuk olduğundan dolayı pek güzel bir bölüm olmadı
Belki işler iyiye giderse smut  veya başka türlü yazarım iyi günler
Yorum ve vote atın lütfen