Yeni Aile

34~

Ela ile boşanmıştık
Onun hayatını mahvetmekten başka bir marifetim yoktu
Oda istemese de kabul etmişti bunu
O Ateş abilerin şirketinde hayatını kurmuştu
Ben salmıştım herşeyi
Yokluğu çok koyuyordu
Ama bunu yapmasam ona zararım dokunurdu
Bu sabah erkenden berke ve atakan abiler bize gelmişti
Ben yorgundum diye uyumuştum
Üzerimden olayları atamıyordum
Ela'nın kokusu olmadan yaşayamıyordum
Herkes aşağıda eğleniyordu
Yavaş adımlarla aşağı indim ama gözlerimin şişkinliğinden, yorgun halimden herşey belliydi
Aşağı indiğimde gözlerimi ovuşturarak baktım ve Ela vardı
Hepsi gülüşüyordu
Yanlarına gitmeden U dönüşü yaptım ama Berke abi beni farketti
"Aslanım uyandın mı"dedi
"Siktir!"diye mırıldandım
"Abicim sal"dedim tam ilerlerken melisa önüme çıktı
"Eyişte kucak"dedi kollarını açarak dudak büzdü bu haline kimse kıyamazdı
"Sende onlardansın"diyerek kucağıma aldım
Göz kırpmaya çalıştı
Güldüm bu haline ve salona oturdum tam Ela'nın zıt noktasına
Ama Aybüke tutturdu"ya Barlas enişte oraya ben uzanıcam sen şuraya gel"dedi Ela'nın yanını göstererek Ela'ya baktım
Değişmemişti oda çökmüştü biraz
Bakmak istemiyordu
Yere odaklanmış gülümsüyordu birşey aklına gelmiş gibiydi
Kalktım ve Ela'nın yanından uzak bir koltuğa yayıldım
Bu sefer kucağımda ki Melisa ağlamaya başladı
Berke abiler gülmemek için dudaklarını birbirine bastırıyordu
Onların planıydı demekki bu
"Noldu güzelim"dedim Melisa ya
"Üşüdüm buyası buj gibiiiii"dedi
Yaz havasıydı camlar kapalıydı
"Kızım şuan mevsim yaz"dedim
"O koytuk daha güzel kıjlarla doluuu"dedi bi anda pot kırmış gibi elini ağzına koydu
"Güzel yastık dicektim"dedi
Kalktım ve mecburen oraya oturdum
Bu sefer devreye Aybüke girdi ve Ela ile bizim fotoğrafımızı çekti
Berke abi söze girdi
Ama daha konuşmadan lafını kestim
"Saçmalama artık yeter"dedim ve Melisa'yı kucağına koyarak odama çıktım
Bu azcık iyi hissettirmişti onu görmek var olduğunu bilmek
Ama çökmüştü yorgundu bu kötü olmuştu
Bi anda duvara yumruğu geçiricekken aklıma Ela ile yaşadığımız şey geldi yine de bi anda durdum ama tam geçiricekken Ela konuştu
"Ne zaman vazgeçiceksin kendine zarar vermekten"dedi
Kapıda durmuş bana bakıyordu
"Sana zarar vermedikten sonra"dedim
"O zaman bunu yapamazsın çünkü bana zararın yoktu"dedi
"Onun için mi ölümden dönmenin sebebi oldum"dedim
"Anla şunu düşük yaptım ben kanamam normaldi"dedi bağırarak
"Sesini duyurma aşağıdakilere karşındayım konuş"dedim
"Haberin yok senin demi şuan baskın yedik
Eve kitlediler barışmazsanız açılmaz dediler arama boşuna herşeyini almışlar"dedi
"Siktir!"dedim bağırarak
"Ee kaç kızla oldun benden sonra kaç kız için beni bıraktın yada bu bahaneyi ne kadar sürede buldun"dedi
O an afallamıştım
Onu başkası için bıraktığımı düşünüyordu
Bi anda tüm özel eşyalarımı çıkardım
"Al şifre senin doğum yılın hepsinde gir bak gör herşeyi sana birşey kanıtlamak için çaba göstermicem"dedim ve duşa girdim
Su beni rahatlatıyordu
..
Duştan çıktığımda içerden ağlama sesi geliyordu kapıdan göz ucuyla baktım yere oturmuş herşeyi okuyordu
Ağlıyordu ölüyor gibi hemde
Ayağa kalktı cebinden bir peçete çıkardı ve parfümümü ona sıktı
"Bu bana biraz yeter"dedi ve kokladı
Bu hali içimi aşırı yakmıştı
Şimdi kalkıp dudaklarına sabaha kadar yapışmak istiyordum
Ama aklımıza ilk gelen şeyler bazen doğru oluyor bazen olmuyordu
Lavabodan çıktım bana şişmiş gözlerle bakıyordu
"Son kez sarılabilir miyim?"dedi titrek sesle

Gözlerimi bi anda açtım
Kabus görmüştüm
Ela kalktı"Barlas iyi misin"dedi
Hastaneden çıkmasının üzerinden 2 hafta geçmişti
Az çok toparlanmıştı
Doğruldum ve sarıldım
"Beni asla bırakma çünkü seni asla bırakmicam"dedim
"Asla ayrılmicaz"dedi
Daha sıkı sarıldım
Ayrıldı
"Hadi uyuyalım"dedim
Yatağa geri uzandık
Sırtını bana döndü ve elimi beline attım
Ve kendime çektim
Uykuya daldık...

Askolar iyi bir bölüm oldu
Daha da iyi olucak inşallah 🖤