Şiirler

Efes

Yola çıkıyorum...

Bu uçsuz bucaksız yola.

Yürümek istiyorum,

Savaş değil.

Etrafıma bakıyorum.

Her yer ıssız,

Herkes sessiz.

Çevrem efeslerle dolu.

Bana soruyorlar,

"Sen neden efes değilsin?"

Cevap veriyorum,

Çünkü çocuklar cennete gider.

Yalan söylüyorum.

Aslında ben çocukları seviyorum.

Yolculuğum neden uzun?

Ruhumun ömrü kısa olmasına rağmen.

Belki de Dünya'da, 

Dönüp duruyorum.

Ne zaman bitecek?

Bu ıssız yolculuğum.

Efesler etrafta,

Bense Antikkent.

Ruhum ise  bir fidan,

Ben yaşlanınca.

Çocuğun ömrüne,

Eşit değil; ömrüm.

Oysa çocuk ruhluyum.

Bu dünyanın ucunda.

Yolum renksiz ,

Acım kifayetsiz,

Hayalim sadakatsiz,

İşte ben buyum...

Uykumda kabuslar,

Rüyamda canavarlar,

Arkamda saklananlar,

Yolculuğun bitmesini istiyor.

Çocuk ruhum kaçıyor.

Yol burada son buluyor.

Çünkü biliyorum,

Bu dünya çocuklarsız bir hiç...

10 kıta 

Yazan:yazar