Şiirler

Yalnızlık

Oyun oynayan çocuklar,

Hep gülümsüyorlar.

İzliyorum uzaktan,

Ne kadar masumlar...

Sonra güneş batıyor,

Çocuklar eve dağılıyor.

Sokakta tek kalıyorum.

Sessizlikte boğuluyorum.

Ay ışığı beni teselli edercesine parlıyor.

"Üzülme" diyor ,ben buradayım

Derin bir nefes alıyorum.

Başlıyorum yürümeye...

Sokakları geçiyorum,

Ama bulamıyorum.

Pes etmiyorum,

Aramaya devam ediyorum.

Sıra geliyor limana,

Dalgalara soruyorum.

Cevap vermiyorlar,

Aynı onlar gibi...

Şimdi bir uçurum kenarındayım.

Kayalıklardan bakıyorum.

Belki aradığımı verir diye,

Ancak hiçbir şey bulamıyorum.

Buluyorum...

Gölgelerde saklananları.

Onlar buradalar.

Ama ben değil onlar beni arıyorlar.

Kaçıyorum ama "Hayır!"

Beni kovalıyorlar.

Hepsi kana susamış,

Onlar beni istiyorlar.

Acı içinde çığlık atıyorum,

Sonra güneş doğuyor.

Hepsi yok olup gidiyor,

Nefes aldığımı hissediyorum.

Şimdi bir ormandayım,

Ağaçlara bakıyorum,

Sonra bir çıtırtı duyuyorum,

Arkamı dönüyorum...

Şimdi bir cenazedeyim.

Mezarım kazılıyor.

Ama ağlamıyorlar,

Çünkü yoklar.

Ben yalnızım.

Ve yalnızlığımda ölüyorum.

Hepsi bana gülüyor,

Ben ise ağlıyorum...

Yazan:yazar 

12 kıta