chapter ₀₂

93 18 20
                                    

[ 6 χρόνια μετά ]

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.


[ 6 χρόνια μετά ]

|| JIWOO'S POV ||

Ειμαι πλεον μια επιτυχημενη αρχιτεκτονας, και νιωθω περηφανη για τον εαυτο μου. Σημερα ειναι η μερα που γυρισα πισω στην Incheon.

"Πως εισαι κοριτσακι μου? Εχεις φαει?" ρωτησε η μητερα μου δινοντας μου μια ζεστη κουπα καφέ.

"Οχι, δεν εχω φαει κατι απο το πρωι."

"Θα σου φτιαξω ενα γρηγορο πρωινο. Τηγανιτες?"

"Ακουγεται τελειο." χαμογελασα στην αναμνηση της μητερας μου να φτιαχνει τις φημισμενες της τηγανιτες και να καλει ολους μου τους φιλους για να φαμε.

"Ειδα χθες τον Minho" ειπε βαριεστημενα ο πατερας μου, και η καρδια μου σκιρτησε ενα δευτερολεπτο.

"Τον Minho? Τον γνωστο Minho?"

"Εμ τι, τον αγνωστο?"

"Και?"

"Εχει αλλαξει πολυ. Ειναι πιο χαμογελαστος και μιλαει περισσοτερο. Τον χαρηκε η ψυχη μου."

"Ο Minho. Χαμογελαστος. Μηπως μπερδευτηκες?"

"Ειπαμε βρε Jiwoo, πατησα τα 55 αλλα δεν τα εχω χασει ακομα.

"Απλα δεν σε πιστευω, αυτο ειναι ολο." σηκωσα τους ωμους μου και εφαγα μια μεγαλη μπουκια τηγανιτες.

Ο Minho ηταν παντα λιγο κατσουφης. Δεν μιλουσε πολυ και ηταν σχεδον παντα παραγκωνισμενος. Οχι επειδη δεν τον συμπαθουσε κανεις - καθε αλλο -. Ηταν αρκετα δημοφιλης λογω της μυστηριωδους εμφανισης του, και φυσικα  λογω της εξυπναδας του. Ε δεν ηταν και λιγες οι κοπελες που ετρεχαν απο πισω του στα διαλειματα. Μεχρι κι εγω ειχα πιασει τον εαυτο μου να ξεκουραζω τα ματια μου πανω του. Ομως ηταν τοσο ομορφος, και τα ματια του, αχ τα ματια τ-

Παραφερομαι?

Συγγνωμη.

Πριν ερθω, κανονισα με την παλια μου κολλητη, την Sooah, να συναντηθουμε. Με το που τελειωσα τις τηγανιτες μου, αγκαλιασα τους γονεις μου και την καλεσα αμεσως.

MIXTAPE : OH || lee know .  ✔Where stories live. Discover now