Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yine aynı şekildeydim, bacaklarımı kendime çekmiş yatağın demir başlığına yaslanmıştım. Birazdan yine hemşire gelecek ve bana ilacımı verecekti.
Yatağımda otururken. Camdan dışarıyı seyrediyordum. Güneş dışarıyı çok güzel aydınlatıyordu.
Kapının açılmasıyla, dikkatim dağıldı, kafamı kaldırıp baktım, hemşire gelmişti. İlacımı çıkarttı, bardağa su doldurdu, bana uzattı. Elime alıp içtim, yani ona göre. Tekrar kafamı dizime yasladım, tekrar kapı sesi geldiğinde hızla kalkıp tuvalete girdim. Ağzımdaki kapsül ilacı tükürdüm ve sifonu çektim.
Odaya geri döndüğümde, yine çığlıklar duydum. Yine o kadın, onu çok merak ediyordum. Kendi odamdan çıktım, onun odasının kapısı kapalıydı. Koridorda kimse yoktu. Kadının odasının kapısını yavaşça açtım. İçeride hemşire yok gibiydi. İçeriye tamamen girdim orta yaşlarda bir kadın vardı ve yatağa zincirliydi, onlardan kurtulmak için bağırıyordu.
Beni farketmişti. Bağırışı kesilmişti, hiç bir şey demedi. Sadece yüzüme baktı. Gözlerimin en içine bakınca rahatsız oldum ve gözlerimi kaçırdım. "İyi misin?"diye sordum.
Cevap vermedi, "Neden bağırıyorsun?"diye sordum bu sefer. Sanki beni anlıyormuş gibi. O an bir daha anladım burayı istemiyordum.
Arkamı döndüm hızla kapıdan çıktım, tekrar odama girdim. Kapıyı kapatmadım, ruhum bunalmış gibiydi. Gidip camı açtım, camda kilit olduğu için tamamen açılmıyordu ama açıldığı kadar.
Yere oturup yatağın kenarına yaslandım, bacaklarımı kendime çektim. Derince nefes aldım. Bu yatağa zincirlenirsem eğer, işte o zaman bütün her şeyi yitirirdim. Belki ben de o kadın gibi sürekli bağırırdım. Belki bağırınca rahatlıyordur.
Düşüncelerimi bölen bir ses duydum, "Bu kapının kapalı olması gerekmiyor muydu?"diye sordu bir erkek sesi.
Kafamı kaldırmadan cevap verdim, "Canım açık kalmasını istedi."
"Dünde canın kaçmak mı istemişti?"deyince hızla kafamı kaldırıp arkamdaki adama baktım.
Bu oydu, dünkü takım elbiseli adam. Hızla ayağa kalktım, "Seni aşağılık adam!" Yanına gidip gömleğinin yakasından tuttum.
"Sen olmasaydın eğer ben şuan da özgürdüm!"
Yakasını bıraktım ve hızla gidip kapıyı kapattım. Bana dikkatle bakıyordu.
"Neden yaptın bunu? Neden beni bırakmadın?!"dedim.
"Neden kaçmaya çalışıyorsun?" diye sordu.
"Çünkü ben buraya ait değilim."dedim kelime kelime.
"O zaman neden buradasın? Bir şey olmuş ki buradasın."dedi. Benim aksime sakindi.
"Bak, beni buraya en zayıf anımda koydular, benim buradan çıkmam lazım."dedim.
