Neighbour

Chapter - 3

Başlıyoruz.

Herşey bitmişti. Ben bitmiştim. Hayatımdan bir insan gitmişti. Bu olmamalıydı ama oldu. Ve benim şu an yanımda olan tek kişi koyu mavi gözlü adamdı.

Zar zor da olsa konuştum. "Ben katil oldum" dedim zorla çıkan sesimle. "Onu sen öldürmedin." Dedi net bir sesle ardından "Hadi şu an buradan çıkmazsak sen öldürmüş gibi gözükeceksin ve bu işimizi zorlaştırır." Elimden tuttuğu gibi beni maldırdı ve elimdeki silahı görünce bir an afalladı ama hemen kendini düzeltip silahı elimden çekti ve kıyafetinin ucuyla tuttu. Ve onu Leonardo'nun eline sıkıştırıp yanıma geldikten sonra ağzının içinde küfürler sıralayıp geri döndü ve silahı tekrar kıyafetinin ucuyla temizleyebildiği kadar temizledi. Polis sesleri yaklaşınca aceleyle tekrar yerine koydu silahı ve elimi tekrar tutup yukarı doğru tüm hızıyla beni de arkasından sürükleyerek yukarı çıktık.

8.katta nefesim kesildiğini hissettim hâlâ kendime gelememiştim ama nefessiz kaldığımı idrak edebiliyordum. "Yavaşla" diye ağzımın içinden sessizce inledim. Duyması ve durması beni şaşırttı ardından "Son 1 kat." Dedi. Zorlukla tekrar hareket edip yukarı doğru adımladım ve polis sesleri tekrar yakalamaya başlamıştı. Son kata da çıkınca geniş bir alan vardı ve köşede yuvarlak bir çukur ortasında bir merdiven vardı. Bu da neydi böyle?

Beni oraya doğru yönlendirince biraz daha inceleme fırsatı bulmuştum. İkimizde durduk. İneceğimizi anlamak çok zor olmamıştı. "İlk seni indirelim arkandan ben geleyim." Dedi komşu bey. Hâlâ komuşamıyordum. Ama onayladığını anlamış olsa gerek merdivene doğru yürüdüğümde telefonumun zili kulaklarıma dolandı ve telefonu cebimden çıkartıp elim ayağıma dolanmış bir şekilde rastgele yerlere basıp sesin kısmaya çalıştım. O kadar bitiktim ki kafam o kadar dağınıktı ki nasıl kısıldığını unutmuş bir şekilde kısmaya çalışıyordum en sonunda nereye bastım bilmiyorum ama ses kesildi geri cebime koydum.

Aşağı doğru inmeye başladım. Baya uzun bir merdivendi ve sonunda inince komşu bey ile aramızda çok mesafe olmadığını ben iner inmez onun da indiğini gördüm. Sonra o merdiveni çekti ve yanımıza gelen adama verdi. O da kimdi? Her neyse..

Gelen adam bana doğru samimi bir gülüş yolladı. "Naber moda canavarı" dedi. Nasıl bir durumda olduğumuzu farkında olmaksızın dalga mı geçiyordu birde. Komşu bey öne doğru çıkıp adamın kafasına vurdu. "Kes sesini. Araba burada mı onu söyle." Dedi. Adam da "Burada kızı al da gidelim." Dedi.

Komşu bey beni o yola doğru yönlendirdi. Acele de ettirince gerçekten yürümek zor oluyordu. Arabanın önüne gelince direkt arka kapıyı açıp içine girdim. Sahi ben bu samimiliği nereden buluyordum daha adamı tanımıyorum ya bir organ mafyası felansa?

Şu an bu durumumdan daha boktan bir şey olacağını düşünmüyordum. Çok geçmeden şoför koltuğuna o adam ve ön koltuğa da komşu bey oturur oturmaz araba çalıştırıldı.

Yol boyunca ne düşüneceğimi bilemeden öylece boş boş yolu izledim. Fark etmedim ama sonunda Evin önüne gelmiştik. Yerimde kıprandım he kapıyı açıp indim. Ellerimin titriyordu. Kendimi bu kadar uzun süre nasıl sakin tutabildim bilmiyorum ama eve girince çok fena olacağım kesindi. Arabanın kapısından indim aynı anda komşu bey de inince arabaya doğru tekrar eğilip "Görüşürüz haberleşiriz yine" dedi ve araba gitti.

Ben binaya doğru yürürken "bekle." Dedi arkamdan ve peşimden gelip kolumdan tuttu. "Bir cinayet işledi ve seni kurtarıcam diye az kalsın benim de başım yanıyordu bu yüzden bana ne olduğunu anlatmak zorundasın." Dedi. Hâlâ boş boş baktığımı görünce. Tekrar konuştu. "Dinle, çok ağır geldi farkındayım ama ne olduğunu bilirsem en azından sana yardım etmemin değdiğini düşünürüm. Bu içimi rahatlatır." Ne yani bunun için mi soruyordu?