"Za Cenę Milczenia" CHWILOWO ZAWIESZONE⚠️

Rozdział 6

Via

– Cholera dziewczyno, ile można do ciebie dzwonić? – z telefonu dobiegł ją głos Ellise z którą rozmawiała od jakiegoś czasu.

Via nie była w za dobrym stanie. Czuła się wyprana z jakichkolwiek emocji, a głowa bolała ją i pulsowała tępym bólem, co było pewnie w większym stopniu spowodowane kacem. Nie pamiętała októrej położyła się spać.

– Wybacz, miałam gorszy dzień – mruknęła sennie do urządzenia leżącego niedaleko niej z włączonym trybem głośnomówiącym. Upiła łyk kawy, a drugą ręką podparła sobie czoło, zamykając na chwile oczy, wzdychając głośno – Dzwonisz z czymś konkretnym, czy po prostu dla zabawy postanowiłaś zbombardować mnie dziesięcioma połączeniami?

– I tak i nie – zaśmiała się w odpowiedzi na co blondynka że zmarszczonymi brawiami spojrzała na urządzenie. Głos jej przyjaciółki brzmiał jakoś dziwnie..nerwowo?

– Chciałam się spotkać i pogadać o Heathu i o tym co się stało. Cudownie Dodatkowo, dowiedziałam się od szefa, że odrzuciłaś sprawę Silvera – na wzmiankę o nazwisku bruneta, Via poczuła zimny dreszcz–

– Ta, to nie na moje nerwy – wymamrotała wymijająco i pogłaskała Hermesa, który podszedł do niej
wyraźnie zmartwiony stanem swojej pani – Możemy się spotkać o 15:00 tam gdzie zawsze, pasuje?

Kiedy usłyszała pozytywny odzew od przyjaciółki, to rozłączyła się i ciężko opadła na kanapę, zastanawiając się, po co w ogóle się zgodziła. Nie miała ochoty wychodzić z domu, a tym bardziej rozmawiać o nim

Bała się tego.

Nie mogła jednak zapuścić się w domu i nigdy więcej nie pokazać się na mieście. Chciała czuć ulgę i
spokój, że Connora nie ma już u niej, jednak zamiast tego czuła ciągły niepokój i...pustkę?

Oraz męczyły ją myśli, że to dopiero początek

Pokręciła głową odganiając tego rodzaju myśli. To było niedorzeczne. Musiała oczyścić sobie umysł,
więc może spotkanie z Ellise będzie dobrym pomysłem?

Kiedy miała wejść do sypialni, jej dom wypełnił odgłos pukania do drzwi. Przystanęła w pół kroku
zamierając w bezruchu. Przestała oddychać, a myśli sprzed chwili zaczęły od nowa bombardować jej
głowę i migać niczym czerwona lampka. Zerknęła na Hermesa, który postawił uszy, patrząc na drzwi. Dlaczego nie czuła niepokoju? Na myśl o tym, że za drzwiami stoi
Connor, jej serce zabiło szybciej, a w głowie zaczął układać się scenariusz przeprosin.

Japierdole

Podeszła do drzwi i odkluczyła je bardzo powoli, zastanawiając się, czy na pewno postępuje słusznie,
jednak zanim zdążyła się zdecydować, otworzyła je

– Witam! – w drzwiach powitała ją kobieta, trzymająca laptopa pod pachą.

Via od razu zauważyła, że
uśmiech jaki kobieta miała na twarzy był cholernie sztuczny i wymuszony, jednak starała się to zignorować i czekała – Nazywam się Hannah i prowadzę ankiety odnośnie domów mieszkalnych w okolicy. Wiesz, co trzeba zmienić i naprawić. Sprawy urzędowe – wykrzywiła się jeszcze bardziej kwaśnym uśmiechem, tak, jakby nigdy wcześniej tego nie robiła.
Odchyliła koszulę, na której widniał przyczepiony identyfikator ze zdjęciem