sen ve senin gibilere

Gün Batımı Rengi Işık - 4 (F)

Önemli olan sen değilsin. Sen önemli bile değilsin. Seni önemli yapan bendim. Benim sana verdiğim değerdi. Kafamı eğerek bakabilecekken seni üstte tutmayı seçen de bendim.

***

Bir yıl olmuş. Sarı ışığından eser yok.

Aptal değilim,
Aptal olmalıyım.

İnanmak istemiyorum,
Düşünmezsem inanmam.

Ne olursun söyleme, sevgili ışık. Bırak bilmeyeyim gerçekleri. Kör olsun gözlerim birkaç dakika. Zihnime ulaşan damarlar titresin. Buz kessin ellerim, ısıtmanı beklesin. Gerçekleri umursamadan, sıcak hislere kapılsın ve istediğini yapsın. Sonra inanmak istediğine inansın.

Tek kaçış yolum yok edilirken nasıl durayım yerimde? Bırak, bilmeyeyim.

Haklıydın, sevgili ışık. Hep haklıydın.

Aptal değildim,
aptal değildin.

Kör değildim,
kör değildin.

Herkes her şeyi biliyordu. Ama herkes inanmak istediğine inandı.

Uzun zaman sonra anlamam ne kötü. Seni kaybettikten sonra haklı olduğun gerçeğini iliklerime işlemem. Ve kaybolan onlarca gün batımı zamanı.

Söylesene, en karanlık ışığına baktığımı söylerken de güldün mü bana? Bilerek aptal olmayı seçişime çok güldün mü?

Gittiğini kabul edemeyişim bir türlü. Bu da komik gelmiş midir sana?

Anlamamak için aptal olmak gerekirdi, sevgili ışık.
Bende aptal olmayı seçtim.
Çünkü anlamak kadar büyük bir günahı hakettiğimi düşünmedim.

***

Yer, zaman, mekan içermeden; kan dondurucu bir soğuk varken, asfalt eritici bir sıcak varken, ve en önemlisi Dünya'da var olan her şeyi bilirken yine vardın. Ben yoktum, sen benim yokluğumdan var oldun. Hiç karşılaşmadık. Sadece biliyordum. Çok biliyordum, boş biliyordum.
Emin ol, bilmemek için defalarca Tanrıya yalvardım. Bilmek kadar ağır bir yükü ben omuzlarımda taşıyamadım.

***
başladığımız gün bitiriyorum.
ışıkla kal, sevgili ışık.
hayatımdaki en güzel hata olmandan gurur duyarak utanacağım.

10.40 p.m.
cj