បងប្រុសចុង

Episode : 7 យើងស្រឡាញ់គាត់បាត់ទៅហើយ

ថ្ងៃអាទិត្យ

( អាឡូ !សិស្សច្បងតើខ្ញុំទៅជួបសិស្សច្បងនៅឯណា ) wonyoung
( ឯងមកផ្ទះខ្ញុំមកនៅ#%##%##% ) yujin
( ចាស៎ )

15នាទីក្រោយ
ទីង ទីង បន្ទាប់ពីមកដល់ហើយwonyoung ចុចកន្ដឹង
( មកហើយ មកហើយតើអ្នកនាងមកមានការអីដែល ) អ៊ំស្រីម្នាក់ក៏ចេញមកបើកទ្វារឲ្យនាង
( គឺខ្ញុំមករកបងyujin ) wonyoung
( ចឹងអញ្ជើញចូល ) គាត់និយាយទាំងញញឹមទៅកាន់wonyoung
តុក តុក
( ចូលមក ) yujin
( គឺខ្ញុំសិស្សច្បង ) wonyoung
( ហៅខ្ញុំថាyujinក៏បានមិនចាំបាច់សិស្សច្បងទេ ) yujin
( ចាស៎បងyujin ) wonyoungនិយាយទាំងញញឹម
( ខ្ញុំមិននឹកស្មានថាផ្ទះបងធំដល់ថ្នាក់នឹងទេហើយអ៊ំស្រីមិញនឹងជាម៉ាក់បងមែនទេ ) wonyoung
( គាត់គឺជាម៉ែដោះរបស់ខ្ញុំដែលមើលថែខ្ញុំតាំងពីតូចមកម្លេះ ) yujin
( ចាស៎ )
( ចឹងចាប់ផ្តើមរៀនទៅ ) yujin

( ម៉ែដោះតើyujin នៅផ្ទះទេ ) លោកស្រីAnជាម៉ាក់របស់yujin
( ចាស គឺនៅក្នុងបន្ទប់នឹងមានមិត្តមកលេងទៀតផង ) ម៉ែដោះ
( មានមិត្តមកលេងហេស ) លោកស្រីAnនិយាយទាំងមិននឹកស្មានដោយសារតែគាត់មិនដែលឃើញកូនខ្លួនអនុញាតឲ្យអ្នកណាចូលបន្ទប់ក្រៅពីម៉ែដោះនោះទេសូម្បីតែគាត់ជាម៉ាក់ក៏មិនសូវដែលបានចូលបន្ទប់នាងផង

( បងតើចប់មេរៀននេះយើងទៅដើលលេងនឹងញាំអីល្អទេ ) wonyoung
( ល្អតើ ) yujin នាងក៏ញញឹមឡើង

( ពួកយើងញាំមឹកឆៅល្អទេ ) wonyoungសួរទៅកាន់yujin
( ចាស៎ )
( ខ្ញុំកម្មង់មឹកឆៅនឹង#%#%ហើយនឹងjinro មួយដបផង ) wonyoung

បន្ទាប់ពីញាំអីរួចពួកគេទាំង2ក៏នាំគ្នាទៅដើលលេងនឹងថតរូបទុកជាអនុស្សាវរីជាមួយគ្នាយ៉ាងច្រើន
( បងyujin រូបមួយនេះស្អាតណាស់យើងផ្ដិតវាទុកអត់ ) wonyoung
( ល្អ តោះទៅ ) ពួកគេក៏ផ្តិតហើយក៏បន្តដើលលេងរហូតដល់យប់ទើបត្រលប់ទៅផ្ទះរាងខ្លួន
មកដល់ផ្ទះyujin ក៏យកស៊ុបរូបថតដែលមានរូបខ្លួននឹងwonyoungទុកនៅលើតុរៀនរបស់ខ្លួនទាំងញញឹម

ចំណែកjayវិញក៏មិនបានខឹងsunghoonដែលនាយក៏រៀបចំអាហារសម្រាប់sunghoonយ៉ាងច្រើនហើយក៏អង្គុយចាំsunghoonត្រលប់មកពីធ្វើការវិញ
ដោយចាំរាងក្រាស់យូរពេកនាយតូចក៏គេលក់នៅតុបាយបាត់ទៅ
ទីង ទីង សម្លេងកន្ដឹង
Jayក៏ប្រញាប់បើកទ្វារទាំងមីងមាំ
( តើបងឃ្លានទេចាំខ្ញុំកំដៅម្ហូបឲ្យ ) jay រៀបនឹងកំដៅ
( មិនបាច់ទេយើងញាំនៅខាងក្រៅរួចហើយឯងញាំទៅ ) ថាហើយរាងក្រាស់ក៏ឡើងទៅបន្ទប់បាត់ទៅ
Jayក៏អង្គុយញាំបាយតែម្នាក់ឯងទាំងមានលាយជាមួយទឹកភ្នែកផងដែលនាយមិនដែលគិតថាខ្លួននឹងមានថ្ងៃនេះនោះទេ