5 NUMARA

BÖLÜM 1 HANIMEFENDİ

Bölüm şarkıları:

Dolu Kadehi Ters Tut- Gitme

Dedublüman- Sakladığın bir şeyler var

İyi okumalar umarım beğenirsiniz.

Bazı noktalarda acımasız bir kızdım. Henüz 15 yaşında dövüş noktasında annem tarafından eğitildim. Kendimi savunmayı öğrenip, rakiplerim karşısında daha acımasız biri oldum. Şu an 26 yaşındayım. Özel Harekat Polisi olarak görev yapıyorum. Bir kadın olarak millet beni güçsüz olarak biliyordu. Ne komik. İşimde bi uzmana dönüştüm.

Her zamanki gibi işime giderken sahilden geçiyordum. Bugün denizin havası beni mayıştırıyordu. Martılar etrafta uçuşuyordu. Ama ömrüm boyunca hayat sevgisiyle aşılanmış bir kız olmadım. Hep surat asardım. Hayattan bir zevk almıyordum. Gerçi şu anda öyle.

En azından suçluların peşinde olmam hayatıma aksiyon katıyor ve bu durumdan epey bi zevk alıyordum. Karakola varınca, bi kahve aldım masa başına geçtim. Masamın üstündeki kâğıt yığınlarını topladım.

Kapının tıklanış sesini işittim.
"Gel" dedim bıkkınlıkla. Açılan kapının ardından komiserim Sarp Bey'i gördüm.
"Buyrunuz komiserim." Dedim emir bekleyerek.
"Ahucuğum, artık sizli bizli konuşmayı bıraksak mı?" İş hayatı dışında konuşmuşluğumuzun olması iş yerinde resmiyeti kaldırmamız anlamına gelmiyordu.

"Buyrunuz komiserim!" Bastıra bastıra kurduğum cümlenin ardından, Sarp'ın şaşkın bakışları bana bakıyordu. "Eğer gönlünüz varsa, bir akşam yemeğine çıkmaya ne dersiniz Ahu Hanım?" Dedi sinirleri bozulmuş bir şekilde sırıtarak.
"Hayır!" Dedim net bir sesle.

"Çok üzüleceğini biliyorum baş başa olamayacağımız için, bir iş yemeği ve gitmen gerekli." Dedi. Benle dalga geçmeye çalıştığı için sinirlendim. Belli etmeyerek samimiyetsiz bir şekilde gülümsedim. "Ben seni alacağım." Dedi sırıtarak. "Hıhı..." dedim umursamazca. "Görüşmek üzere Ahu HANIM." Dedi ve yine sırıttı. "Görüşürüz Sarp BEY" dedim ve kapıyı çarparak çıkması bir oldu.

Saate baktığımda mesainin bitmesine daha çok vakit olduğunu gördüm. Dosyalarımı incelemeye başladım. "Tuncay Altuntaş.. bu kimmiş
Bi bakalım." Dedim ve sayfayı çevirmeye başladım. "12 cinayet 6 yaralı YUH! oyunda bile bu kadar insan öldürmek güç!" Diğer suçluya geçtim. "Hale Çetintaş banka soygunu. Kadında ki rahatlık kimsede yok valla." Diğer suçluya geçtim. "Sarp- adı batasıca!" Adamın ismi bile insana rahatsızlık veriyordu resmen. Dosyayı direkt kapattım.

O sırada Sarp Beyciğim yüzünden buz gibi olan kahveme baktım. "Gerizekalı adam! Neyse." Silahımı belime taktım. Sarp'ın söylediklerinden sonra sinirimi boşaltmak için atış kursuna gitmeye karar verdim. Kulaklığımı taktım ve yürümeye başladım. "O kadar kolay değil bu, sakladığın hep bi' şeyler var." mırıldana mırıldana gittim.

Vardığım da ceketimi çıkarttım ve silahımı hazır konuma getirdim. Sadece bir kişi vardı. Silahı doğrulttuğum anda o da doğrulttu. Gözlerimiz
5 saniye kesişti maskeli olduğundan yüz hatları belli olmuyordu. Gözleri kararsızca ve hissizdi. Koyu kahverengi saçları dağınık duruyordu. Gözlerimi kaçırdım. Ateş ettim, ama atış sesi duyulan silaha sahip olan sadece ben değildim. Yanımda ki o çocukta ateş etmişti.

Hedef tahtasına baktığımda, ikimizinde vuruşu mankenin kalbini parçalamıştı.
"İyi atıştı."dedi soğuk ve durgun bir sesle.
Umursamazca kafamı salladım ve bir atış daha yaptım. Bu sefer mankenin tam kafasına isabet etmişti. Yanımda bir hareketlilik oldu çocuk gitmek için hazırlanıyordu o sırada kulaklığımdan gelen müzik kulaklarımı çınlattı
Gitme, kal
Ve çocuk gitti.