Prove me wrong 🌙 with a badboy NL

4 De Kettingredder

Ik hoor de garagepoort open gaan. Ze is thuis. Met bibberende handen kruip ik mijn bed uit. Ik wrijf nog een keer met mijn handen door mijn gezicht voor ik naar onder ga. Ze hoeft absoluut niet te zien dat ik gehuild heb. Ik hoor voetstappen op de trap. Mijn moeder komt mijn kamer al binnen gelopen.

"Nova liefje, wat doe jij al zo vroeg thuis?"

"Ik voelde me echt niet lekker mam."

"Het is toch niks ernstigs he? vraagt ze bezorgd.

" Nee alleen last van menstruatiekrampen."

"Oke rust dan maar goed uit, ik heb nog leuk nieuws... Het gaat al een tijdje erg goed tussen mij en Dries. Hij vroeg of we morgenavond bij hem thuis met zijn kinderen wilden eten. Zoals je al wist heeft hij een dochter en zelfs een zoon van ongeveer jouw leeftijd. Jullie zullen het vast wel met mekaar kunnen vinden. Zie je dat eten zitten? "

Ik twijfel eerst even. Ik weet niet of ik hier nu wel al aan toe ben maar ik weet hoe gelukkig Dries mijn moeder nu al maakt, dus ga ik akkoord. Ik bedoel wat kan er mis gaan? Dries heb ik al ontmoet, alleen zijn kinderen niet. Ze zullen vast goed opgevoed zijn door een man als hem.

"Ja mam graag, hoe laat vertrekken we morgen?"

"Wat ben ik opgelucht dat je het goed vindt! Om 7 uur verwachten ze ons daar."

Ik geef mijn moeder nog een knuffel en loop terug naar mijn kamer. Het is nog vroeg op de dag maar ik weet niet goed wat ik kan doen. Ik app Laura om te vragen of ze zin heeft om in Lavenda ons favoriete café wat te gaan drinken. Op die manier kan ik haar alles tot in detail vertellen wat er nou precies gebeurd is vandaag. We spreken over een half uur daar af.

Ik neem mijn fiets alvast en neem een grote omweg. Ik moet even mijn gedachten kunnen verzetten en met een extra lange fietstocht heb ik daar de tijd voor. Hoe kan hij terug hier zijn? Het ging goed met me. Hij kan het niet terug gaan verpesten. Ik heb weken geen eetlust gehad, geen slaap gehad en heb liefde in mijn leven niet meer toe gelaten. In gedachten verzonken staar ik zielloos voor me uit. Mijn fiets maakt steeds een vreemder geluid. Het maakt een krakend geluid. Ik stop langs een oude eikenboom gelegen langs een groot veld. Ik heb deze weg eigenlijk nog nooit genomen om tot bij het stadscentrum te komen waar het café gelegen is. Ik spring van mijn fiets en bekijk het oude roestding. Natuurlijk mijn ketting ligt er af. Het verbaasd me dat ik niet rechtstreeks op mijn gezicht ben gevallen.

Het eind is te ver om terug naar huis te lopen en mijn moeder zit bij de kapper op dit moment. Zij kan trouwens ook geen ketting repareren, ik neem het haar niet kwalijk want ik heb er ook geen besef van. Het zweet drijft van mijn voorhoofd naar beneden terwijl ik bedenk wat ik het beste kan doen. In de verte zie ik een andere fietser aankomen. Ik bedenk me niet en vraag om hulp.

"Meneer wilt u even stoppen?"

Hij komt van ver, ik zie niet goed hoe hij eruit ziet of hoe oud hij is.

"Meneer ? Zo oud ben ik niet."

Een jongen van hoogstens 19 komt zijn fiets afgestapt. Hij heeft donkere krullen en donkere ogen. Hij is erg groot valt me op. Hij is erg bleek en draagt oversized kleren waardoor je niet goed zijn postuur kunt zien.

"Ik zag van ver niet hoe oud je was, maar ik riep omdat mijn ketting eraf ligt en ik dacht miss dat jij weet hoe dat gemaakt moet worden?"

"Ik zal eens kijken voor je."

Hij gaat langs me staan en bukt zich voorover. Hij kijkt er ernstig naar.

"Ik ga je moeten teleurstellen vrees ik, de ketting kan ik er niet meer op leggen, deze is opgebruikt. Je hebt een nieuwe nodig."

"Maar dat betekent dat ik niet verder kan fietsen."

"Nee dat kan je inderdaad niet, slim van je gedacht." zegt hij sarcastisch

"Oh gaan we zo doen?"

"Hey brutale meid, wil je nog dat ik je help of niet?"

"Is dat mijn nieuwe bijnaam?"

"Sinds ik je pas 2 minuten ken en je echte naam niet weet wel ja."

"Mijn naam is Nova, Nova Evans."

" Aangenaam Nova, mijn naam is Dean en ik ben tot uw dienst."

"Oh is dat zo? Hoe ga je me helpen dan redder Dean?"

"Als je wilt kunnen we met mijn fiets naar mijn huis fietsen om een nieuwe ketting te halen en dan rijden we samen terug naar hier, dan zal ik de nieuwe ketting plaatsen."

"En hoe weet ik dat ik je kan vertrouwen?"

"Omdat ik je persoonlijke redder ben, zonder mij zat je hier nog te ijsberen langs je fiets."

Hij neemt zijn fiets overeind helpt mij achterop. Ik hou hem om zijn middel vast en samen vertrekken we naar zijn huis. Eenmaal daar aangekomen zie ik een klein maar modern huis. Langs zijn huis staat een garage, daar lopen we naar binnen. Het is 1 grote rommel binnen maar dat is zowat in elke garage. Hij zoekt achter een reserve ketting en hij vindt hem binnen de minuut. Ik ga terug achterop zijn fiets zitten en hij fietst terug naar de plek waar ik mijn fiets heb vastgemaakt aan een boom. Hij heeft de ketting geplaatst binnen de 5 minuten. Ik maak een kort test ritje en ik kan weer fatsoenlijk fietsen. Ik gooi mijn fiets terug neer en vlieg naar hem toe en geef hem een knuffel.

"Heel erg bedankt, Dean. Ik weet niet wat ik zonder je had moeten doen. Als ik je wat moet terug betalen zeg je het maar. Ik heb geld op zak."

Hij bloost terwijl hij mij in zijn armen terug neemt. Ik zet een stap achteruit en lach naar hem.

"Je hoeft me niet terug te betalen met geld, je kan me wel betalen met je nummer als dat acceptabel is."

"Natuurlijk. Dat is het minste wat ik terug kan doen."

Ik neem zijn telefoon vast en zet mijn nummer erin. Hij neemt de telefoon terug en lacht.

"Ik ga vaker mooie meisjes helpen met hun fiets als ik hun nummers ervoor terug krijg."

We lachen beiden.

Wanneer ik zie hoe laat het al is, schrik ik me rot. Ik ben al 2 uur te laat voor mijn afspraak met Laura. Ik zie 3 gemiste oproeps staan. Ik bel haar meteen terug en zeg dat het voor een andere keer wordt. Ze reageert wat kortaf maar dat begrijp ik ook. Snel fiets ik terug naar huis. Dean was al 10 minuten geleden vertrokken. Hij vroeg meerdere keren of hij niet mee met me naar huis moest fietsen aangezien het al wat later werd, maar dat vond ik niet nodig.

Half dood kom ik terug thuis. Ik vertel mijn moeder het hele voorval van mijn fiets en ze moest er erg om lachen. Diezelfde avond belde Dean me nog. We hadden nog een uur gebeld. Op die manier ben ik veel over hem te weten gekomen. Hij woont 10 km van me vandaan, maar dat wist ik al. Hij woont met zijn ouders en oudere broer samen. Hij zit op een andere school dan ik en doet aan voetbal. Hij vroeg of ik zin had om komende zaterdag te komen kijken. Dat kon ik natuurlijk niet afslaan nadat hij me vandaag geholpen had.