saudade°~hyunin°

8.bölüm~ruhlarmız~

Hyunjin hıçkırıkları yüzünden konuşamıyordu. Kendisini çok suçlu hissediyodu ki hissetmeliydi de.

Hyunjin'in annesi oğlunun odasından sesler geldiğini duyunca içeriye girdi. İlk başta çok şaşırmıştı çünkü oğlunu ağlarken hiç görmemişti.

Bayan Hwang hemen oğlunun yanına gitmiş ve ona sarılmıştı.

"Noldu bebeğim? Hadi anlat bana"

"Anne o, o gitti ben nasıl dayanacağım" dedi hıçkırıkları arasında.

"Kim gitti bebeğim"

"Ben katilim jeongin'in katili anne ben nasıl yaşayacağım"

"Hadi her şeyi baştan anlat bebeğim ben de sana yardımcı olayım ne dersin?"

Hyunjin kafasını ağırca salladı ve konuşmaya başladı.

"Ben okulda jeongin'e durmadan zorbalık yapardım. Nedenini bilmiyorum ne zaman onu görsem ayaklarım kendiliğinden yanına gidiyordu. Bu böyle 1 yıl devam etti fakat ben dün jeongin'in ölüm haberini aldım. Çok kötü oldum anne binlerce kez kendime lanet okudum. Bugün mina teyzenin yanaina gittim jeongin'in annesi. Odaya girdim çok kötü oldum anne,meğer ben jeonginsiz yaşayamıyormuşum. Onun kokusuyla yaşıyormuşum anladım. Sonra bir defter buldum çantama koydum ve eve geldim. Okuduğumda jeongin'in bana aşık olduğunu öğrendim. O kadar çok saf seviyormuş ki ben onu kirletmişim. Anne ben çok kötüyüm napacağım?"

Annesi onu sonuna kadar dinlemiş bu esnada da saçlarını okşamıştı.

"Hyunjin lütfen kendine yüklenme eminim bunun altında yatan başka nedenlerde vardır. Ayrıca sen demedin mi bana aşıkmış diye başka bir neden olmazsa seni bırakırmıydı hiç. Hem mezarlığına gitmeye ne dersin içini kna dökersin hm?"

Hyunjin biraz düşündükten sonra bu fikrin iyi olabileceğine karar verdi. Hızlıca annesine kafa sallamış ve yerinden kalkmıştı.

"Ben çıkıyorum o zaman"

"Tamam bebeğim geldikten sonra seni daha iyi görmek istiyorum tamam mı?"

Hyunjin annesine buruk bir gülümseme vermiş ve kafasını sallamıştı. hızlıca evden çıktı ve arabasına bindi.

Arabayı olabildiğince hızlı sürerken bir yandanda dikkatli olmaya çalışıyordu. Yaklaşık 15 dakikalık yoldan sonra arabiyi bir yere park etmiş ve inmişti.

Gözleri jeongin'i ararken,göz yaşları yanağına akıyordu. En sonunda jeongin'ini bulunduğunda hızlıca yanına gitmişti.

Hyunjin taşa oturmuş toprağı okşuyordu. Yavaşca isme yaklaştı ve bir öpücük kondurdu.

"Özür dilerim güzelim bir anlamı yok ama senden binlerce kez özür dilerim"

Hyunjin ağlaması artarken durmadan özür diliyor taşı,toprağı okşuyordu. Belki de jeongin hisseder mutlu olur diye.

~~~~~~~~~~~

Hyunjin saatlerce içini jeongin'e dökmüştü. Gerçekten bu kendisine iyi gelmişti.

"Beni dinlediğin için teşekkür ederim güzelim unutama hep yanına geleceğim"

Gülümseyip taşa bir öpücük kondurdu. Ağır adımlarla arabaya doğru yürüdü. Jeongin'ini yalnız bırakmak istemiyordu ama gitme vakti gelmişti.

Hyunjin arabaya binmiş eve gidiyordu. Fakat karşısına çıkan tır ile direksiyonu sağa kırdı fakat her şey için çok geçti. Araba tırın altında kalmıştı.

Hyunjin mutluydu çünkü jeongin'i görebilecekti. Olayı gören insanlar çığlık çığlığa bağırıp ambulans aramaya çalışıyorlardı.

Doktorlar ne kadar uğraşırsa uğraşsın Hyunjin'i kurtaramamışlardı. Ölüm saati 8.48...

~~~~~~~~~~~

Ve ikiside kendilerini toprağa gömmüştü,kimseye gözükmemek üzere. Sadece ruhları dolaşıyordu bizim aramızda...

~SON~

Buz sefer gerçekten bitti eğer böyle bitirmeseydim içimde kalırdı. Dbmsjdjsjdn

Duygu ve düşüncelerinizi yazabilirsiniz

🥺❤️