𝗣𝗲𝗻𝗺𝗮𝗻𝘀𝗵𝗶𝗽 [𝗰𝗶𝗮𝗻'𝘀 𝗽𝗼𝗲𝗺𝘀 𝘀𝗲𝘁 𝗲𝗶𝗴𝗵𝘁]

𝗶𝘀𝗮𝗻𝗴 𝗴𝗮𝗯𝗶𝗻𝗴 𝘁𝗶𝗿𝗶𝗸 𝗮𝗻𝗴 𝗮𝗿𝗮𝘄.

d e c e m b e r 1 9; 2 0 2 2

[𝗪𝗮𝗿𝗻𝗶𝗻𝗴, 𝘁𝗵𝗲 𝗳𝗼𝗹𝗹𝗼𝘄𝗶𝗻𝗴 𝗽𝗼𝗲𝗺 𝘄𝗶𝗹𝗹 𝗰𝗼𝗻𝘁𝗮𝗶𝗻 𝗮𝗹𝗮𝗿𝗺𝗶𝗻𝗴 𝗮𝗻𝗱 𝗲𝘅𝗽𝗹𝗶𝗰𝗶𝘁 𝗰𝗼𝗻𝘁𝗲𝗻𝘁.]

━━━━━

isang gabing parang araw,
mainit at nakapatay ang ilaw,
para bang nakaramdam ng tawag,
kiliti sa aking tiyan na tila ba ako'y may kabag.

tumayo ako't nagpunta,
sa bahay ng irog kong isinisinta,
kumatok, tumawag, nanginginig;
puno ng pawis, habang ang puso'y mabilis na pumipintig.

nang buksan niya ang pinto,
asinta kong labi ang sa kanya'y patungo,
sinalo niya ito habang sinasara ang mga bintana,
nakatingin sa aking mga mata—naglalaban naming mga dila.

napahiga sa kama, sa kwartong parisukat,
wala nang pinalagpas pa, pumatong sa kan'ya,
sa kan'yang mga leeg nag-iwan ng  mga pulang marka,
hinubaraan at inalisan ng mga saplot na parang ang bukas ay hindi na darating pa.

sobrang init, masikip ngunit aking binabanat,
boses niyang malakas,
sa kabila nito'y nauubos niyang lakas,
ramdam niyang sakit ay langit ang kapalit.

tila isang mainit na lagnat,
na hindi mo tatanggihang magkasinat;
puno ang kwartong parisukat,
ng sensasyong puno ng sarap.

tinanim ko ang buto,
sa loob niya'y papailalim ito,
habang sinasabi niya sa'king isa pa,
ang bulkan ay pumuputok—lumalagpas na.

hinalikan ko siyang muli,
tumayo, natapos ang init at tila lumamig,
kumuha ako ng tuwalya at tila nilinis,
ang hindi madumi ngunit nakakapanabik na langit.

pagod, likod kong puno ng kayod;
dahil sa mga kalmot ng mahahabang kuko,
sensyales ng kagustuhan,
natapos ang gabi—na may ngiti sa labing may marka ng pulang halik.

━━━━━

—Tribus, Penmanship.

[•]: lowercase intended.