Werelds - EP Story

Vrienden voor altijd

Raoul Pov

Ik open de deur. Milo is blijkbaar nog niet thuis en Robbie is ook nergens te bekennen, want geen van hun schoenen of jassen hangt in de gang. Vannacht ben ik bij Lieke blijven slapen, dat wilde ze graag. Ik ben niet zo van gelijk erop duiken, in ieder geval niet met iemand waarin ik potentie zie, en zij had dat gelukkig ook niet in haar hoofd. Maar morgen zie ik haar weer, dan gaan we iets leuks doen samen. Ik voel me echt goed, gelukkig. Ik heb misschien 4 uur geslapen, maar ik heb meer energie dan ooit. Ik kan het gevoel me herinneren van een aantal jaar geleden, toen ik verliefd werd op mijn nu ex-vriendin. Dat betekend dus niet veel goeds, of juist wel. We gaan het zien. Ik ruim de drankflessen en bekers van gister uit de woonkamer op en haal even over de vloer en tafel een doekje. Ik stofzuig zelfs nog een beetje. Milo zal er blij mee zijn. Dat doe je als beste vrienden.

Ik heb vanochtend gelukkig wel een appje van Robbie gekregen, hij zou er zo aankomen. Ik maakte me al een beetje zorgen om waar de Brabander was. Niet dat ik dacht dat hij ontvoert zou zijn, daarvoor is Robbie te veel 'lompe brabander', maar toch was het fijn om te weten waar mijn maatje is. Mijn kleine broertje. Ik heb een kan water op tafel gezet en een pak koekjes. Lekker doorvreet voedsel voor mensen die eventueel een kater hebben. De TV staat aan, de hele dag sportsamenvattingen. Altijd op de zondag. Ik zit net met een kop koffie op de bank een beetje op mijn telefoon, als ik de deur hoor. Aan het gestamp te horen Robbie. En inderdaad komt de kleine bruinharige jongen de deur door. 'Heeee maatje' zeg ik. 'Hey' zegt hij op vermoeide toon. 'Waar was jij?' Vraag ik en ik klop op de bank. Hij gaat languit op de bank liggen met zijn hoofd tegen mijn zij aan. 'Ik was... met dat blonde meisje' zegt hij. 'Echt?' Zeg ik blij. Hij knikt en ik zie hem grijnzen terwijl hij zijn telefoon pakt. 'Ze komt ook uit Eindhoven, Jamie heet ze' zegt Robbie. Ik zie hem glunderen. Ik ben blijkbaar niet de enige die vannacht een prachtvrouw aan de haak heeft geslagen. 'Foto?' Vraag ik. Hij laat haar instagram zien. Ik bekijk haar even. Ze is inderdaad knap. Niet zo knap als Lieke, maar wel knap. En vooral echt iets voor Robbie. Het is precies zijn type. 'Lekker gedaan man' zeg ik en ik geef hem een boks. 'En jij dan? Of ben je alleen naar huis gegaan?' Vraagt Robbie. Ik grijns. 'Zeker niet' zeg ik. Ik vertel over Matthyas, over het ziekenhuis, over dat ik iedereen kwijt was, en uiteindelijk Lieke naar huis had gebracht. 'Morgen zie ik haar weer' zeg ik trots. Robbie kijkt me met open mond aan. Hij gaat recht zitten en slaat zijn armen even om me heen. 'Lekker bezig maatje' zegt hij trots. 'Ik dacht dat je er even klaar mee was juist, met de liefde' zegt hij dan. Ik glimlach. 'Maar volgensmij laat je haar voor geen goud gaan' zegt hij dan. Ik schud mijn hoofd. 'Nee, zeker niet. Ze is echt alles wat ik zoek en meer'.

Robbie Pov

Raoul en ik hebben misschien al wel 4 bakken koffie weg gedronken, als we de deurbel horen. Milo zal het dus niet zijn. Die heeft wel een sleutel van zijn eigen huis. Ik wil wat opstaan, tot we wat gerommel horen, en dan toch de deur open horen gaan. Ik kijk Raoul vragend aan. Toch Milo dan? Misschien hoopte hij dat iemand gewoon de deur zou open doen, zodat hij zijn sleutels niet hoefde te zoeken. De deur gaat open en een dunnen ginger stapt de kamer binnen. 'Heeee josti's' zegt hij. Achter hem komt nog iemand. 'Matthy?' Zeg ik verbaast. De blonde jongen glimlacht en zwaait. Hij is nog niet helemaal wakker volgensmij. Koen kijkt me vreemd aan. 'Je kent hem?' Vraagt hij. 'Ja, gister was hij met ons in de club' zeg ik. 'Aaaah, dat verklaart waarom Raoul hem naar het ziekenhuis bracht' zegt Koen. Matthy loopt moeilijk naar de bank en ploft neer. 'Gaat het wel goed met je mond?' Vraagt Raoul. Matthy knikt. 'Helemaal prima, eigenlijk geen last van gehad' zegt hij. Raoul glimlacht en steekt zijn duim op. 'Over hoe het met je kont gaat zal ik niet vragen' zegt hij en hij kijkt droog naar de TV. Mijn blik gaat eerst naar Matthy, die zijn wenkbrauwen heeft opgetrokken en wegkijkt. Zijn wangen beginnen rood te kleuren. Dan kijk ik naar Koen, die zijn hand voor zijn mond heeft geslagen. 'Koen- je- jullie- je hebt toch niet-' begin ik. Koen maakt geen enkele beweging. De stilte zegt genoeg. Ik begin keihard te lachen. 'Stelletje Homo's, ik had ook niet veel anders kunnen verwachten toen in Mat zo raar zag lopen, en hij net hier samen met jou komt' zeg ik. Raoul grinnikt. 'Ik had gister al zon vermoeden waarom Koen Matthy wel naar huis wilde brengen.' Zegt Raoul. Mijn mond valt wederom open. Matthy en Koen hebben nogsteeds niks gezegd. Koen loopt naar de bank en gaat naast Matthy zitten. 'Maar... zeg nou eerlijk... hij is best lekker toch?' Zegt hij terwijl hij zijn arm om Matthy heen slaat. Ik knik overtuigend. Matthy glimlacht ongemakkelijk en haalt een hand door zijn haar. Ja, hij is wel een type voor Koen ja.
'Nou, genoeg gepraat over wat er allemaal is gebeurd, ik weet er namelijk niet alles meer van.' Zegt Matthy droog. Ik begin weer te lachen. 'Is goed maat.'