Hyunjinin anlatımından
Seungmin ve ailesi evlerine gittikten sonra odama çıktım. PuppyM ile oynayacaktım. Benim oyuncaklarımdan farklı olarak, PuppyM'i güzel kılan şey elde yapılması ve Seungminin ona verdiği sevgiydi. Cansız bir oyuncağı canlı bir arkadaş haline getirmişti kendi dünyasında. Oyuncağına sarılması o kadar tatlıydı ki...
Eskiydi. Ama yine de güzeldi.
Oyuncakla oynaya oynaya uyuya kalmıştım. Bay Lee odama geldiğinde yerde uyuyan beni kaldırıp yatağıma yaptırmıştı. Oyuncağı elimden bırakmamıştım.
Sabah olmuştu. Önce okula, ordan da resim kursuna gidecektim. Bay Lee beni şehrin en önde giden okuluna yazdırmıştı. Notlarım da çok iyi. Okulda zamanın nasıl geçtiğini anlamamıştım bile. Çoktan bitmişti. Özel şoförüm beni resim kursuna götürmek için gelmişti. Arka koltuğa oturdum ve yola çıktık.
Üçüncü kişinin anlatımından
Bay Kim oğluyla birlikte işe gelmişti. Bay Lee ondan her gün oğlunu da getirmesini rica etmişti. Hyunjinle iyi anlaşmıştılar çünkü.
" Merhaba, Seungmin. Hoşgeldin."
" Hoşbuldum, efendim."
" Hyunjin henüz gelmedi. O gelene kadar odasında bekleyebilirsin."
" İzinsiz girdiğim için kızmaz mı?" Bay Lee hafifçe güldü.
" Sen ne kadar da düşünceli bir çocukmuşsun." Saçlarını karıştırıp sözlerine devam etti.
" Merak etme, kızmaz. Hem ona geldiğine dair sürpriz yapmış oluruz, ne dersin?" Seungmin kocaman gülümsedi. Bu fikri sevmişti. Bay Lee'yi onaylayıp merdivenlerden çıktı ve Hyunjinin odasına girdi.
İçeri girdiğinde PuppyM'i Hyunjinin yatağının üstünde gördü. Koşarak oyuncağını aldı ve sıkıca sarıldı.
" PuppyM! Seni çok özledim! Sen de beni özledin mi?"
Hyunjinin ona verdiği robotu da getirmişti. Yere oturarak PuppyM ve robotla oynamaya başladı.
Yaklaşık 20 dakika sonra Hyunjin de gelmişti. Eve girdiğinde hemen salonda koltuğa oturup elindeki dergiyi okuyan bay Lee'yi gördü.
" Merhaba, bay Lee."
" Oh, Hyunjin. Gelmişsin. Sana da merhaba, hoşgeldin."
" Teşekkürler."
" Günün nasıl geçti? Okulda her hangi bir sorun yok değil mi?"
" Her zamanki gibi geçti. Ve hayır, hiç bir sorun yok. Her şey yolunda."
" Güzel, sevindim. Hadi odana çık ve biraz dinlen. Ve unutmadan, odanda minik bir sürpriz var."
" Sürpriz mi?"
" Evet." Hyunjin ne olduğunu merak etmişti.
Merdivenlerden çıkıp odasının kapısına vardı. Kapı hafif açıktı. Hyunjin içeriden sesler geldiğini duydu. Yavaşça kapıyı açtığında arkası ona dönük olarak yerde oturmuş, oyuncaklarla oynayan bir Seungmin beklemiyordu.
" Pyuuu! Ah, imdat! Düşüyorum, yardım edin! Merak etme, PuppyM, RoboX seni kurtaracak çünkü o uçabiliyor. Wuiiiyy!"
Hyunjin onun bu halini çok tatlı bulmuştu. Ses yapmadan arkasından yaklaştı. Yavaşça yere diz çöküp elleriyle Seungmin'in gözlerini bağladı.
" Beni kurta-Hey! Gözlerimi kim kapatıyor?" Minik elleriyle gözlerinin üstündeki ellere dokunmaya başladı.
" Bil bakalım, ben kimim?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sahte Evlilik
FanfictionDEĞİL ANGST DEĞİL KORKMAYIN!!! DİKKAT! Bu hikayede travma, ölümcül hastalık, psikolojik etkilenmeler, temas yer almaktadır... "Üzgünüm. Seni seviyorum, Seungmin. Ama senin beni sevdiğin gibi değil..."