STORY III :: MY FAIRYTALE LOVE STORY.

1 0 0
                                    

"Class, do you believe in fairytale?" I looked immediately at Ms. Castro our teacher when she uttered those words.

"Bakit Kharlene? Is there something wrong?"

"W-wala po." I smiled bitterly at my teacher.

She smiled at me, I think she knew what I'm really thinking.

"Ok. I have a story about fairies."

"Aish pambata."

"Corny naman ma'am"

"Walang iba? Baka nakakaantok yan."

Sunod sunod na daing ng mga classmates ko, we're already 3rd year high school, sa palagay mo may maniniwala pa sa fairytales?

"Yes Kharlene, may maniniwala pa." I was shocked when she talked to me.

"W-wait? Did you read my mind? Again?" I uttered.

She just smiled and look at us again.

"The story begins in the girl named..."

"Kharlene! Kharlene!" My cousin Kyomi uttered.

"Problema mo na naman?"

"Wala, tinawag lang kita, bawal?"

"Hindi naman."

I just rolled my eyes, when I realized she's just bored. Wala naman akong mapapala sa pakikipagusap sakanya kaya umalis na ako.

I was here in my favorite place, it's just a lemon tree. Oh anong problema? Kapag nagutom ako, pwede akong lumamon.

"Maling namimitas ng prutas na di nagpapaalam."

"Ay kapreng pandak—ano baa?" I hissed against this person, no he's not a person. Hes a total jerk, what the hell he's doing here?

"Chill, dami mo na agad sinabi sa isip mo " He laughed and I glare at him.

"Kumusta kana Kharlene?" He asked.

"Ayos lang, ikaw ba Lander?" He's my childhood best friend, sa lahat ng lakad ko nandoon sya kapag may problema ako hinding hindi sya nawala.

"Aalis kami ulit." I looked at him immediately.

"Bakit na naman?"

"Kharlene, alam mo namang kailangan kumayod diba?"

"Sa pamamagitan ng paglabas sa mundo na di naman tayo kabilang?" I uttered.

"Kharlene, pangako makakabalik kami."

"Paano kung hindi?"

"Wag ka munang magisip, pangako babalik ako." He smiled and hugged me.

Pinanghawakan ko ang pangakong iyon, oo hindi kami mga tao, nabubuhay kami sa lugar na hindi maaaring madiskubre ng sangkatauhan. Pero kailangan din naming gumawa ng paraan para makalikom ng pang araw-araw at isang paraan ay ang lumabas sa mundo ng mga tao, para makipagkalakalan sa mga kauri naming mas piniling mamuhay na parang tao.

Lumipas ang isang linggo, nandito ulit ako sa paborito kong lugar, hinahantay sya. Alam kong tutuparin nya ang pangako nya.

"Kharlene?" I know it's my cousin voice, kaya hindi ako lumingon.

"Ay di namamansin." I automatically looked at them when I heard Lander's voice.

A smile form into my lips and hugged him immediately.

"Bumalik ka." I uttered while hugging him.

"Nangako ako hindi ba?"

her one shots compilations.Where stories live. Discover now