Pov Lynn
Alles om me heen is zwart. Ik heb het gevoel alsof iemand me in een hele
diepe donkere put gooit.
Ik wordt helemaal Door elkaar geschud. Zal ik er straks niet meer zijn?
En amber? Ik wil haar niet verliezen. Kwakkie begraven is al erg....
Mensen zijn in paniek. Ze willen opstaan, ze willen wegrennen, ze...willen het liefst het vliegtuig laten stilstaan in de lucht.
Ik zie voor het eerst angst in Luke zijn ogen. Hij, de oh zo stoere jongen, is bang.
Aiden kijkt een keer achterom, en probeert me gerust te stellen. Het lukt voor 1 minuut.
Misschien ben ik er zo geweest. Dan kun je mij achter Kwakkie aangooien.
Dan voel ik een harde klap. Even hoor ik niks. Als ik mijn ogen open....
Ik kan ze nog openen! Ik ben nog niet dood! Ik eet nog een keer een Kwakkie 12.0!
Amber zit naast me in paniek om zich heen te kijken.
Pov Amber
Als ik mijn ogen open doe, doet alles me pijn.
"Ik vervloek de dag dat dit vliegtuig is gemaakt",mompel ik.
Wacht, waarom ruikt het hier zo branderig?.
Ik probeer rechtop te zitten en zie dat er een paar mensen in paniek aan het gillen zijn en een paar die letterlijk doodstil op hun stoel liggen.
Bah.
Dan komt er iets in me op. Waar is Lynn?!.
"Sjap, ik zit naast je. En voor het geval dat, je dacht weer hardop".
"Alles okay meiden?",vraagt Aiden zacht. Als antwoord knikken we. "Mooi, dan moeten we hier nu weg". Samen met Luke pakt hij zijn bagage, ofnouja, wat er nog van over is. Lynn en ik doen ze na en tien minuten later staan we buiten.
"Ik mis kwakkie", zegt lynn zomaar uit het niets. "Serieus Lynn?!. We zijn verdomme neergestort!. Waarschijnlijk zijn wij een van de weinige overlevende en jij denkt aan Kwakkie!", roep ik gestrest. "Sorry".
Samen met, en vraag me niet waarom, Luke loop ik voorop om het eiland te verkennen. Uiteindelijk zijn we bij een strandje gekomen met omgevallen bomen. De hele weg hebben we elkaar niet aangekeken en hebben we niks tegen elkaar gezegd terwijl je Aiden en Lynn kon horen lachen.
"Waajoow!", roept Lynn die tegen me opknalde omdat ze niet had gezien dat we stilstonden. "Laten we hier ons kamp op slaan", zegt Luke tegen Aiden. Samen met Lynn sprokkel ik wat houd voor een kampvuur en halen we een paar grote bladeren van de bomen.
"Ik heb honger", zeur ik als we weer bij de jongens zijn. "Wie niet, als iemand hier goed kon klimmen konden we die bananen uit de bomen halen. Maar waarschijnlijk kan niemand dat", snauwt hij me af. Vast de tijd van de maand. "Toevallig kan Amber dat wel". Dankjewel Lynn. Proef de sarcasme. "Ik ga al".
Niet veel later staan Luke en Aiden me met grote ogen aan te kijken omdat ik helemaal bovenin ben geklommen. Ik gooi een tros naar beneden en laat me voorzichtig weer op de grond zakken. "Wat", vraag ik bitchy aan Luke. "J-jij bent zo klein e-en die boom is zo hoog",stottert hij. Ik zwaai m'n haar naar achter en loop naar Lynn met de tros. "Food!".
"Laten we terug gaan naar het vliegtuig en kijken of daar nog ergens slaapzakken en dat soort stuff liggen",zegt Aiden na een ongemakkelijke stilte.
****
"O mijn god!", roep ik maar Lynn en de jongens die slaapzakken zoeken en ik, ik loop zoals gewoonlijk weer s niks te doen.
"Wat is er nou weer?. Als het een spinnetje is, we zitten hier op een eiland dat waarschijnlijk onbewoond is. Zo raar is dat niet", zegt Luke geïrriteerd.
Ik rol met mijn ogen.
"Nee Luke, er is geen spin. Ik heb hier wel twee fietsen". "Amber ik ben niet in de stemming om grapjes te gaan maken". "Kom kijken dan!".
"Wat?. Wie neemt er nou fietsen mee in een vliegtuig?". "Ik zei toch dat er fietsen waren?". "Okay okay, je hebt gelijk". "Ik heb altijd gelijk", zeg ik terwijl ik hem arrogant aan kijk.
Waarom kijkt hij nou niet weg?, denk ik bij mezelf terwijl ik in zijn diep bruine ogen.
We kijken allebei op als er iemand fluit. Aiden dus. "Zijn de tortelduifjes weer bezig?". Ik maak een overgeef geluid. "Hij", zeg ik terwijl ik naar Luke wijs. "Never".
"Weet je?. Misschien kunnen we nu op die fietsen naar ons'kamp' gaan", zegt Lynn slim. "Ja alleen is er een probleem", zegt Luke. "En dat is?". "Er zijn twee fietsen en we zijn met ons vieren". "de meiden kunnen toch ook bij ons achterop". "Als je maar niet denkt dat ik met dat achterop ga fietsen", zegt hij terwijl hij spottend naar me kijkt".
****
"Auw", zeg ik terwijl ik anders op de bagage drager ga zitten. "Sorry maar er zitten hier nou eenmaal hobbels", verontschuldigd Aiden zich. Ik kijk naar Lynn en krijg de slappe lach. "Wat is er zo grappig?", vraagt Luke. "Misschien moet je even stoppen". "Hoezo?". Ik wijs naar Lynn...
5⃣🆘5⃣🆘5⃣🆘5⃣🆘5⃣🆘5⃣🆘5⃣🆘5⃣🆘5⃣🆘5⃣🆘5⃣🆘5⃣🆘5⃣🆘5⃣🆘5⃣🆘
Heyheyhey! Yvette hier!. Okay ik wil wat belangrijks mee te delen. *tromgeroffel* we hebben een Opperanasappel! Woohoo! Omg! Yaasssss!. Okay, misschien is het handiger als je het maar gewoon zegt Yvette... Okay dan. En het is.... joyce-love-zayn !!!! Gefeliciteerd!
Okay, misschien ben ik een beetje druk maar... Daardoor heb ik wel het hoofdstuk afgekregen! Jaja.
Ik weet niks meer om te zeggen...
Ohja! Even een vraag. Misschien onmogelijk voor sommige. Oreo of pizza?
Ik zelf denk pizza want die is groter en hemels. Maar oreo kun je wel overal mee naar toe nemen en er zit chocola op soms...
IK WEET HET NIET MEER😭😭
Nou Ehm... Misschien moet ik maar stoppen met typen anders worden jullie nog gek van me😁
Ciao! Bye! au revoir! Doei!
Xxx YvetteOfficial
