2. Bölüm

6 1 0
                                    

Yaralarını sardıktan sonra beklerken uykuya dalmışız. Gözümü kumandanın yere düşme sesi ile açtım. Emir su almaya çalışırken yere salmış. Kalkdım suyu içirdim. Acıları yüzünden belliydi. Bardağı sehpaya bıraktım. Yanındaki boşluğa oturdum. Elimle yüzünü saçını okşadım bir anne gibi.

"Sana bunu kim yaptı?"

Gözlerini kaçırdı. Sanki korkuyordu . Kimse onu korkutuyodu. Ve söylerse öldürücekmiş gibi. Gözleri gözlerimi bulduğunda yaşla dolduöunu gördüm. Buna karşılık benimde gözlerim doldu.

"Korkma canım. Söyle. Kim yaptı tüm bunları sana.?"

Yutkundu. Ve derinden nefes aldı.

"Bir mafya çetesi"

"NE!?" Duru uyanmış şok içerisinde haykırdı.

"Ne demek mafya? Neye bulaşdın sen Emir!?"
Gözleri fal taşı gibi açılmış, Emire bağırıyodu.

"KES SESİNİ! Ne halde olduğunu görmüyormusun!? Sakit olda neler olduğunu söylesin!"

Başını salladı ve yanımıza , yere oturdu. Yüzümü Emire dönüp endişeli bakışlarla baktım.

"Söyle emir nasıl oldu bu? Neden yaptılar?"

Boğazını temizledi ve konuşmaya başladı.

"Babam ölmeden önce bir adamdan borc almış. 50 milyon dolar. Ve geri vermemiş. O kişinin adamlarıda beni bulmuş öldükten sonra. Paralarını istiyorlar."

Gözlerindeki yaş yanağına süzüldü. Kendime çekip sarıldım. Birlikte ağladık

"Üzülme canım. Halledicez." Diyerek belini sıvazladım

"Nasıl?" Aralanıb yüzüme çaresizce baktı.

"Benim isteyipte yapamadığım bir şey yok biliyorsun. Biz ne zorluklar gördük. Bununda üstesinden gelicez."

"Saat baya geç oldu. Bence yarın konuşalım bu konuyu." Duru telefona bakıp konuştu

"Bu gece burda kalın. Dışarısı tehlikeli ola bilir."
Başlarını salladılar.

Misafir odasını Emir için ayarlamak istedim ama. Kendisi koltukta uyumak istediğini söyledi. Koltuk açılıyodu ve yatak haline getiriliyodu. Yatağını düzeltdim ve uyudu. Duruda misafir odasına geçti. Bende kendi odama.

Yüz gözümü yıkadım. Aynada kendime bakıp düşündüm. ' ne yapmalıyız?' Başımızın belası hiç bitmiyodu. Ve yine bir dert eklendi.

Babam ben küçüken bizi terk etmiş. Annem beni yanlız büyütmüşdü. Önce dedemlerde kalıyorduk. Dedem öldükten sonra dayımla annem kavga etdi. Annem benide alıp başka bir yere tanışdık. Yeni bir mahalle , yeni okul, yeni insanlar. Çox zor şartlarda büyüdük. Anmem doktordu. Çok fakir değildik ama zenginde değildik. Dedem çok zengindi ve dayım onun mirasını yarısını bize düşüceğini bildiği halde kendi adına geçirmişdi.

Küçükken hep büyüyüp anneme layıklı bir evlat olmayı hayal ediyordum. Ve başardımda. Universteyi bitirip güçlü bir avukat oldum. Ve evet iyi de para kazanıyordum. Annemle aynı evde kalıyorduk aslında ama annem teyzesi rahatsızlandığı için bir süredir orda kalıyo ve ona bakıyodu. Annemde bende eve bazan geç gelirdik. Hangimiz önce işte çıksa evi o temizler yemekleri o yapardı. Şimdi annem yoktu ve işlerim baya yoğundu. O yüzden evin yedek anahtarı duru ve Emirdeydi. Çoğunlulukla yemek yapamadığım için çabuk olsun diye sifariş ediyodum.

Yerime girdim. Amma uyku tutmuyodu. Tüm gece bu meseleyi düşündüm. Anneme her şeyimi söylüyodum. İlk aşkımdan bile biliyodu. Amma bu meseleyi söylememliydik. Endişelene bilirdi.


*

Sabah güneşin oencereden vurduğu işıkla uyandım. Dışarıdan çok güzel kokular geliyodu. Ayağa kalktım ve üzümü yıkadım. Saçımı dağınık toplayıp mutvağa gitdim.

"Günaydın"

"Günaydın uykucu kedi" duru masayı donatmışdı gene. Emirde sandalyede oturmuş bana bakıp gülümsedi.

"Ooo döktürmüşsün gene hamarat kız seni"

"Eee ne sandın. Hadi gel seni bekliyoduk"

Kahvaktımızı bitirdik. Ve masayı topladık. Telefonumun ziliyle oraya döndüm. Arayan Hakandı. Hakan iş arkadaşımdı. Polisti.

"Efendim Hakan"

"Merhaba Eflatun. İşe acil gelmen gerekiyo. Geçenlerde yarım kalmış bir olay vardı ha hani"

"Evet. Gülcan hanımın olayı. Ee? Bi gelişmemi var?"

"Kadının kocasını öldürenleri bulduk galiba. Ama adamlar baya tehlikeli. Yani zararla çıka biliriz bu olaydan"

"Nasıl yani? Kimmişler?"

"Karanlık işlerin başındaki biri emr etmiş adamı öldürmelerini. Öyle temiz iş yapmışki 1 yıldır olay bitmek bilmiyo. Bir ip ucu bulduğumuzda geçenlerde adam 2 ci kez konuşmadı hatırlıyomusun? Kesin korkutmuşlardır"

Elimi alnıma koyup sıkkınca iç çektim
"Ne yapıcaz peki? Nasıl bulucaz bu adamı?"

"Bilmiyorum. Ama hepimiz tam gaz araştırıyo inan"

Tamda o an Emirin olayı geldi aklıma. Konuşmaya başladım.

"Hakan dün Emiri dövmüşler ve babasının ölmeden önce aldığı borç para istemişler. Bence aynı adam ola bilir. Hatırlarsan Sırat beyin karısıda bir adama borcu neyin olduğunu söylemişti"

"Bu bilgiişimize yarıya bilir hemen Emreyle birlikte karakola gel. İfade versin karakolda belki bir iz buluruz"

"Tamam."
Telefonu kapadım ve emreye döndüm.

"Emre hemen karakola gidiyoruz kalk hadi hazırlan çıkalım."

Gözleri fal taşı gibi açıldı. Hemen ayağa kalktı

"Ya Eflatun sen kafayıml yedin!? Bu adamlar ne kadar tehlikeli biliyomusun? Polise gidersek bize zarar verirler!"

" Emre bana karşı gelme ve hemen hazırlan dedim sana!"

Hemen odama gidip üstümü değiştirdim. Siyah crop siyah pantalon altına beyaz spor ayyakabı ve siyar ceketimi giydim.

Hemen dışarı çıktık

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


Hemen dışarı çıktık. Karakola vardık.

"Emir bildiğin her şeyi bize anlat nasıldılar ne yaptılar"
Emir bildiği her şeyi Hakana anlatdı.

Bu seri beğenilirse yeni bğlüm yarın gelicek. Yeniyim desteklerinizi bekliyorum♡

İntikam Yemini♧Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin