Secret Story

1

POV Lisa

Morgen zou mijn eerste echte schooldag zijn op de middelbare. Ik ben erg zenuwachtig, maar verder boeit me dat ook niet. Ik zie wel wat me overkomt. Waarschijnlijk komen er wel mensen op me af die vrienden met me willen worden aangezien ik best grappig kan zijn. Ik heb heel veel zelfvertrouwen en vind mezelf best wel queen. Ik moet ook weer niet te grappig zijn, want misschien gaan mensen zich daar dan aan irriteren. Maar een beetje ginnegappen kan best, right? Ik check nog even gauw of ik alles heb; wiskunde, nederlands, nask en mentorles. Meteen mentorles, lijkt me opzich best een grappig vak. Ik ken mijn mentor nog niet goed, maar dat komt morgen dan vast wel. Ik weet wel dat ze niet erg mooi is en ze is niet bij de mode dat is duidelijk aan haar kleding te zien. Ze draagt een beetje aparte kleding die ik zelf nooit aan zou doen. Verder nog een etui met pennen, naja eigenlijk maar 2 pennen ofzo. Ik heb er eigenlijk wel genoeg aan 1 en anders leen ik wel van iemand. Dat mag vast wel. Mobiel heb ik niet, dus daar geen worries over. Eigenlijk is het niet eens zo erg om geen mobiel te hebben. Je hebt geen last van stalkers of mensen die alleen maar met je willen sms'en om te kunnen zeiken over van alles en nog wat bullshit. En ik raak hem anders toch wel meteen kwijt. Rekenmachine aangeschaft, geo en nog wat kleine dingetjes voor mezelf. Ja ik heb alles. Nu naar beneden.. Eigenlijk wil ik voor altijd op mijn kamer blijven maar dat kan niet. Ik zal toch een keer naar beneden moeten.

Ik loop de trap af naar beneden en doe de woonkamer deur open. Mijn moeder zit op de bank met thee in haar handen. Gelukkig, mijn vader is er niet. Althans wat je maar een vader kunt noemen. ''Dag schat, wil je ook thee?'' Vraagt mijn moeder lief. ''Ja, lekker.'' Ze loopt de keuken in en ik plof neer op de bank. ''Ben je zenuwachtig voor morgen Lies?'' Hoor ik haar zeggen vanuit de keuken. ''Nee, helemaal niet zelfs. Ik maak waarschijnlijk al heel snel vrienden dus dat komt wel goed.'' Lieg ik. Ze komt terug gelopen met een kop thee in haar handen en geeft die aan mij. ''Lekker, dankjewel mam.'' Zeg ik. ''Tas al gepakt?'' Vraagt ze. ''Ja, alles ligt klaar.'' ''Ik snap nog steeds niet waarom je het niet erg vind dat je geen mobiel hebt, ik zou er graag 1 voor je kopen.'' Zegt mijn moeder. ''Eigenlijk is het veel handiger. Je wordt niet lastig gevallen en ik hoef niet bang te zijn hem te verliezen.'' Lach ik. ''Ja, maar wat nou als je gaat afspreken en dat wil je mij vertellen hoe ga je me dan bellen en hoe let je op de tijd?'' Doorvraagt mijn moeder. ''Is dit een kruisverhoor?'' Lach ik. We lachen even. ''Nou, dan kijk ik gewoon op de klok of op de mobiel van mijn vriendinnen die ik dan heb. En als ik wil bellen, bel ik wel via hun mobieltje.'' Zeg ik. ''Slimme meid dat je ook bent.'' Grapt mijn moeder.

Na een tijdje in de lach te hebben gezeten met mijn moeder kijk ik haar serieus aan. ''Mam, waarom doet pap..'' ''Nee schat, niet over je vader praten.'' ''Maar het is toch raar?!'' Vraag ik nu nog serieuzer. ''Er komt een tijd dat het zal veranderen, maak je nou maar niet zo druk. Richt jij je maar op je school en zorg dat je met goede cijfers terug komt.'' ''Oke oke.'' Verzucht ik. Toch denk ik er steeds aan. Waarom? Ik wil de reden weten. Ik snap het gewoon niet. Maar mam zegt dat ik het moet laten dus dat doe ik maar.

We kijken nog even tv samen en dan ga ik weer naar boven. Ik pak mijn boek en lees even wat. Na een uur te hebben gelezen is het al best laat en inmiddels is mijn vader nog steeds niet thuis. Gelukkig maar. Ik pak mijn dagboek en bedenk wat ik wil gaan opschrijven. Dan begin ik met iets korts te schrijven.

Lief dagboek,

Ik zit weer eens met dezelfde vragen in mijn hoofd. Waarom? Waarom is hij zo en doet hij zo? Ik begrijp het gewoon steeds niet. En mijn moeder die er niet over wilt beginnen. Het lijkt wel alsof mijn moeder dood ongelukkig is, maar ik ben bang dat als ik erover begin het meteen weer eindigt en we ruzie krijgen en juist nu we zo'n sterke band hebben samen wil ik die niet kapot maken. Ik hoop dat het me op een dag uitgelegd wordt.

Liefs Lies

Ik lees het nog een paar keer door en pak dan mijn pyjama van mijn bed en loop richting de badkamer. Eenmaal in de badkamer trek ik mijn pyjama aan en poets mijn tanden. Ik kijk nog even naar mijn gezicht. Wat ben ik toch mooi, lach ik in mezelf. Ik loop de badkamer weer uit en net als ik mijn kamer binnen wil lopen hoor ik beneden wat vallen. Nu nog zo laat? Zou er nog iemand wakker zijn? Stiekem loop ik op mijn tenen de trap af. Ik zie dat de woonkamer deur op een kiertje staat. Ik gluur naar binnen, maar zie niet veel. Het is best donker. ''Je had het beloofd!'' Hoor ik mijn moeder schreeuwen. Wat heeft wie beloofd? ''Ik laat me door jou niet chanteren. Het komt wel ja! En nu hou je erover op!!'' Ik schrik. Dat was mijn vader. ''Lisa wordt hier ook de dupe van, dat kind is doodongelukkig!'' Hoor ik mijn moeder weer schreeuwen. ''Dat kind boeit me niet, ze moet eens normaal doen en zich er niet mee bemoeien!'' *SLAP* Ik hoor een harde klap. Dan hoor ik mijn moeder huilen. Heeft hij haar geslagen? Nee, zeg dat het niet waar is. Snel doe ik een schietgebedje. Ik hoor mijn moeder nu wat zachter huilen. Ik heb zin om naar binnen te rennen en haar te omhelzen, maar wat als hij mij ook wat aandoet. Dat kan ik echt niet hebben op mijn eerste schooldag. Iedereen zal wel denken, wat heeft zij nou voor ziekte. Zachtjes maar toch snel loop ik de trap op naar mijn kamer. Ik kruip zachtjes huilend in mijn bed. Dan komt mijn jongste broertje mijn kamer binnen. ''Lisa, ben je nog wakker?'' Zegt hij bang. ''Ja, Tris wat is er lieverd?'' Zeg ik bezorgd. Ik kom overeind en zie kleine traantjes over zijn gezicht lopen. Ik hou mijn dekbed omhoog als teken dat hij bij me mag komen. Hij weet dat hij mag komen en dat doet hij ook meteen. Hij kruipt dicht tegen me aan. Ik geef hem een kus op zijn hoofdje en zeg: ''Het komt goed, Tris. Het komt goed.''