Valentines Night | Larry

Rozdział 2 | Wszyscy mają się tłumaczyć

Ponownie usiadłem na łóżku gładząc się po kręgosłupie. Mam świadomość tego, że po alkoholu jestem w stanie zrobić o wiele więcej niż na trzeźwo, ALE więcej nie znaczy wszystko.

- Dzień dobry, wstał pan już. Podać śniadanie? - Miły głos lokaja wcale nie poprawił mi humoru.

- Tak, zrób coś dobrego - odrzekłem od niechcenia. - A najlepiej pośpiesz się, bo nie mam ochoty czekać.

Gdy lokajczyk opuścił moją sypialnię sięgnąłem po telefon, w poszukiwaniu jakichkolwiek wskazówek. Jak do tego doszło? Niestety mój plan zadziałał i nikt z paparazzi nie rozpoznał mnie w moim nowym wydaniu. Może to i dobrze? Strach pomyśleć co jeszcze się wczoraj wydarzyło...

Na śniadanie dostałem moje ulubione jajka sadzone ze smażonym boczkiem i kromką świeżego chleba. Jak to nie wiele do szczęścia potrzeba, ach...

Moje rozterki nad smakiem posiłku przerwał nawrót bólu w tylnich partiach ciała. Odłożyłem pustą tacę, po czym wziąłem do ręki notes, w którym czasem coś notuje. Postanowiłem zapisać wszystko to co przychodziło mi do głowy na temat zeszłego wieczoru.

Byłem w klubie, w którym spotkałem Zayna. Chwilę z nim zagadałem, po czym zacząłem się z kimś obściskiwać. W głowę zapadł mi obraz przystojnego szatyna o kruczoczarnych włosach. Jednak z pocałunków z nim pamiętam też dotyk stringów... Czy to możliwe, że miał na sobie stringi!? Nie wyglądał na takiego...

Zanim wyszedłem z klubu pamiętam, że niosłem kogoś na rękach. Kojarzę dziewczynę o germańskiej urodzie. A co się stało z tym przystojnym szatynem? To wszystko nie ma sensu... Poza tym, dam sobie uciąć obie ręce, że w windzie stałem razem z jakimś brunetem, przypominającym trochę mojego lokaja. Co on by tam robił? Wszystko wydaje się jeszcze gorsze, bo w sypialni na sto procent byłem z jakaś dziewczyną. Przecież pamiętam nawet, że pachniała tym okropnymi perfumami Diora!

Cały w emocjach rzuciłem notesem w przeciwległą ścianę. Mimo względnie zimnej pory, na niebie były tylko delikatne chmurki, prawie w ogóle nie zasłaniające słońca. Chociaż pogoda wydawała się subtelna, moje uczucia tego dnia doprowadzały mnie na skraj załamania. Jak mogłem do tego dopuścić!?

Z trudem zszedłem na dół, po czym zająłem miejsce przy stoliku w części kuchennej.

- Siadaj tutaj - rozkazałem, a przez mój niski ton głosu, chłopak wydawał się z lekka zdezorientowany.

- Coś się stało panie Styles?

- A otóż stało się. Nie będziemy wchodzić zbyt mocno w szczegóły. - Przełknąłem ślinę, czując że delikatnie się zarumieniłem. - Powiedz mi wszystko co wiesz na temat zeszłej nocy.

- Ale ja nic nie wiem. - Chłopak patrzył na mnie jak na zjawę. A co jeżeli on tylko udaje? Nie, to nie w jego stylu.

- Jak to nic nie wiesz? - pytam zmieszany, gdy lokajczyk wpatruje mi się prosto w oczy tym swoim pustym spojrzeniem.

- Przecież to pan był wczoraj na mieście, ja przed północą już spałem.

Przewróciłem oczami Jakim cudem on mógł spać, skoro jestem praktycznie pewny, że widziałem go zeszłej nocy w windzie. A może to tak naprawdę wcale nie był on?

- Chce mi pan może o czymś powiedzieć? Coś się wczoraj stało? Powinienem wiedzieć...

- Nie! - krzyknąłem.

Nasze spojrzenia ponownie się spotkały. Jeszcze nigdy nie czułem się tak bardzo zniesmaczony podczas jakiejkolwiek rozmowy.

- Muszę spotkać się z Zaynem. Nie szykuj nic na obiad. W sypialni i łazience na górze jest straszliwy bałagan. Zajmij się tym. - Przerwałem niezręczną ciszę po czym bez dłuższego zwlekania uciekłem na miasto.

Będąc w windzie dopiero zauważyłem co na siebie założyłem. Przez te wszystkie emocje nawet sobie nie przypominam, kiedy się ubrałem.

- Halo? Zayn? Gdzie ty jesteś? - pytam nie czekając na jakikolwiek odgłos po drugiej stronie.

- Harry? Czego ty chcesz? Właśnie mnie obudziłeś. A właściwie to nas...

- Już się nie chwal czego to ty nie robiłeś tej nocy z tą swoją ręką. Dobrze wiem jaki jest prawdziwy obraz tych twoich bajeczek - odpowiedziałem mu z wyraźnym niezadowoleniem.

- Czego chcesz? - Jego ton głosu od razu stał się normalniejszy. Zakłamany bajerant.

- Spotkajmy się. Najlepiej teraz. Mamy do pogadania.

- Jeżeli chodzi o ten pocałunek wczoraj w klubie to luz. Nie musisz mnie oficjalnie przepraszać. - Żołądek podszedł mi do gardła na myśl o śmierdzących fajkami ustach Malika.

- Gdyby chodziło tylko o to, nie zawracałbym ci głowy. Gdzie się widzimy?

- Kawiarnia EL&N?

- Może być. Widzimy się za dziesięć minut.

- Jasne.

Chłopak rozłączył się, a ja ruszyłem w kierunku mojego Lambo. Uwielbiam ten samochód. Chciałbym, żeby moje dziecko kiedyś było chociaż w połowie tak wspaniałe jak on. Mój kochany sługus ma przykazane, żeby odkurzać go za każdym razem kiedy wracam z jakiejkolwiek przejażdżki. Dzięki temu jest dosłownie zawsze perfekcyjny.

Kawiarnia EL&N, w której mieliśmy się spotkać znajdowała się prawie przy samym Pałacu Buckingham. Zawsze gdy jestem w jego okolicy zastanawiam się czy udałoby mi się pójść w ślady Meghan Markle i zbajerować jakąś księżniczkę tak jak ona to zrobiła z księciem Harrym. Marzenia.

Zamówiłem moją ulubioną Vanilla Latte i kawałek czekoladowego ciasta, który wyglądał dość apetycznie. Zająłem miejsce naprzeciwko Zayna, starając się nie skrzywić podczas siadania.

- To słucham, co się stało mój drogi - Szarmancki uśmiech Zayna był ostatnią rzeczą na jaką miałem teraz ochotę. Wziąłem łyka kawy. Była strasznie gorąca.

- To się stało, że ktoś sobie ze mnie zadrwił uderzając w mój najczulszy punkt, a wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują na to, że byłeś to ty! Mów co wiesz ze wczorajszego wieczoru! - Groźne spojrzenie zaskoczyło Malika. Idealnie. Teraz ma mniej czasu na kłamstwa, a więcej na prawdę.

- Nie wiem o co ci chodzi Harry. Byliśmy w klubie, przelizaliśmy się, wypiliśmy ze dwa szoty i tyle. - Nie takiej odpowiedzi się spodziewałem. Co tu się do cholery dzieje!?

- Kłamiesz. Na pewno wykorzystałeś to, że byłem pijany, wziąłeś mnie do domu i...

- Hola, hola loczek. - Chłopak położył palec na moich ustach, a ja dosłownie miałem w tym momencie ochotę mu go odgryźć. Pierdolony kłamca.

- To słucham, co było twoim zdaniem po tych dwóch szotach, hmm? - spytałem zirytowany jego zakłamaną postawą.

- Poszedłeś kłócić się z ochroniarzem, że wpuszcza za mało ładnych kobiet do klubu. Ja byłem w tym czasie się odlać. Tyle - odpowiedział zwięźle, gdy ja penetrowałem wzrokiem każdy centymetr jego plastikowej buźki.

- A co było dalej? - dopytałem, na co ten się uśmiechnął pod nosem.

- A może pójdziesz się dopytać ochroniarza? On w przeciwieństwie do nas był trzeźwy. Ja muszę zaraz spadać do roboty.

- Jasne. Dzięki za spotkanie - wycedziłem przez zęby.

Wszystko to co powiedział Zayn było jak dla mnie jednym wielkim oszustwem. Już nie raz się do mnie dobierał, a wczoraj miał idealną sytuacje. Jeżeli nie przekupił tego ochroniarza, to może chociaż on powie mi coś konkretnego, ale wątpię. Niech wszyscy się tłumaczą dopóki nie dotrę do prawdy. Pierdoleni kłamcy...