Ün,para ve şöhretin yanında yıllardır birlikte kardeş gibi büyüyen iki grup üyesinin sarhoş oldukları gece yaşamış olduğu olaydan sonra kendilerine gelmesi gerekmektedir. Ama ikili, 'O Gece'yi akıllarından bir türlü çıkaramazlar.
#TaeKook ~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ün ve tanınmışlık çoğu insanın belirli bir noktadan sonra isteyeceği bir şeydi. Kendi hayatlarından sıkılan insanlar,herkes tarafından bilinmeyi ister ve bunun her zaman isteyecekleri şekilde ilerleyeceğini düşünürdü.
Bu noktada çok büyük bir hataya düşüyorlardı çünkü; dünya yıldızı olarak adlandırılan Bangtan üyelerinden Kim Taehyung tam da şu an da elinde ki içki şişesiyle hiç tanınmamayı diliyordu.
Çünkü artık bıkmıştı.
Üyelerle birlikte bir masada oturuyolardı ve her zamankinin aksine,o gün masada hiç kimsenin sesi çıkmıyordu.
Kim Taehyung,elinde ki bardağın içinde ki zehiri yavaşça kanına karıştırıyordu ve unutmayı deniyordu.
Alkol,belki kana karışması gereken zehirli bir içecek değildi ama insanların zehirli düşünceleri Kim Taehyung'un kanına karışmıştı.
"Şirket açıklama yapmama konusunda biraz daha ısrarcı olursa,ben senin arkandayım.." dedi Namjoon.
Hiçbir şey değişmezdi. Masada oturan yedi grup üyesi,yedi kardeş de bunu biliyordu ama yine de hiçbiri ses çıkarmadı.
"Jennie'nin şirketi peki?" dedi bu sefer Jimin. "Onlarda mı bir açıklama yapmayacak? Shop olduğu belli olan ve orjinal versiyonları ortaya çıkan fotoğrafları konuşuyor herkes. Bizim şirket susuyorsa,onlar konuşsun."
"Yapmazlar.." dedi Kim Teahyung. Jennie'yle hiç yapmadıkları Jeju Adası tatilinin fotoğrafları tüm ülkelerde konuşulmaya başlandığından beri ilk kez konuşuyordu.
Henüz fotoğraflar medyaya yayılalı 10 dakika olmuştu ve etraf çalkalanıyordu. Aynı Kim Taehyung'un midesi gibi.
"Bizim üzerimizden konuşulmak onların bu dünyada yaptıkları en iyi şey. Jennie'nin adının Taehyung'la anılmasından gurur duyarlar." Jungkook'un söylediği cümleye abileri tarafından onay verildi.
Daha sonra da hiç kimse konuşmadı.
Sustular.
Susmak ve sessizlik çoğunlukla bu 7 oğlana özgü bir şey değildi.
Onlar gittikleri her yere neşe götürürler ve en kasvetli ortamı bile bayram havasına büründürürlerdi ama o gün,hiçbiri konuşmak istemedi.
Çünkü şirkete karşı hiçbirinin sesi çıkamıyordu. Defalarca baş kaldırmayı denemişlerdi ancak sonuç hiçbir zaman istedikleri gibi olmamıştı.
Onlar da şirkete karşı birlikte durmayı öğrenmişlerdi.
Son 10 yıldır en iyi yaptıkları şey buydu,kardeşlik.
Ancak, kaderin ağları, o gece, birbirinden habersiz iki genç için farklı bir plan uyguluyordu.
