"Hatırlıyor musun bi keresinde sana büyük teyzemin beni kızına ayarlamaya çalıştığını söylemiştim sende peruklu bir resmini atmıştın ve 'Bunu teyzene göster sevgilim diye' demiştin?" sorduğum soruyla yüzü bir kaç saniyeliğine düşünceli bir hâl almıştı ve sonrasında başını iki yana doğru sallamıştı.
"Nasıl ya? Hatta bak bu fotoğraftı" telefonumu çıkartıp bahsettiğim fotoğrafı gösterdiğimde bakışlarını bana dikmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Teyzene gösterdikten sonra sileceğine söz vermiştin!" demesiyle hemen inkar moduna geçmiştim.
"Ama ya diğer teyzemde aynı şeyi derse diye durması gerekiyordu!"
Tepkime gülmeye başlayınca bende onunla beraber gülmüştüm. Bakışları bana kayınca bir süre duraksamış ve yüzü düşmüştü. "Özür dilerim Jisung, o gün gelemediğim ve sana geri dönemediğim için. Seni o kadar süre beklettiğim için" demesiyle benim de yüzüm düşmüştü.
"Bende aslında seninle onu konuşmak istemiştim" söylediğim şeyle tüm dikkatini bana vermiş ve devam etmem için başını sallamıştı. "Sana ikinci bir şans vermeye karar verdim, ama eğer geçerli bi bahane sunarsan."
"Jisung ben, ah nasıl diyeceğimi bilmiyorum" sıkıntılı bir nefes verdiğinde bende konuşması için onu kışkırtmaya çalışmıştım.
"Eğer senin için benim birazcık değerim varsa gayet kolay dersin bence."
Ve işe yaramıştı.
"Seninle buluşmak için evden ayrılmadan önce annemle tartışmıştım, büyük bir olay değildi pek ama onu çok üzmüştü ve ben o gün kapıyı çarparak çıkmıştım evden. Yolun yarısında komşular beni arayıp annemin kalp krizi geçirdiğini söylediğinde apar topar hastaneye gittim. O hafta boyunca da hastanedeydim, ne telefonlara baktım, ne de biriyle iletişim kurdum, sadece onun uyanmasını bekledim. Ancak o biraz iyi olunca geri dönebildim sana." atma bu zehirli oku işte be Minho. Bakışlarımı yüzüne çıkardığımda gözlerinin dolduğunu görmüştüm. Ne diyeceğimi ya da nasıl tepki vermeliydim bilmiyordum ama içimden bir ses sadece sarılmam gerektiğini söylemişti. Ona olabildiğince sıkı sarıldığımda o da aynı şekil karşılık vermişti.
Yüzünü birazcık uzaklaştırıp titreyen sesiyle "İyi miyiz?" diye sorduğunda başımı onaylarcasına sallamış ve burnunun ucunu öpmüştüm.
"Aramız iyi, ama sen iyi misin?"
Başını aşağı yukarı doğru sallayıp "Annem uyandığında ne demişti biliyor musun? 'Şu sürekli bahsettiğin çocuğu bul ve sakın kaybetme.' Ama ben o kadar aptalım ki seni bulunca tanıyamadım bile" demişti. Bok gibi hissediyorum şuan.
"Sorun değil, annem bile yeni halimi ilk görüşünde tanımamıştı zaten. Yani artık o kalın gözlük, diş teli, cılız vücudum ve inek yalamış gibi olan saçım yok. O varoş tarzımdan bahsetmiyorum bile. Ayrıca beni gerçekte de hiç görmemiştin. Tanımamış olman normal."
"Evet de yine de çok anlayışsız hissediyorum kendimi."
"Asıl anlayışsız olan benim. Sabırla yaklaşsaydım olmazdı bunların hiç biri." Yüzünün hâlâ asık olduğunu fark ettiğimde konuyu hızlıca değiştirmeye çalışmıştım.
"Neyse çok çirkindim zaten o zamanlar, iyi ki görmemişsin beni."
"Sen hep güzeldin."
İçimde bir şeyler kıpır kıpır olsa da çaktırmamaya çalışıp devam etmiştim. "Dış görünüşten bahsetmiyorum sadece, karakter olarakta bir tık çirkeflik, varoşluk vardı. Herkesle her an kavga etmeye, patlamaya hazır bomba gibiydim birazcık."
"Hâlâ öylesin" ses tonundan beni sinir etmek için dediğini anlasam da devam ettirip koluna sert sayılmayacak şekilde vurmuştum. İkimizde gülmeye başladığında "Bomba gibisin yani" diye devam ettirmişti.
"E ne sandın yaprağım."
"Yaprağım ne ya?"
"Gerçek sigmalar küfür etmez. Etmesi gereken bir durum olursa dahi sansürler bunu."
"O hâlde senin kasayı yoğurmak isterim."
"Ne?"
"Ne babanı götten mi?"
Bu kadarını ben bile algılayamadım, yazara sorun.
Yazar: Yazar, yazar yazar sonra da yazarken azar derlermiş.
°｡:ﾟ:｡•.｡♡•◍✧*｡ﾟ:｡
bolumu kisa kestim cunku keyfim ve kahyasi oyle buyurdu
Elif Zeyd ne zaman olur tahminen
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
