KAÇIŞ

2.BÖLÜM-Oda 2

-duvarda kaç dikdörtgen var?
Yazısı ile karşılaştık

"Bunun kadar basit birşey yok altı işte bu" dedi Arda

"Dur hemen duvara kod etme o kadar da basit oalcak değildir" dedi Deniz

"Deniz haklı o kadar basit olacak değil"
dedim bende

"YARDIM EDİİN!!"
Biri bağırmıştı arkamıza döndük

"Sizde duydunuzmu?"
Diye sordum duymuş olmalılarki hep bir ağızdan

"Duyduk" dediler

"YARDIM EDİNN ODA ARKADAŞIM DELİRDİİ!!!"
tekrar bağırdı Oğuz ve Arda oraya doğru koştular bizde hemen bu bulmacayı çözüp kapıyı açmamız lazımdı arkamızdan gelenler var olabilirdi

"Hemen çözmeliyiz"
dediğimde Deniz başıyla beni onayladı biraz daha düşündikten sonra 8 tane dikdörtgenin olduğunu fark ettim 3 bu kapının içindeydi ve 3 diğer kapının kapılarıda dikdörtgen olduğunu var sayarsak 8 ederdi

"8" dedim

"Ne?" dedi anlamadığı belliydi

"8 işte sana anlatacak vakit yok"
dedim çocuklarda geliyorlardı hemen kodlama yerine 8'i girdik ve kapı açıldı.

• • •

Kapı açılmıştı ve biz içeriye girmiştik adam soluk soluğa kalmıştı ve şoku atlatamıyordu ben sağlık bölümünü okuduğum için çocuğa ilk yardım yapmıştım gömleğinin 3 düğmesini açtım ve çantamda olan bezle kolunu sardım baya kan akmış olmalıki sadece kolunda yarası yoktu

"Bıçak mı?"
dedim beni anlamamıştıki

"Anlamadım?"
dedi diğerleride çıkma yolunu arıyorlardı

"Yaraların diyorum bıçak yaraları mı?" dedim

"Ah evet, keşke hiç olmasaydı ama, oldu" dedi

"Bu arada adın neydi?" diye sordum

"Adım Ateş" dedi

"Monaaa yanındakinide al geel galiba birşey bulduk"
dedi Arda biraz yüksek sesle söylemişti

"Hadi kalk"
Kalkıp onların yanına gittik

"Adın ne?" diye sordu Oğuz

"Ateş" dedi

"Ben Oğuz"

"Ben Deniz"

"Ben Arda"

"Bende Mona duymuştun zaten ama ban seslendiklerinde ama yinede söyleyeyim dedim"

"Bulduğunuz şey ne?" diye sordu Ateş
Oğuz hemen arkasına dönüp eli ile işaret ederek bize gösterdi

"İşte burada" dedi Oğuz

"Ne biçim bir işaret daha Original'i yok muydu yani?" dedi Arda

"Bir dakika" dedi Deniz
Hepimiz Deniz'e bakıyorduk Deniz hemen işaretin altındaki yazıyı gösterdi

"Buradaki yazıyı okuyabiliyorum!"
dedi birden Oğuz'un saçlarının parladığını Arda'nın gözlerinin parladığını, Denizin'de tırnaklatının uzamış parlıyordu Ateş ise saçı kırmızı olmuş bir şekilde parladığını fark ettim ama bana tik tik bakıyorlardı

"Ne oluyor çocuklar neden bana bakıyorsunuz ve neden parlıyorsunuz?"
diye sordum bende ama Oğuz bana

"M-mona s-s-sen Parlıyorsun!"
dedi

"Çocuklar sizde parlıyorsunuz Oğuz srnin saçların, Arda senin gözlerin, Deniz senin tırnakların ve Ateş senin saçların kırmızı ve parlıyor"
dedim ama galiba bende bir farklılık vardı önce bir birlerine sonrada bana baktılar

"Ama Mona seni saçların parlıyor ve uçuşuyor gözlerin kırmızı ve parlıyor tırnaklarına diyecek sözüm yok ve nedense yerde değilsin"
dedi Oğuz. Yerde değil miydim bu nasıl olurdu hemen yere baktım ve gerçekten uçuşuyordum çığılık attım

"Bana ne oluyor böyle!?"
Dedim ama onlarda ne olduğunu bilmiyprşardı bir anda yukarılardan bir kitap indi ve bir anda kendi kendine açıldı sayfaları kendi kendine çevrildi boş bir sayfada kendi kendine yazılar belirmeye başladı ve şöyle yazıyordu

-İnsanlara yaptığımız deneylerde bazılsrınıza özel güç aktarıldı kiminşze yetenek kiminize özel güç veya güçler tek bir kişiye yanlış bitşey oldu hepsine denediğimiz güçleri Ona aktarıldı baxılarının güçlerinin olmaması bu yüzdendi o kişinin numaradı -278- yani son katılımcı katıldıklarını hatırlayamazlar ama son kayılımvı haþırlayabilir onuda oyuna kıymak zorunda kaldık ama nasıl geçileceğini aslında biliyor. Ama her deneğin güçlerinin farklı yan etkileri var 278 inde güçlerini kullanırken saçı beyazlayıp parlar ve eper saçının hepsi parlayıp beyazlarsa kişi taşa dönebilir ihitamli %68.5...

Hepimiz üstümizde sayı aradık Arda'nın pantalonunun cebinde 168 yazıyordu, Denizin swetshortun'da 66 ve Oğuz'un gömleğinin yakasında 260 yazıyordu Ateş'in gömleğinin kol kısmında 120 yazıyordu benim ise şortumum kemer kısmında 278 yazıyordu bu nasıl olurdu bizler denektik ve ben özek güçlerinin sınırını aşmış biriydim ve gerçektende nasıl kaçmamız gerektiğini bilebiliyordum

"Ben 168 numarayım" dedi Arda

"Ben 66" dedi Deniz

"Sanırım bende 260" dedi Oğuz

"Galiba bende 120'yim" dedi Ateş

"Çocuklar! ben 278'im!"
dedim ve hepsi bana baktı Arda bir adım geriye gitti ve Ateş onu ileriye aldı korkmuştum çünkü yan etkilerinin olduğunu söylüyordu kitap

(Arkadaşlar kitabım 0 götüntülenme 0 okunma bu yüzdrn devamını atmayabilirim birdahaki bölüm 2 güne gelmezse bilinki gelmeyecek)