(Acaba yeni bölümde neler olacak herkez aynısını düşünüyor biliyorum bu bölümde herşey açıklığına kavuşacak üzüntülü sahnelerde ağlamayın lütfen çünkü bu gerçek değil sadece hayal ürünü ve yukarıdaki şarkıyı açın dinleyin tam sizlik bal peteklerimm)
• • •
"Yok kendimi koruyabilirim, asıl senin korunmaya ihtiyacın var Mavi, şu haline bak"
Dediğimde mahfettiği şeylere baktı, yere indi ve güçlerini kullanmayı bıraktığında içim bir oh çekmişti onu öpmek zorunda olmadığım için...
"Hadi"
Diyip herkez gibi bir çıkış kapısı aramaya koyuldum yorulmuştum ve bıkmıştım ne kadar sürecekti bu anlamsız cümlelerin içinde yaşadığımız 4 kare içerisindeki bölmede, aklımı yiyordu bunun gibi birsürü soru yeter dur diyemiyprdum çünkü haklıydı bitmezdi daha durmazdı bu işkence bir kere başlamıştı ve sonu olmayacaktı
"MONA ARTIK SAĞIR OLDUĞUNU DÜŞÜNECEĞİM"
Bağıran kişi Deniz'di ama haklıydı kafamdaki bu sorulara yanıt bulmalıydım artık yeter Mona kendine gel artık
"Buradayım buradayım duyuyroum ve kulaklarım yerinde sağırda değilim"
Dedim
"Vaaayy kulakların mı varmış senin Mona"
Dalga geçiyorud bilfiğin Arda gözlerime kırmızı parlaklık verdiğimde bir şaşkınlıkla baktı sonra eski halini verdim gözlerime
"Gözlerin sanki az önce kırmızı parladı"
Dedi Arda
"Yemin etmezsen inanmayacağım"
Dedim gülerek
"AAAAAAAAAAAAAAAAA!!!"
Bir çığılık sesiydi kafamı döndürdüğümde Işıl yerde kanlar içind eyatıyordu diğerleri hemen peşinden koşuyordu hareket edemiyordum yinemi hayır Mona hareket etmelisin bri adım attığımda yine dona kalmıştım güçlerim ya kontrolden çıakrsa yapma Mona sen 278 numaralı deneksin en son hatırladığım şey Mavi'nin bana doğru koşmasıydı...
• • •
Mavi'den
Mona'nın hareket edemediğini fark ettiğimde bir anda bir çığılık sesi duydum kafamı Işıl'a doğru çevirdiğimde yerde kanlar içinde duruyordu birşey olmuştu ama ne?
Tekrar Monaya çevirip baktığımda yürümeye çalışıyordu hemen arkasında duran koca siyah şey ona doğru yaklaşıyordu artık sır saklamayacaktım Monaya doğru koştuğumda fark edip başını bana çevirip baktığında çok çaresiz görünüyordu içim acıyordu neden yufka gönüllüydüm.
Monaya yaklaştığımda Mona bayılmış düşmek üzereydi Flash gibi hız gücümü kullandığım için 3 saniyemi bile almamıştı çünkü 2 saniyemi aldı ve bir anda Monayı kucağıma aldım baygın bir şekilde yatıyordu Monayı bıraktım güvenli bir yere.
Siyah yaratığa doğru döndüm ve kolumu bir kılıç yapıp Yaratığa saldırdım hız gücümle beraber kullandığım için zor oluyordu yaratığın içinden kan çıkması gerekirken parçalamdığında kabloların çıktığını gçrüdm etde vardı ve kan gibi siyah bri sovı vardı bu yaratığın adının ne olduğunu biliyordum adı Karayıp Canavarıydı daha önceden oda arkadaşım ile gördüğümüz canavardı bu...
Işıl ölmüştü...
Mona'dan
Işıl Ölümünden 2 gün geçmişti ve biz bu odadan çıkamamıştık Işıl'ın Cesedini bize uzak bir yere koymuştuk ama yinede etraf çok kötü kokuyordu hepimiz buradan çıkmak istiyorduk ama buradan çıkmayıda becerememiştik.
(Arkadaşlar kitabın devamı gelmeyecektir okunmam çok az olduğu için devamını getirmeyeceğim kitabımı okuyanlara teşekkğr ederim ben wattpad i sileceğim sizi çooookk seviyorum görüşürüz bal peteklerim)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAÇIŞ
ActionUyandığında kendisini bir odada bulan Mona öncelikle odadan çıkıp dışatıda onun gibi bit kaç oda daha olduğunu görür ve bir anons sesi duyar ve anons sesinde şöyle denmektedir "hepiniz uyandınız ama dışarıya çıkmaktan korkuyoraunuz biriniz korkmuuor...
