City Lights (Book 1 of Elite Series) ON GOING

Chapter 1

Him

"Sana huwag umulan"

Bati ko nang mapansin ang kadiliman ng langit. Nandito kami ni Aira malapit sa aming skwelahan dahil sa tahimik nitong lugar at nasisiguro naming walang istorbo sa amin.

We're both taking Civil Engineering at kasalukuyang nasa 3rd year.

"Wag mo na kasi batiin" angal ni Aira na katabi ko habang kumakain ng jolly hotdog at fishball. Napasapo na lang ako sa noo dahil sa kaniya. Kung hindi ako nagkakamali kakatapos lang nila kumain ng lunch sa Mang Inasal at naka limang kanin pa nga sila dahil sa pagod.

Tinititigan ni Rei ang kaibigan na sarap na sarap sa kinakaing jolly hotdog. Lumitaw ang dimple nito nang ngumiti nang napaka lapad at halatang nilalasap ang jolly hotdog.

"You want some?" tanong ni Aira nang makita itong nakatitig sa kaniya.

Umiling ako at binaling ang atensyon sa libro, "No thanks" simple kong sagot.

Narinig ni Rei ang mahinang tawa ng kaibigan kaya tinignan niya muli ito. Nagulat lamang siya dahil isang pulang hotdog na nasa stick naman ang kinakain nito. "Saraaaap!" humagikgik si Aira kaya napangiwi na lang siya rito.

What's with hotdog?

"Sigurado ka bang ayaw mo talaga friend?"

"Oo at busog pa ako" aniya.

Aira chuckled and lend her some sandwich. "Sus! baka ayaw mo lang sabihin na ibang hotdog ang gusto mo ha!" sagot nito. "Tigilan mo nga ako!" sita ko sa kaibigan dahil alam ko na ang tinutukoy nito.

Mabait ang kaibigan ko ngunit hindi ko maikakaila na may tinatago itong kahalayan na hindi niya alam saan napulot. Nang sila ay mag kolehiyo dito ko napansin na biglang nahumaling si Aira sa hotdogs lalo na sa brown hotdogs tapos lalagyan pa niya ito ng mayonnaise bago ipakita sa akin. Kamukha raw kasi nun ang ari ng lalaki kapag nilabasan.

Umiling na lang siya at nagpatuloy sa pag-aaral.

Alas kuwatro na nang matapos kami ni Aira sa pag-aaral. Nakakatawa man isipin pero ganito palagi ang set up naming dalawa, palagi kaming nagpupunta rito sa park upang dito mag-aral upang hindi na namin asikasuhin pag-uwi.

Kung iisipin ay nakakapagod dahil wala kaming pahinga, pero ito na ang nakasanayan naming dalawa dahil na rin sa sitwasyon ng aming pamilya. We were both came from a broken family at kung ttignan ng karamihan ang sitwasyon naming dalawa ay hindi namin kakayanin ang presensya ng aming pamilya sa bahay.

House supposed to be our home. Home that requires love, comfortability and peace but our lives are not. Instead we found war and dishonesty from the adults.

Hindi sa pagmamayabang pero dati kaming mayaman. We owned Ricaforte Midnight Bar and Dragon Ricaforte Hotels back then. Mahilig ang pamilya ko sa negosyo, ultimo maliit na karinderya noon ng aking tiyahin ay nagawan niya ng paraan kaya naging fast foodchain ito. Ngunit sa hindi inaasahang pangyayari, my parents, yes them. My parents stole money from their investors plus marami silang niloko na business partners kaya nag back out lahat ng kanilang kaosyoso at naging bunga ng pagkalugi. Ever since then, they did not try to revive their business at hinayaan na lamang ito.

Malaki ang pagsisisi ng aming kamag anak sa ibang bansa dahil ipinagkatiwala raw nila ang lahat sa aking magulang ngunit nagawa sila nitong lokohin. Hanggang sa tumagal, hindi ko pa rin malaman ang dahilan kung bakit nagawa nila 'yon sa aming lahat. Pero kagaya ng iba, nakakapagod din pala maghabol at alamin ang mga bagay sa mga taong hindi kayang aminin ang totoong rason. Para ka lang naghahabol sa isang bagay ngunit sa katagalan ito'y mawawala na lang na parang bula.