hala ardanın anlatımı:
doktor:tamam
dediğinde adayı götürdüler sonra hastanede ağlama sesleri geldi arkama baktım gizem geliyodu baran onu zar zor tutuyodu sonra baran onun artık dayanamayacağını anladı ve gizemi kucağına aldı gizem küçük yumruklar attı baranın omzuna doğru ama artık gücü kalmamıştı ağlamaktan baran onu koltuğa bıraktı ve hemşirelere baktı
baran:hemşire yok mu lan!!
diye bağırdı ve yanlarına hızla bir hemşire geldi
hemşire:buyrun
baran:kız ağlama krzine gircek yakında bir serum taksanıza
hemşire:tabi getirin odaya orda takalım
dediğinde baran sabır çekip gizemi tekrar kucağına aldı ve odaya gittiler bende ameliyat hanenin önüne geldim kapıya yaslandım ve yavaş yavaş aşağıya oturdum ve kafamı arkaya doğru attım aklıma ada ile olan anılar ve gözlerimi kapattım sonra omzumda bir hissettim ve hızla gözlerimi açtım karşımda duran babama baktım
önder:sakin ol oğlum o iyi olucak
arda:eğer olmazsa bu hastaneyi başlarına yıkarım
dediğimde kendi sesim o kadar acı bir şekilde çıkmıştı ki sanki adayı kaybedicem sandım
önder:o iyi olucak ben seda ablanın yanına gidiyorum oğlum
dediğinde ameliyat hanenin kapısının önünde sadece ben kaldım ve gözlerim dolmuştu babam beni 'erkek ağlamaz' diye büyütmüştü ama her insan ağlardı hayvanlar bile onu dinlemez ağlardım bunlar aklıma geldikce adanın ameliyattan çıkmasını bekliyodum o sırada gözlerim kapandı ve uyuya kaldım ve bayılmıştım
rüya:
omzumda bir el hissettim ve gözlerimi açtım karşımda ada vardı hiçbirşey söylemedi
arda:ada
ada:arda ben gidiyorum
arda:nereye
ada:bay bay arda bu arada,herşey için saol
arda:nereye aada!!
diye bağırdım hastane birden yok oldu bahçeye geldim ada yoktu etrafta boş boş koşturdum o sırada rüya bitti
rüyadan sonrası:
gözlerimi açtım hala kimse yoktu o sırada kapı açıldı hemşire çıktı hızla ayağa kalkıp onu durdurdum
arda:durumu nasıl
hemşire:gayet iyi son olarak midesini yıkıyolar
arda:hele şükür
dediğimde gitti koltuğa oturdum ve ada beyaz örtünün vücudunu kapalı bir şekilde çıktı hızla ayağa kalktım
doktor:ameliyat güzel bitti içtiği hap midesine inmiş o yüzden midesini yıkadık ama nerdeyse iç kanama geçire bilirmiş ama hasta iyi gayet şuan normal odaya alıyoruz görebilirsiniz
dediğinde adanın peşinden koştum yatağa koydular örtüyü üstüne örttülert ve hemen koltuğa oturdum o uyuyodu ve bende onun başındaydım onun gözleri kapalıydı artık akşam olmmuştu yağmur yağmaya başlamıştı odada sadece ben ve ada vardı seda ablanın başında babam vardı gizemin başında ise baran vardı gizem ağlıyodu başka hiçbirşey yapmıyodu seda ablanın tansiyonu iniyodu çıkıyodu cama yaklaştım ve dışarıya baktım yapmurda koşuşturan insanlara baktım ve adanın söyledği cümle geldi aklıma 'yağmurda ıslanmayı sevmiyorum ama o su damlacıkla çok hoşuma gidiyo' demişti o ıslanmayı seviyodu ama şimdi bilmiyorum bilmiyorum kahretssin neden ona böyle davrandığımı bilmiyodum galiba onu kıskanmıştım o sırada kapı tıklama sesi geldi
