LOST

Ep 47

-Keesokkan harinya-

Bonda hajar : *pandang sekeliling* Kak Leha *nada perlahan*

Mak leha : Iyer Puan *usap kepala bonda hajar* Saya dekat sebelah ni *mata berair*

Bonda hajar : Saya nak jumpa Saibella kak

Mak leha : Diorang dalam perjalanan ke rumah puan, Puan sabar yer *airmata mengalir*

Bonda hajar : *senyum sayu* *Sapu airmata mak leha* Saya tak suka tengok airmata ni mengalir dari Pipi awak kak leha *sambil lelah*

Mak leha : Maafkan Saya puan *sapu sisa airmata*

Bonda hajar : Tak sabar nya saya nak peluk anak perempuan saya kak leha *senyum sayu* *sambil betulkan penafasan*

Mak leha : Insya allah kejap lagi diorang sampai *basahkan muka bonda hajar dengan kain basah*

Sambil basahkan muka bonda hajar, tiba-tiba Mak leha terdengar satu suara menjerit dari luar rumah sambil berlari masuk kedalam rumah dan semua orang yang ada dalam rumah tersebut tu memandang kearah budak perempuan yang sedang menangis tanpa henti.

Mak leha : Kakak? *senyum sayu* *sambil airmata mengalir* Puan kakak dah sampai puan? *bagi tahu bonda hajar*

Bonda hajar : *pandang kearah Saibella yang masih terkaku dihadapan pintu* *hulur tangan kearah Saibella* Anak Bonda *dengan nada perlahan* *mata berair*

Sai : Bo-bonda *pergi kearah Bonda hajar yang terbaring* *peluk bonda hajar* *sambil menangis*

Mak leha : *ikut menangis* *sambil usap belakang Sai yang sedang menangis*

Bonda hajar : Alhamdulilahh *usap belakang Saibella dengan lembut* Sayang Bonda selamat sampai rumah *nada perlahan*

Sai : Bo-bonda *menangis sambil teresak-esak*

Bonda hajar : Maafkan bonda sebab bonda tak tepati janji Bonda untuk jemput kakak dekat Airport? Maafkan bonda Sayang

Sai : Ke-kenapa bonda sorok dari kakak? Kenapa *teresak*

Bonda hajar : Bonda tak nak susahkan kakak, Bonda nak tengok kakak happy *sambil menangis*

Sai : Tapi kenapa *teresak-esak*

Bonda hajar : Sebab Allah sayangkan Bonda dan Dunia ni bukan tempat bonda selamanya Sayang *eratkan lagi pelukkan*

Sai : Bonda pon nak tinggal kakak macam Ayah tinggal kakak ke?

Bonda hajar : Bonda dengan ayah tak pernah tinggalkan Kakak walau sikit pon sayang *usap Belakang Sai*

Sai : *menangis* Bo-Bonda, Ka-ka-kakak dah jumpa *teresak* dengan ke-ke-keluarga kandu-kandung kakak Bonda

Bonda hajar : Iyer, Mana diorang kenapa tak panggil diorang masuk sama? *tanya Sai yang masih lagi menangis teresak*

?? : Annyeonghaseyo Puan hajar *senyum sayu*

Bonda hajar : *senyum lemah kearah Puan park* Selamat datang kerumah Saya Puan park *pandang kearah lelaki yang berdiri disebelah Tuan park dan yang lain* *tarik nafas lemah* Saya dah faham *angguk lemah* *pandang puan park* Terima kasih sebab sudi datang melawat saya puan

Puan park : Sepatutnya Saya yang kena berterima kasih dekat puan *pegang tangan Bonda hajar* sebab puan sudi menjaga dan besarkan anak perempuan Saya selama ni? *airmata mengalir* Terima kasih banyak-banyak puan, Saya tak tahu macam mana saya nak balas jasa puan selama Puan menjaga Junhae

Bonda hajar : Tak perlu balas apa-apa puan, Saya ikhlas menjaga dan besar kan Saibella, saya tak pernah minta untuk dibalas Saya ikhlas besarkan dia dan didik dia *senyum sayu*