Sinir ile duruyordum, 1 yıl, koskoca 1 yıl sadece ayak parmaklarımı oynatabilmiştim, neredeyse ağlıyacaktım.
Tek dayanağım ailem ve neşesi olduğu için buna azda olsa seviniyordum, hoseok gülerek yanıma geldi, dudaklarımı öptü, yanağını tutarak okşadım, ayrıldığımızda kafasını göğüsüme yasladı "yapsana" dediğinde gülerek parmaklarımı oynattım.
Bunu tatlı buluyordu, başarıcağımın ilk kanıtı diyerek benim ile gurur duyordu, bende kendim ile biraz gurur duyuyordum, bebeğimi hayal kırıklığına uğratmamıştım.
Çenemi öptü "yoongi başarıcaksın, biraz daha sabredicez okadar" dediğinde kafamı salladım "hoseok 40 yaşına kadar yürüyebilirsem şanslıyım" dediğimde kaşlarını çattı "yoongi negatif düşünce yok, beni sinirlendirme" dediğinde güldüm.
Minik sincaplara benziyordu, yanaklarını tutarak dudaklarını öptüm, kollarını boynuma sardı, seslice ayrıldık, gülerek "başarıcaz, kötü düşünce yok" dediğimde kafasını salladı.
Kalkarak kremleri aldı, ayağıma sürmeye başladı "başarıcam" dediğimde kafasını salladı "başarıcaksın, benim güçlü sevgilim her şeyi başarabilir" dediğinde güldüm, ah hoseok sen olmasaydın ben ne yapardım, herşey senin sayende gerçekleşiyor.
Herkes o'nun gibi umutluydu, umarım bende umutlarının karşılığını verebilirim.
Her hastaneye gidişimizde hoseok beni neşelendiriyor, psikoloji mi her duruma hazırlıyordu, 3 ay sonunda dizimin aşşağısı hareket ediyordu, hoseok'a sıkıca sarıldım "teşekkür ederim hoseok teşekkür ederim, sen olmasaydın ben başaramazdım" dediğimde dudaklarımı öptü.
Nefessiz kalsak bile ayrılmadık, dayanamayarak ayrıldığımızda nefes nefese güldü "ben olmasamda başaracaktın yoongi, ben sadece senin moralini yükselttim" dediğinde gülerek yanaklarını okşadım.
"Neden bu kadar alçak gönüllüsün hoseok" dediğimde kafasını eğdi, anlını öptüm "az kaldı, yürüyeceğim" dediğimde sıkıca sarıldı "yürüyeceksin" dediğinde boynunu öperek kokusunu iyice içime çektim.
Umut kaynağım, aşk bataryamdı o, canımdan çok seviyordum o'nu.
