Savaş'tan
Yok! Arıyoruz arıyoruz ama kız yok. Hayalet gibi. Hiç bir bilgi, hiç bir haber, hiç bir suç kaydı yok ve bu çok şüpheli.
Neredeyse 2 saattir Eylemi araştırıyoruz. Ama kimse bir şey bulamadı. Aramaya devam ederken abimin telefonuna bir mesaj geldi.
Bilinmeyen numara
Asil bey sizi ve ailenizi yarın akşam saat 7'de yemeğe bekliyorum.-Eylem Gurur-
"Bu kız bizimle dalga mı geçiyor?" Dedi Barış. Yani haklılık payı var. Yok değil.
Hemen sonra bir mesaj daha geldi.
Bilinmeyen numara
Her şeyi açıklayacağım."Gidecek miyiz?" Diye sordum. Annem cevap verdi.
"Evet ve itiraz kabul etmiyorum." Dedi. Kimse de itiraz etmedi ve odalarımıza dağıldık.
Eylem'den
Eve gelmiştim. Kendimi direkt yatağa attım ve düşünmeye başladım. Onlara asker olduğumu söyleyebilirdim. Bu bir sır değildi. Ama ne kadar az kişi bilirse o kadar iyiydi.
Beni araştırdıklarına eminim ama genelkurmay başkanı ve üstü dışında kimse kimse bilgilerime ulaşamazdı.
Magazinden ise oldukça uzaktım. Şirketlerin ve hastanelerin sahibi, yani ben, gizli tutuluyordu. Rahat bir hayat yaşamak istemiştim bu yüzden çalışanların hepsi gizlilik sözleşmesi imzalamıştı. Adım hiç bir yerde geçmiyordu.
Bunları ailem olacak kişilere anlatabilir miyim? Bilmiyorum. Onlara güvenip güvenmeme konusunda kararsızım.
Aslında onları yemeğe davet edip kararı o zaman verebilirim. En kötü onlara da gizlilik sözleşmesi imzalatırım. Şakdskla
Neyse en iyisi büyük boya mesaj atayım.
Mesaj attım ve uykuya geçiyorum.
Üzerime pijamamı giydim ve kendimi uykunun kollarına bıraktım. Yarın uzun bir gün olacaktı.
Sabah uyandığımda saat 4:26'ydı. Her zamanki rutinimi gerçekleştirip kısaca bir duşa girdim. Üzerimi giyinip garaja indim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Rütbesiz Asker -Gerçek Aile Zımbırtısı-
Ficción GeneralGörevine göre rütbesi değişen, aynı zamanda babası yerine koyduğu adamdan kalan şirketleri yöneten özel bir asker. İşkence gördüğü ailenin gerçek ailesi olmadığını öğreniyor. Eylem Gurur artık Eylem Erdem oluyor...