''Aşk yedi harflidir.'' demişti Bükre. Doğru. Aşk benim için yedi harfliydi ve başkası için böyle olamazdı, en azından olmamalıydı. Benim yazmadıklarımı bile okuduğunu söyler Bükre. Çok olmadı tanışalı ama beni benden iyi tanır oldu.
Yeni biriyle tanışmıştım geçen hafta. Üniversiteye başlayacakmış. Bugün canım dertleşmek istedi, ben de ona mesaj attım. Tek bir soru sordum. Cevabımı da aldım. Hiç aşık olmamış ama beni çok iyi anladı.
''Git, konuş.'' dedi. Şura da öyle demişti. Ama yediremiyorum kendime. Ya da korkuyorum. Söyleyemiyorum bir türlü. Ama karar verdim, konuşacağım.
Belki sevmeyecek ama en azından bileceğim. Belki unutamayacağım ama onu da denerim herhalde, sevmiyorsa tabi.
Konuşacağım dedim ama hala korkuyorum. Bu korkuyu kaç insan bilebilir bilmiyorum ama bilmek istenecek bir şey değil.
Erkekler böyle şeylerde daha iyiler aslında, yani itiraf konusunda. Daha rahatlar bu konuda. Sevmesek bile en azından söylemiş oluyorlar ama bizim için o kadar da kolay değil. Biraz da gururumuza yediremiyoruz sanırım. Aslında onu da geçtim, gurur umrumda değil. Ben sadece beni sevmiyorsa , zaten bakamadığım yüzüne bir daha nasıl bakamayacağımı düşünüyorum. Biraz da o yüzden konuşamıyorum zaten. Benim olmayan adamı kaybetmek istemediğim için itiraf edemiyorum.
Ben de isterdim karşısına geçip ''Seviyorum ulan !'' demeyi ama hayat işte. Hiçbir şey istediğimiz gibi gitmiyor.
Aşk benim için 7 harfli. Zamanı gelince tek varım olan o 7 harfi size de söylerim, ama yine de bilenler bilir.
İçim içimi yerken daha fazla yazamayacağım sanırım. Kusuruma bakmayın, düşündükçe duygulanıyorum ben böyle. Yazarken içim acımıyor sadece, o kadar. Ama sevgim hiç azalmıyor. Azalmasın da zaten. Yoksa bu hayata tutunacak dalım kalmaz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bilmeni isterdim. ✔
SpiritualBen bunları kimseye anlatmadım, dillendirmedim. Belki kırıldım, belki de sevindim. Ama hiç kızamadım sana. İnsan sevdiğine nasıl kızar ki zaten ? Beni hep sevdiğini düşündüler, ben de buna inandım. Ama hiçbir zaman bilemedim beni sevip sevmediğini...
