𓆩⫯𓆪 𝐚 𝐍𝐞𝐰 𝐏𝐚𝐠𝐞 𝐚 𝐍𝐞𝐰 𝐋𝐨𝐯𝐞 || Camilo x Fem!Reader

5 Bölüm: İzin ver ailen olalım..

Sevginin en güçlü hali ailedir.

---

Pepa'nın anlatımıyla:

"Ah! Olamaz yine bulutlar gelmeye başladı! Bıktım bundan kendimi sakinleştiremiyorum!!" ellerim saçlarımdaydı. Örülmüş saçlarımla oynarken, endişeli bir şekilde evin içerisinde turluyordum. Yeni gelen kız kaç saattir ortalıkda yoktu ve onun için endişeleniyordum.

En önemliside bizi malikanede kalmamız için zorlayan ve hala bir haber vermeyen annemler içinde fazlasıyla endişeleniyordum. Benim bu halimi gören Julieta, sakinleşmem için kollarımdan tutup beni koltuğa oturttu. 

Julieta: "Sakinleş Pepa.. sakinleşş herşey iyi olucak inan bana"

Beni koltuğa oturtdukdan sonra ellerimi tuttu. Beni sakinleştirmeye çalışıyordu ki, bunda başarılı olmuştu. Kardeşimin dediği gibi sakinleşmeye çalıştım. Derin nefesler aldım ve verdim. En sonunda kafamdaki bulutda yok olmuştu. Kardeşime bakıp gülümsedim ve oda bana karşılık verdi.

Pepa: "Gerçekten o kız için çok endişeleniyorum Julieta.."

Yere hüzünle bakarak söyledim bu cümlemi. Biliyordum, Julieta'da benim gibi o kız için endişeleniyordu. Kahvaltı sofrasında bize hayat hikayesinden bahsetmişti ve gerçekten bu dünyada yalnız kaldığını bilmiyorduk. 

İlk onu gördüğümde kaba bir şekilde karşılamazdım tabiki, sadece sinirlerim tepemde olduğu için tüm hıncımı o kızdan almıştım. Tatsız bir olaydı ama yinede dediklerinden sonra ağlamadan edememiştim. İnsanlar ile fazla samimi olamıyordum, duygularımı pek belli etmezdim.

Hep sinirli olarak görülürdüm, tatlı tarafımı sadece aileme gösteriyordum. Ava'ya ne kadar aksi davransamda içimde ona karşı bir sevgi oluşmuştu. Bir an önce bulunsaydı kocaman sarılabilirdim ona.

Julieta: "Umarım çabucak bulurlar Ava'nı..."

Kardeşim konuştuğu sırada kafamı yerden kaldırıp yüzüne baktım. Onunda benim gibi gözleri dolmuştu. Antonio bizi bu halde görmesin diye Isabela'dan onu uyutmasını rica etmiştim. Şu an onlar odadayken biz burada ağlıyorduk.

O sırada içeriye Isabela girmişti. Bizi bu halde gördüğünde kapıya yaslandı ve yüzüne gelen saçlarını eliyle geriye attı. Julieta kızını görür görmez göz yaşlarını sildi ve bende aynısını yaptım.

Pepa: "Antonio uyudumu kızım?"

Isabela: "Evet Pepa teyze, uyudu. Zar zor uyuttum, Ava'nı sorup duruyordu hep"

Tamam anlamında kafamı salladım. Oda da sessizlik oluşmuştu. Kimse konuşmuyordu. Sadece saat sesi geliyordu. Malikane sessizliğe bürünmüş gibiydi. Bu sessizliği bozan kızım, Dolores olmuştu.

Dolores: "Geldiler! Malikanenin girişindeler!"

Doloresin dediği şey ile hepimiz kapıya doğru koşmaya başladım. Kapının iki kolundan da tutup açtım ve bizimkileri gördüm. Mariano'da onlarla birlikte gelmişti ve üstelik kucağında baygın bir şekilde olan Ava vardı.

Hemen dışarı onların yanına koştuk. Julieta kızına sarılırken ben de Camilo'ya sarıldım. Sonra hemen Ava'ya taraf döndüm. "Noldu ona?! Anne kıza noldu bir şey söyleyin" Mariano'nun kucağında olan Ava'nın elini tutup nabzını yoklamaya çalıştım.

Abuela: "Merak etme Pepa, susuzluktan ve sabahdan beri aç olduğundan vücudu yorulmuş o yüzden bayıldı, eve geçelim gerekli olan her şeyi yapıcaz"