YANGIN

SONUÇ

Günaydın hayat , günaydın Bilecik , günaydınlar efendim . Bugün de uyandım. Büyük gün geldi. Gecemi gündüzüme katıp ders çalıştığım günlerin meyvesini alacağım. Yerleştirme sonuçları açıklanacak. Bugünden sonra hayatım büyük ölçüde değişecek diye düşünüyorum. Beni bekleyen birçok şey var. Hayallerime bir adım daha yaklaşacağım.

Yatakta kendi kendime düşüncelere dalmıştım ki birden ne yaptığımı sorguladım ve aceleyle yataktan fırladım. "Deli misin Meryem?  Bırak kendi kendine konuşmayı. Bugün büyük gün." Telefonumu elime aldım. Koşarak bilgisayarımı açtım. Annem çoktan uyanmıştı çünkü saat 11'e geliyordu. Bu saate kadar uyumazdı annem. Erken kalkar babamı yolcu eder ve kahvaltıyı hazırlardı. 

Bilgisayarın açılması bir ömür gibi geldi. Bir yandan da telefonumdan sonuçların açıklandığı sayfaya girmeye çalışıyordum. Elimde telefonum koşarak annemin yanına gittim. "Annemmm günaydın, bırak şimdi peynir zeytin taşımayı sonuçlar açıklandı gel benimle. Birlikte bakalım sonucuma." Annem neye uğradığını şaşırmıştı. Üstümde pijama, saçım başım dağınık ayağımda peluş terlik,elimde telefon anne koş diyordum. Sonuçlar açıklandı demesem delirdiğimi sanacaktı gerçekten. Bir süre suratıma baktıktan sonra cevap verebildi nihayet "Kız o bugün müydü? Aç hemen aç bakalım" birlikte odama geçtik bir yandan da telefonumu güncelliyordum.

Tercih listemi hazırlarken annem benim aksime şehir dışı yazmam için hevesli değildi. En uzak Eskişehire gitmemi istiyordu. Çünkü bulunduğumuz yere yakındı. Ben istemiyorum çünkü eve yakın... Ailemi seviyorum ama onlardan ayrı bir hayat yaşayabileceğimi de biliyorum. Kendime güveniyorum ve bu hayatta biraz da tek başıma hareket etmek istiyorum. Her genç gibi biraz daha özgür olmak istiyorum. Yeni yerler ve daha büyük şehirler görmek kendim için bir şeyler yapmak istiyorum. 

Sayfa yavaş yavaş yüklenmeye başladığında ben gitmek için annem kalmam için dua ediyordu. Gitmeme engel olacağından değil ama benden ayrı kalmak istemediğinden böyleydi durum biliyorum. Beklenen oldu. Sayfa açıldı. Kocaman YILDIZ ÜNİVERSİTESİ PSİKOLOJİ yazıyordu. Zaman durdu,aklım durdu şoka girmiştim. Hayatımdan 5 saniye şokta geçti resmen. Ben cidden kazanmıştım ve gidiyordum.Ben yazları sadece teyzemi görmek için gittiğim İstanbula tek başıma okumak için gidiyordum. Çığlık atarak annemin boynuna sarıldım. Annem de bana sarıldı. Buruk bir sevinçle mutluluğumu paylaştı. 

-Meryem, gördün mü bak? Gecelerce günlerce çalıştın kızım. Aldın işte karşılığını. Gitmeni istemiyorum ama madem bu yolu sen seçtin en büyük destekçinim. Canım kızım gurur duyuyorum seninle.  

-Annemmm seni çok seviyorum. Babamı ara hemen ben de arkadaşlarımı arayacağım. 

Neredeyse herkesi aradım.Tüm akrabalardan tebrikleri kabul ettim. En yakın arkadaşım Defne Eskişehirde olacaktı, ayrılıyor olduğumuz gerçeği bizi üzse de güzel bir arkadaşlığımız var. Birbirimizi özler trene atlar geliriz diye düşünüyoruz. 

Akşam olup babam işten geldiğinde sofrayı çoktan hazırlamaya başlamıştık. Annem salataları doğruyordu. Ben tabakları götürüyordum.Hepimiz mutluyduk ama annemler biraz buruktu. Yıllar sonra onlara hediye olarak gelmiştim ben. Benden ayrılmak istememelerini anlıyorum. Yıllarca çocukları olmamış. Boşanmaya karar verdiklerinde annem hamile olduğunu öğrenmiş. Bu yüzden bebekliğim,çocukluğum, ergenliğim hep el üstünde tutularak geçti. Gerçekten prenses gibi büyüdüm.Böyle büyümenin yararları var tabi ama bazen tamamen özgür olmak ve nefes almak istiyor insan. 

Her şey hazır olup masaya oturduğumuzda bugünleri özleyeceğimi hissettim. Ailemle zaman zaman gerilsem de onlarla olmayı çok seviyordum.

"Evet Sayın Psikoloğum nasıl hissediyorsunuz bakalım?" bu soru babamdan geldiğinde yüzüme kocaman bir gülümseme yayıldı. Aylarca masa başında dirsek çürüttüğümü en iyi bilenlerden biriydi. Şimdi emeğimin karşılığını aldığımı görmek onu da çok mutlu etmiş ve gururlandırmış. Bunu sorusunun ses tonundan anlayabiliyordum.

"Ne kadar çok çalıştığımı en iyi siz biliyorsunuz. Sanırım başardım ve beni neler bekliyor merak ediyorum."

"Meryem,canım kızım sen her zaman elinden geleni yaptın. Yine öyle yapacaksın. Yarın ilk iş alışverişe çıkıp yurtta giyeceklerini alalım."  evet annem yine kendini göstererek henüz ben eve çıkmak istiyorum diyemeden yurtta kalacağımı babama anlatmış oldu. Bu demek oluyor ki ufak çaplı bir tartışma yaşanacak ve kimin kazanacağını kimse bilmiyor. 

"Biliyorsunuz ki kazandığım okul İstanbulun en ünlü özel okullardan. Okulu tam burslu kazandığım için de sadece konaklama için para harcayacağım. Sizden isteğim yurt yerine tek başıma yaşayabileceğim güvenlikli bir ev bulmanız. Biliyorsunuz ben tek çocuk olarak büyüdüm ve kuzenlerimle bile bir araya geldiğimde zaman zaman zorlanıyorum. Hiç tanımadığım insanlarla aynı odada kalmak istemiyorum."

"Tek başına evde kalman kesinlikle kabul edilir bir durum değil. Tamam eve çıkmak istiyorsan bir dönem teyzende kalırsın. Dönem sonunda okuldan arkadaş edinirsen aynı eve çıkma fikri düşünülebilir. Esra ablan yeni evlendi teyzen de yalnız kalmamış olur hem." diyerek fikrini açıkladı annem

yurtta olmaktan iyidir teyzemde kalmak diye düşünüyorum. Bu yüzden itiraz etmeden yemeğimi yemeğime devam ettim. Yemek bittiğinde bulaşıkları toplayıp odama geçtim. Bu gece nasıl uyuyacağımı hiç bilmiyorum. Hislerim çok yoğun. Beni neler bekliyor çok merak ediyorum, hayal gücümün aklıma soktuğu İstanbul masalı gerçek olursa ne yapacağım bilmiyorum. İstanbul masalına göre güzel kız aşkı bulur ve bir ömür mutlu yaşarlar. Aşk konusunda başarılı değilim. Hiçbir zaman değildim. Olası bir romantik ortamı anlamama ihtimalim bile çok yüksek. Çirkin bir kız değilim. Kumral tenim, sarıya çalan saçlarım ve kahverengi gözlerimle mutluyum. Güzel olduğumu düşünüyorum. Yıllarca voleybol oynadığım için güzel bir fiziğe sahibim. Sanırım aşk fiziksel özelliklerle alakalı değil bunu henüz fark edemedim. Telefonuma gelen bildirim sesiyle derin düşüncelerimden uzaklaştım.

"Ozan kişisinden 1 yeni mesaj"

"Sınav sonuçlarına göre ikimiz de istanbul yolcusuyuz. Belki bu sefer her şey daha güzel olur?"

Ozan..

Defalarca deneyip toksikliği dibine kadar birbirimize yaşattıktan sonra ikimiz de kendi hayatımıza bakmıştık. Ah Ozancığım başka limanlara yelken açalım artık. Koskoca İstanbulda birbirimize kalmayız diye düşünüyorum. Ozanın mesajını açmadım. Açmayacağım da çünkü İstanbul Masalımı yaşayacağıma inanıyorum.

Bir İstanbul Masalı...

-