Say to me

2

İyi okumalarr 🍯🐻

Taehyung

Kore'de ve uluslararası ülkelerde ünlü KİM moda şirketlerinde CEO olmayı ben istemedim.

Babamı liseye geçtiğim dönem trafik kazasında kaybetmiştim. Çok zorlu bir süreçten geçmiştim, şoku atlatmam da hiç kolay olmamıştı. Joon hyung'um sayesinde zorda olsa olayın şokunu atlatmayı başarmıştım.

O zamanlar henüz 15 yaşındaydım. Herşeyi anlayabilecek ve kavrayabilecek olgunluktaydım. Her ne kadar dışarıdan huysuz, yaramaz, çapkın biri olarak tanımlansam da çoğu şeyin farkındaydım.

Babam Kore'de tanınan biriydi. Yakışıklı ve başarılı olması küçük şirketinin büyümesinde önemli rol oynadı. Evet KİM moda şirketinin kurucusu benim babamdı.
Annem ise pek fazla tanınan biri değildi. Ama babam ile birlikteliği öğrenilince halk tarafından şaşırılsa da kısa sürede babam kadar tanınmaya başladı.

Annem çok güzel yemek yapardı babam ne zaman annemin yemeklerinden yese öve öve bitiremezdi. Babam şirketin büyüdüğünü farkettiği an annemin kafa dağıtması için bir yemekhane bölümü oluşturdu. Her ne kadar çalışanlarım için desede biz annem için açtığının farkındaydık . Annem herhangi bir işte çalışmıyordu ve bir restorantda çalışmak istediğini söylediği zaman babam anneme yemekhane şefi olmasını teklif etmişti. Biz çok komik karşılamıştık annem de seve seve kabul edeceğini belirtmişti.

Babam her ne kadar şirkette çalışmamızı istesede abim tıp okumak istiyordu, benim de o zamanlar belli bir hedefim yoktu. Ben liseye geçtiğim dönem abimde tercih dönemindeydi .Tabi ki işler yolunda gitmemişti.

Namjoon hyung tercih yapacağı akşam annem ve babam birlikte evlilik yıldönümlerini kutlamak için dışarıda yemek yemeye gitmek için hazırlanıyorlardı. Her yıl dönümlerini evde kutlayan anne babam bu yıl dışarıda yemek yiyeceklerini söylemişlerdi. Biz her ne kadar şaşırsakta amcamlara uğrayacaklarını söyledikleride abim ile göz göze geldik ikimizde içten içe tedirgindik ama bu güzel günü berbat etmemek adına onaylamıştık.

Amcamlarla aramız kötüydü.
Amcam babamın şirket kuracağını duyduğu zaman babama karşı çok küçümseyici laflar kullanıp hakaretler yağdırıyordu. Ama şirketin günden güne büyüdüğünü öğrenince kıskançlıktan deliye dönmüştü. Babam farkındaydı ama belli etmiyordu. Bir gün amcam babama ortaklık teklif etti hahh ne komik ama . Babam reddedip güzel bir dille istemediğini söylemişti. Amcam çok sinirlendi ama hiçbir şey yapmadı . Hepimiz şaşkına dönmüştük çünkü amcam çok kindar bir insandı ama ona rağmen anlayışla karşılayıp tekrar işinin başına dönmüştü.

Uzun bir süre amcamdan ses seda çıkmamıştı . Her halükarda aramıza mesafe koymuştuk. Taa ki o akşam bizi yemeğe davet edene kadar . O akşam kapıda karşılayıp bizi uğurlayana kadar güler yüzlü ve eğlenceliydi. Aramızdaki buzların eridiğini düşünmüştük. Ama ben ve abim amcamı hiç sevmezdik babama karşı yaptığı şeylerden sonramı bilmiyorum ama adama bir türlü ısınamıyorduk. Ama babama kalırsa hiç de kırgın veya sinirli değildi ya da biz öyle sanıyorduk. Bir bildiği var diye düşünüyorduk.

Ama hiçte öyle değilmiş annemler yemeklerini yedikten sonra amcamlara gitmek için yola koyulmuşlardı. Amcamın neler yapacağını tahmin bile etmemişlerdi. Sanki normal bir davet misali eve adımlarını atmışlardı. Amcam herzamanki güler yüzlülüğü ile kapıyı açmıştı.

Ama meğersem amcam ve kuzenim aklımızın almadığı bir plan hazırlamışlardı. Annem ve babamın ölümüne sebep olan o hamleyi tek bir seferde gözlerini bile kırpmadan yapmışlardı. Annem ve babam salonda yengemle konuşurken amcam lavaboya gitmek için izin isteyip yanlarından ayrılmıştı. Kuzenimle giriş kapısının önünde buluşup babamın göz bebeği olan arabasına doğru ilerlemişlerdi. Babam kısa süreliğine oturup kalkacaklarını düşündüğü için arabayı açık bırakıp eve girmişti.