დილა,წვიმიანი,ცივი,ბინდით მოცული
საწოლში თბილა,ადგომა უბრალოდ არ მსურს
დღეს თეჰი უნდა ვნახო
ჯანდაბა მინდა?კი მინდა..
მაგრამ არმინდა...
არვიცი რამინდა.გუშინ მისი სურნელი პირველად შევისუნთქე ამდენი ხნის მერე
ისევ ისეთი ტკბილია როგორც ბავშვობაში
მაგრამ ახლა გაიზარდა
საშინლად სიმპატიურია
-ჯონქუქ
დედა..
მასთან საუბარი მომიწევს
-მოდი
-დილამშვიდობის პატარავ
-დილამშვიდობის დედა
-როგორ ხარ?
-კარგად,შენ როგორ ხარ?
-კარგად,რაც შეეხება გუშინდელს
-ყველაფერი რიგზეა
-არაფერია რიგზე,მე უბრალოდ ძალიან ავღელდი რადგან სახლში არ მოხვედი,შენ კი აქაურობას კარგად არ იცნობ..
-ხო ძალიან შეიცვალა
-მაპატიე
-არაუშავს
-ჯონქუქ
-არაუშავს თქო დედა
-კარგი,დღეს ექიმთან უნდა წავიდეთ
-ექიმთან?
-ხო ,არ გახსოვს ხომ გითხარი?
-დამავიწყდა
-რომელ საათზე?
-ხუთისკენ
-კარგი მშვენიერი
-ჯონქუქ გუშინ სად იყავი?
-დედა..
-გისმენ მითხარი
-თეჰიონი შემეჩეხა
-თეჰიონი?ეგ რომელია
-თეჰიონი ერთია!
-აა ის ბიჭი?წასვლისას გაგაცილა
-გახსოვს?
-რადამავიწყებს,როცა აქედან წახვედი ცრემლებს იკავებდა ბოლოს კი შევამჩნიე როგორ წასკდა სიმწრის ცრემლები და სახლში თავ ჩახრილი წავიდა
-ოჰ...ეს არ ვიცოდი
-ხოო...კარგი ონავარო ადექი ვჭამოთ
-კარგი
ოთახი და მე მარტო დაგვტოვა
იტირა?არ ვიცოდი..თეჰიონი დიდად არ საუბრობს გრძნობებზე
და ჩემთანაც სულ რამოდენიმეჯერ აქვს ნატირი
საწოლიდან წამოვხტი
მაინც ფიქრებში ვარ გართული
ტანსაცმელს ვიცვამ და დერეფანში გავდივარ
კურდღელს ისევ ვეხუტები და თავის ადგილას ვსვავ
კარიდან გასვლისას ვგრძნობ სახეზე ცივ ნიავს და წვიმის წვეთებს ,კიბეზე ჩასვლისას
