-დიდხანს უნდა მიცქირო?
-შენით ვტკბები სანამ დრო მაქვს
-ჯონქუქ გთხოვ გეყოს,ამით შენც თავს იღლი და მეც გულს მტკენ
-სიმართლეს თვალი უნდა გავუსწოროთ კიმ
-ჯონ გეყოს,ადექი მიდი
-მეზარება
-მიდიი ვჭამოთ და დედასთან უნდა წახვიდე
-მაგდებ?
-რასამბობ სულელო,დედასთან ხომ უნდა იყო,ისევ არ შეაშინო
-შენც მოდიხარ
-რა?
-მოდიხარ,დედას ვეტყვი შეგიძლია ჩემთან დარჩე
-არა,აქ ვიქნები
-ოო არა,გაჩუმდი
კარავიდან გავედი,კიმიც მომყვა
გარეთ ისევ გრილოდა
ნაწვიმარი იყო და მზე ნელა გამოდიოდა
-ჯონ გშია?
-კიი
-ჰმმ,შენი ფავორიტი ხლოპიები მაქვს
-აბა აბა აბა აბა
თეჰიონმა კარადიდან ხლოპიები გამოიღო
თვალები გამიბრწყინდა
-რალამაზია
-რა შეფუთვა?
-ნუ დასცინი ჩემს ხლოპიებს
-რა მოგწონს მასში ასე ძაან
-გემრიელია!
-ხო?
-კიი, გასინჯავ?
-კი
შეკვრა კიმს გავუწოდე
-გამომართვი
-ასე არ მინდა
-აბა?
-შენ შეჭამე,მე კი შენი დაგემოვნებისას მის გემოსაც შევიგრძნობ
-იდიოტო!
შეკვრიდან რამოდენიმე ბურთულა ავიღე და თავში ვესროლე
-ნუ ფანტავ
-ოო
ჩემთან მოვიდა და ჩაიმუხლა.სკამზე ვიჯექი,ფეხები წელზე შემოვხვიე,მან კი თავი მუცელზე დამადო
თმაზე ხელით ვეფერებოდი,თავი ავაწევინე და გავუღიმე
თავი დავხარე და ტკბილ ტუჩებზე კოცნა დავუტოვე
-ჰმმ ნამდვილად გემრიელი ჩანს,
აბა კიდევ მაკოცე
-არა გეყოფა
-შენ იმდენი ჭამე და მე ეს მეყოფა?
-ეიი
ფეხზე წამოდგა და ჩემი სახე ხელებში მოიქცია,ახლა თავად მაკოცა,რამოდენიმე ხანს უბრალოდ მკოცნიდა,შემდეგ შუბლით მომეყრდნო
-გემრიელია
-ხო?
-ხო...
-თეჰიონ
-ხო?
-ისე,ეს კითხვა არასდროს გაწუხებს?რომ შეიძლება ეს მიტოვებული სახლი ჩამოინგრას ან ვინმემ იყიდოს
-არა,როდესაც გავიზრდები ამ სახლს თავად შევისყიდი
-ხო?
-ხო
-კიმ,ჩემთვის იცხოვრე კარგი?
-ჯონ..
-არაფრის მოსმენა მინდა,ჩემთვის თეჰიონ,ჩემთვის გააკეთე ეს
-კარგი
-მპირდები?
-გპირდები!
-კარგი
