დილა ლამაზი გათენდა. მზეს თავი გამოეყო ღრუბლებიდან
და ფანჯრებში შეჭრილიყო
გარეთ ბუნების სუნი ტრიალებდა,
თუმცა ოჯახისთვის დღე იმაზე ბნელად დაიწყო ვიდრე ეფიქრათ
დილაუთენია ოჯახი კივილმა გამოაღვიძა,ჯიმინი ცრემლად იღვრებოდა, როცა მეგობრის უგონოდ დაწოლილ სხეუულ უყურებდა
ბევრჯერ შეანჯღრია ეგონა ეძინა,მაგრამ ზალიან შეცდა როცა მისი სუნთქვა ვერ მოისმინა
დილაუთენია წაიყვანეს ბიჭი სეულის საავადმყოფოში,ბებია სახლში დარჩა თქვა ,რომ იქ ვერ გაჩერდებოდა,მაგრამ წამდაუწუმ ურეკავდა სავადმყოფოში გუკის ამბის გასაგებად
ყველანი მოსაცდელში იყვნენ,სიარულს ვერ წყვეტდნენ,სანამ ქალბატონი ჯონიც პალატაში არ გადაიყვანეს
იმდენად ნერვიულობდა შვილის ბედზე ,თავადაც ცუდად გამხდარიყო
ჯიმინს უკვე თვალები ჩალურჯებოდა,ექიმი კი გამოსვლას არ ჩქარობდა
ჯეონი უგონოდ იწვა, ათასი გადასხმა გადიოდა მის სხეულში,ყველა ადგილას ჰქონდა მიერთებული სხვა და სხვა გვარის "შლანგი"
საკუთარ თავთან ბრძოლობდა,რომ ცოტა უფრო გაეხანგრძლივებინა სიცოცხლე
როგორც კი პალატის კარი გაიღო,შიგნიდან თეთრ ხალათიანი ექიმი გამოვიდა
ბიჭები მაშინვე მიცვივდნენ
-როგორარის?
-გონს მოვიდს?
-რახდება ექიმო?
-დამშვიდდით,
გონს არ მოსულა ვიმედოვნებ მალე მოვა თუმცა მცირე შანსია იმის რომ კიდევ დიდხანს გაძლოს..
-რასმაბობთ ექიმო!რამეს ვერ იღონებგ?ნუთუ ვერაფრით უშველით?
-მაპატიეთ,მაგრამ რაც შემიძლია ყველაფერს ვაკეთებ
-უფრო ეცადეთ!ის არ უნდა მოკვდეს!
-ჯიმინ...
-რა!
-დამშვიდდი პატარავ ყველაფერი კარგად იქნება
იუნგიმ პატარა სხეული გულში ჩაიკრა და ცრემლები ნაზად მოსწმინდა
