დილა ბურუსიანი,ცივი და სველი გახლდათ,ჯეონმა თვალები სრესვით გაახილა და გვერძე მწოლს გადახედა,კიმი მშვიდად ფშვინავდა.ცხვირი წითელი გამხდარიყო,საბანი კი ბოლომდე წაეფარა,ჯეონს გაეცინა მის ასეთ მდგომარეობაზე
-თე
-ჰმმ
-თეჰი
-ჰომ
-კიმ თეჰიონ
-ჯეონ მეძინება
გუკს გაეცინა.კიმაა ხელები სწრაფად მოხვია და მის გვერდით მისწია,ტუჩებზე მოწყვეტით აკოცა და ძილი განაგრძო,ჯეონი მის თბილ ლოყებზე წრეებს ხატავდა წვრილი თითებით და ბედნიერად ინახავდა მის გონებაში ამ წამებს
-მაშტერდები
-არა
-როგორ არა
-არა
-კი
-ოო თეჰიონ
-ავდგეთ?
-კიი
-კარგი
-გარეთ წვიმს იცი?
-ხო შევამჩნიე
კიმი წამოდგა და შარვლის ამოცმა დაიწყო,თან ჯეონს ესაუბრებოდა,გუკს უხაროდა ასეთი ამინდი და თეჰიონს ევედრებოდა ჭამის შემდეგ გაესეირნათ,კიმი კი უარზე იყო ღელავდა ვირუსი არ შეეხვედროდა
-ოო კარგი რა
-ჯონ გაცივდები
-თეჰიონ გთხოვ
-ჯანდაბას ცოტახნით
-მშვენიერი!
სამზარეულოს კარი ხმაურიანად შეაღეს, შიგნით კი მომღიმარი წყვილი და მოხუცი ბებია ელოდათ
-დილამშვიდობის ბიჭებო
-დილამშვიდობის ოჯახო
გუკმა გადაიხარხარა და მაგიდას კიმთან ერთად მიუჯდა
-აბა რატომ იღიმით?
ჯეონს გაკვირვებაში გადაუვიდა ოჯახის ასეთი რეაქცია
-საღამოს გაიგებ
-ოჰო
-გუკ უნდა გიხაროდეს
-რაგააკეთე ესეთი
-საღამომდე მოიცადე
-კარგი დედა
ჯეონს ჩაეცინა დედის სისაყვარლეზეგასარეცხი ჭურჭლის ალაგებაში მიეხმარა,შემდეგ კი კიმთან ერთად დატოვა სახლი
-ჯეონ სად მივდივართ?
-ჯისუნგმა ადრე სადღაც წამიყვანა მანქანით,ვუთხარი, რომ რაიმე საინტერესო და ისტორიული ადგილის ნახვა მინდოდა,მან კი დანგრეული ეკლესია მანახა,ირგვლივ ტყით მოცული
-ჯეონ იცი მაინც მანდ ფეხით მისვლას რა დრო უნდა?
-ვიცი,ბევრი დრო გვაქვს არა?
-ხო,მაგრამ ქალაქიდან მოშორებით მივდივართ
-ნუ გეშინია კიმ,გზაში არ მოვკვდები
-ასე ნუ ამბობ
-კარგი ხო
