Evet o sonu olmayan karanlık odanın içinde uyandım. Evin alt katından cıkmak için üzerimi değiştirdim, bileğimdeki siyah tokayı cıkartıp saçlarımı topladım. Dağnık topuzumu yaptım yukarı cıktım ve dolaptan hemen tost malzemelerini cıkarttım.
Evin içinden sesler geliyordu galiba annem ve babam uyanıyordu, tost makinesinin altını açtım ve hemen tostumu yaptım. Tostumu peçetenin arasına koyup hırkamı giyip evden cıktım. Bisikletimin kilidini actım yola koyuldum.
Hava o kadar güzel ve huzur veriyordu ki...
Kaldırımda oturmuş sohbet eden gençler, yürüyüşe cıkan aşık gençler ve benim gibi işinin yolunu tutmuş insanlar.
Cafede çalışıyordum akşam beş bucukta cıkıp hayallerimin peşine koşuyordum. Siz şimdi merak ediceksiniz, annen ve baban napıyor diye annem ve babam hergün kavga eden beni huzursuz yapan bir çift. Ben 18 yaşındaydım hayatımı yanlız geçiriyordum. Umutsuz.. Yanlız.. Mutsuz..
Cafeye geldim sabah saat dokuz olmasına rağmen cok kalabalıktı anlaşılan bugün cok yorulucaktım. Hemen üstüme aymila yazan önlüğümü giydim, ardından masadaki kişilerin siparişlerini almaya gittim.
Yaşlı bir adamla kızı o kadar samimi ve mutlulardı ki, keşke diyorum babamla bizde böyle olabilseydik. Babam uyanır uyanmaz işe giden ve akşam cok geç saatte eve gelen bi adamdı. Benimle bi kere bile ilgilenmişliği yoktu. Annem ben 15 yaşıma geldiğimde benimle ilgilenmeyi kesti ve bende o zamandan bu zamana kendi ayaklarımın üstünde duruyordum.
Siparişleri arkadaşım emreye verdim hazırlamaya başladı. Bende diğer masaların siparişlerini teker teker aldım. Birden telefonumun caldığını fark ettim hemen telefonu arka cebimden cıkartıp telefonu actım.
''Alo, kimsiniz ? ''
ahh tanrım şaka gibi hem beni arayıp hemde kimsiniz diye soruyordu inanamıyorum sinirli bi sesle ''Ben aymila buyrun ne diyecektiniz? '' diye sordum ve telefonu yüzüme kapattı.
Madem kapatacaksın niye arıyorsun öyle değilmi?
Sinirli bi şekilde emrenin hazırladığı siparişleri alıp masalara dağıttım. Cafeye bi erkek gurubu girdi o anda, en arkadaki büyük masaya oturdular. İki dakika ardından siparişlerini almak için yanlarına gittim.
'' Efendim hoşgeldiniz ne alırsınız ? '' gözleri masmavi olan cocuk bana döndü ve '' bi arkadaşımızı bekliyoruz o geldiğinde vericeğiz siparişleri '' dedi bende kafamı sallayıp emrenin yanına gittim.
Cocukları nedense sorma isteğim gelmişti emreye, ve evet soracaktım neden bilmiyorum ama içim sormamı istiyordu. Tam emreye sesleneceğim sırada telefonum yine çaldı. Yine o çocuk aramıyordur herhalde diye telefonu cebimden ikinci kez cıkarttım ve evet yine o arıyordu. Telefonu sinirli bir ses ile açıcağım sırada telefonu kapattı cıldıracaktım kim bu çocuk arayıp kapatıyordu. O an o kadar sinirlendim ki kapıya doğru hızla yöneldim kapıyı acarken yine o aradı ve kapıdan biriyle carpışıp yere düşmüştüm harika telefonumu o sırada kapattım ve çarpıştığım çocuğa baktım oda eliyle telefonuyla uğraşıyordu, telefonunu cebine sokup bana döndü yerdeyken
'' Önüne baksana kızım körmüsün sen be '' dedi sinirli bi sesle o an sinirlerime hakim olamadım ve patladım '' Asıl sen baksana be önüne içeri giren sensin bide bana kör diyorsun '' o an salak diye fısıldıyordum içimden. Ayağa kaktı ve elini bana uzatı. ''Kusura bakma bi an sinirle oldu amacım sana hakaret etmek değildi. '' dedi ve elini tutup ayağa kaktım, hayranlıkla beni izliyordu. Delimi acaba? hemen '' sorun değil '' deyip dışarıya cıktım çocuk hala beni izliyordu.Saçları çok güzeldi bende gözleimi onun üzerinde tutmamak için çaba harcıyordum.
Ardından o en arkadaki masya gidip o çocukların yanına oturdu. O an neden dışarıya cıkttığım aklıma geldi beni arayan şu gizemli cocuk. Telefonumu actım en son aramalara girdim numarayı telefonuma nokta olarak kayıt ettim. Sonra cocugun profiline baktım yüzü gözükmüyordu ama dikkatimi bişey cekti saçlari, fiziği, duruşu aynı çarpıştığım çocuğa benziyordu. O arayan cocuga hemen mesaj yazdım.
