Waves Of Life

Friends? Friends.

Nang maaninag ko na ang building ng condo ay umayos ako ng pagkakaupo at hinarap ko siya ng nakangiti.

"Thanks for today, masama lang pakiramdam ko, I guess malapit na 'ko mag red days" I lied again and hoping that he didn't notice it.

"You sure?"

"Yeah," as he said that, I am sure that he didn't really care about me, "bakit may iba pa bang reason para mawala ako sa mood?" hindi ko na napigilan ang maging sarcastic, tiningnan ko siya ng seryoso, kitang-kita ko sa kanyang mga mata ang gulat sa naging tanong ko.

"Hey, babe," I called him, kasi parang hindi na niya alam ang magiging reaksyon niya. "'Wag kana nga mag-isip pa ng kung ano. I'm fine, it's just a girl thing and masama lang talaga pakiramdam ko." nakangiting sabi ko sa kanya but deep inside natatawa ako dahil sa itsura ng mukha niya ngayon.

"O-Okay—uhm, sure! If you say so, I'll just text you when I-I got home. okay?" kabadong sagot niya sa akin.

At this moment, I want to scream, I want to tell him how asshole he is! But I can't, because there's a part of me saying how much I love him and I don't want to hurt him, even though he's hurting me.

Ngiti lang ang sinagot ko sa kanya.

Lumapit siya sa akin, he kissed me on my forehead.

I closed my eyes when he kissed me on my forehead. Kung walang gumugulo sa isip ko ngayon, kikiligin ako. Kung hindi siguro ako nakakaramdaman ng kakaiba, yayakapin ko siya ng mahigpit.

Pero may nag iba, para bang nawalan ako ng gana. I love him, yes, I really do. But there's a strange feeling na hinahatak ako sa pagkawalang-gana sa kanya.

Yung parang dati lang, sa tuwing hinahatid niya ako dito sa condo ko, sobrang lungkot na namin pag malapit na ako bumaba, dahil maghihiwalay na kami.

Dati pinipilit ko pa siyang 'wag muna niya ako ihatid dahil gusto ko pa siyang makasama pero ngayon... iba.

Nasasaktan ako.

Hindi ko na pinatagal pa, ako na ang nagbukas ng pintuan ng kotse niya. Para akong 'di makahinga dahil sa halo-halong emosyon ko.

Hindi na ako lumingon pa, pagkababa ko ay dire-diretso na ang lakad ko papasok ng building.

I hate this feeling! Kapag iniisip ko ang ginagawa sa akin ni Timo ito, tumatatak sa isip ko how I forced my parents to like him, how I said good things about him, na hindi siya katulad ng parents ni Timo na greedy. Kahit na anong sabihin ni dad sa akin, hindi ko siya pinapakinggan. Kasi, I trusted Timo a lot.

He loves to go to the beach, and that's 100 points for me 'cause I surf and he loves to swim. We find comfort in the sands, we found peace at the shore. And I know this is the only reason, why I love him. Kasi nakikita ko sa kanya ang bagay na gusto kong gawin lang sa buhay.

Ang humiga sa buhangin at langhapin ang simoy ng dagat.

Nilagay ko ang right thumb ko sa electronic door ng unit ko at agad itong bumukas.

Bumungad sa akin ang matalim na tingin, kahit hindi mo tanungin ay alam mong hindi siya natutuwa.

"How many times do I need to tell you Luca Addison that I don't like Sariento's son for you!" napapikit ako dahil sa pag sigaw niya sa mukha ko.

Pagod ako ngayong araw at ito pa ang bumungad sa akin.

"Dad, please po. Not now. I'm tired kakatapos lang po ng exams ko." nilagpasan ko nalang siya at sinalakpak ko ang gamit ko sa fur carpet at binagsak ko ang aking likod sa couch.

Nakatingala lang ako sa ceiling.

I'm tired as fvck! Bakit ngayon ka pa nagpunta Dad sa dinami-dami ng araw.