one shots [football players]

neymar junior 1

2016 - Barcelona

"O kızı gerçekten öptün mü?"

"Bana öyle bakmayı kes," Neymar sana ithafen konuştuğunda yüzünde beliren iki duygu vardı. Hayal kırıklığı ve nefret.

"Orospu çocuğu," diye mırıldandın cevabını aldığında. "Aptal orospu çocuğu!" Onu göğsünden ittirmek istedin fakat kıpırdamadı bile.

"Neden yaptın?" Diye sordun hararetle, omuz silkmekle yetindi.

"Bilmiyorum, öpesim geldi ve öptüm." Dolan gözlerinle iyice baktın çehresine, onu gerçekten çok seviyordun.

"Bir şey demeyecek misin?" Dedin ardından titreyen sesinle. "Bir şey yapmayacak mısın?"

Cevap gelmediğinde anlamıştın. O senden çoktan vazgeçmişti.

2 sene sonra, 2018 - Paris

Bir bara davet edildiğinde oturacağın masada hayatının aşkını görmeyi planlamıyordun. Onunla ayrıldıktan sonra futbola karşı olan ufacık ilgini de söküp atmış ve kendi hayallerine odaklanmıştın bu yüzden onun Paris'te ne işi olduğunu bilmiyordun.

2 sene ardından onu ilk defa canlı görmek eskisi kadar kalbinin hızlanmasına neden olmadı.

Fakat resmen bütün gece onun gözlerini üzerinde hissetmiştin, masadan ayrılıp bar tezgahına geçtiğinde ise o da peşinden gelmiş ve yanındaki tabureye yerleşmişti.

Ona kısa bir bakış atıp telefonunla ilgilenmeye devam ettin.

"Uzun zaman oldu," diye başlamıştı söze. "Ve bu iki yıllık uzun zaman dilimi içerisinde öğrendiğim çok önemli bir şey var, y/n, sen haklıydın. Beni gerçekten kimse senin kadar sevmedi."

Omuz silktin başını telefonundan ayırmadan. "Aynen." Demiştin aynı zamanda ve o senin, dediği hiçbir şeyi umursamadığını fark etti. 2 yıl önceki aşk dolu kadını nasıl bitirdiğini gördü kendi kendine.

"Lütfen, bize bir şans daha verelim."

"Üzgünüm Junior, gitmem gerek ama düşünürüm." Dedin ayağa kalktığında.

"Nereye?" Dedi şaşkınca.

"Bilmem," dedin omuz silkerek. "Gidesim geldi ve gidiyorum."
_

bunu 2si gelir belki