MHA/BNHA'da Yeni Biri. (Bakugo X R. Değiştirilecek)

Herkes "Yetişkin" Olunca~

Pov:Aoi

Herkes 18 yaşına girecek, benim 18 yaşıma girmeme dakikalar kalmıştı, saat 23:56 gün 28 Aralık. Uraraka ile aynı gün doğmuşuz ve o 4 dakika sonra sınıftaki herkes 18 yaşında bir yetişkin olacak, sohbet grubundan herkes tonlarca mesaj göndermeye başlayacaktı. Doğrusu şuan bile herkes grupta çevrimiçi bir şekilde o kalan 4 dakikayı bekliyordu. 3 dakika. Biz beklerken zaman sanki durmuşçasına yavaş ilerliyordu. Herkes okulun bahçesinde bir köşeye saklanmış 10 saniye kalmasını bekliyordu. Toplanacağımız yerde bardaklar ve sake şişeleri vardı. Bakugo benimle birlikte telefonuma bakıyordu. 2 dakika.

*Mina tarafından görüntülü arama.* Açtım, hepimiz açtık.

"Uraraka, Aoi! Heyecanlımısınız? Sonuçta 2 dakika sonra bildiğin 18 yaşına girip ilk dakikanızda sake içeceksiniz. Off keşke bende sizinle aynı gün doğsaymışım. Ilk dakikamdan sake içmeyi isterdim!" Mina Kiribro ile, Todoroki-kun Momo-san ile, Denki Jirou ile, Izuku Uraraka-san Asui-chan ve Lida'yla birlikteydi. Diğerleride hepsi küçük gruplar halinde bekliyorlardı.

"OII!!! 1 DAKIKA KALDI SON 10 SANIYE KALA BARDAKLARA DOĞRU KOŞUN TAMAMMI??" Denki ve Jirou bardakların olduğu yerde bekliyorlardı. 1 dakika kaldığından bardaklara sake'leri doldurmaya başlamışlardı.

"KOŞUN!!!" Lida'nın bağırmasıyla tüm gücümüzle koştuk.

"HEP BERABER!!! 10,9,8,7,6,5,4, ÜÇ, İKİ, BİR, SIFIR!!!!!!!!!" Hepimiz, herkes, yanımızda olan tüm insanlar aynı anda aynı saniyede hatta bazıları aynı salise'de bardaklarını tepelerine diktiler. Bardaklarımızdaki sake'yi bitirdikten sonra büyük bir sessizlik oldu. 10 saniye sürdü.

Hepsi bir anda bağırana kadar büyük bir sessizlikti. "HEPIMIZIN YETIŞKIN OLMA GÜNÜ KUTLU OLSUN!!!" Gülüşüp eğlenmeleri beni çok mutlu etmişti. Sanki bir kova suyun sonunda tamamen buz'a dönüşmesi gibiydi. O son damlasına kadar beklediler. Son damlası buz'a dönüştüğünde devam ettiler. Ve yine herkes'in evlendiği gün olacak. Yine herkes evlendiğinde kutlayacağız. Birimizi ardımızda bırakmayacağız ve hep birlikte devam edeceğiz. Acaba son evlenen kim olacak?

"EEE KIM GELIYOR GITAR ÇALMAYA, ŞARKI SÖYLEMEYE HA??" Bakugo birilerini müzik çalmaya davet ediyordu. O gece sanırım en fazla eğlendiğim gece'ydi. Umarım yine son kalan ben olmam.

2 Yıl Sonra...

"MAVIŞ'IM HADI GEÇ KALACAĞIZ!! YINE SON KALAN SEN OLMAK ISTEMIYORDUN HANI HA??"

"BEKLE KATSUKİ!!! DAHA DÜĞÜNÜN BAŞLAMASINA 30 DAKIKA VAR!! HEM GEÇ KALSAK BILE SHOTO-KUN KIZMAZ BUNU BILIYORSUN!"

"O YARIM BEYINSIZ KIZMAYA CESARET EDERSE KEMIKLERINI TEKER TEKER KIRARIM ZATEN!!"

"TAMAM GELIYORUM BEKLE!!" Çocuğumuz Akane'yi kucağıma aldım ve merdivenlerden aşağı indim.

"Katsuki, sence Shoto-kun sake getirmişmidir?"

"Getirmediyse onu benim elimden kimse kurtaramaz." Gülümsedim. Bana hayranla bakıyordu. Eğildi ve yanağımı öptü. Bende onun yanağını öptüm. Beraber arabaya doğru yürüdük.

---

Düğün salonuna vardığımızda fazla kişi yoktu, tanıdığımız kişiler, Mina, Kirishima, Midoriya, Uraraka, Denki, Jirou, Lida, Asui-chan ve daha birçok kişi.

"Aizawa sensei!" Aizawa sensei bana dönünce ilk önce gülümsedi ve Akane'yi sevdi. Gerçekten dede'si gibi davranıyor ve bu beni mutlu ediyordu.

"Nasılsınız sensei?"

"Iyiyim iyiyim, siz nasılsınız? Akane sağlıklı değilmi?" Benden çok onu önemsiyordu ve bu içimdeki mutluluğu artırıyordu. Bana birşey olsada güvendiğim kişiler Akane'yi koruyabilirdi.

"Akane'de iyi, herkes iyi! Düğünden sonra beraber buluşacağız. Sahi! Sizde gelmek istermisiniz?" Birazcık duraksadı ve düşündü.

"Belki gelirim." Umarım gelir.

Bir kaç saat sonra salon dolmaya başladı ve Momo ile Shoto-kun gelmişlerdi. Sadece düğünün bitmesini beklemek kalmıştı.

---

Bitmişti, BITMIŞTI!!! Görevliler bir masa getirdiler. Üstünde bardaklar ve sake şişeleri. Herkes oraya gitmeye başladı.

"Aoi, bizde gidelim. Sona kalmak istemezsin değilmi?" Beraber masaya doğru gitmeye başladık. Masanın etrafında toplandık. Sakeleri doldurmaya başladık.

"ÜÇ.... İKİ... BİR..... SIFIR!!!" Yine, yine ve yine yapsakta vazgeçmeyecektik bu zevkimizden. Sonsuza dek, herkesin yapabileceği birşeyde sake'mizi beraber yudumlayacaktık. Bu sanki bir gelenekmiş gibi devam edecekti. Çocuklarımızında böyle yapması için onlara gösterecektik, her defasında, biri ölsede mezarına gidip sake dolduracaktık ve orda beraber içecektik. Hayatta kalan tek 1 kişi olsada o kişi mezarlarımıza gidip sake dolduracaktı, geri sayımı bağıra bağıra söyleyecekti ve beraber içecektik. Ve tabi o sake'yi birşey uğruna içmesi gerekti.

"HEPIMIZIN EVLILIĞI UĞRUNA!!!!"

5 Yıl Sonra...

"Abla!! Gözlüklerimi geri ver!!"

"Olmaz!! Ödevlerimi mahf ettin bedelini ödeyeceksin!! Senin yüzünden öğretmenlerden ceza aldım." Atsuki ağlamaya başladı.

"Baka baka baka!!! Erkek adam ağlamaz bi kere diyene bak sen! Gözümün önünde ağlayan kızdı zaten!!"

"Hey!! Akane Atsuki'yi ağlatıp durma lütfen! Onun ardından Yuki'de ağlıyor."

Evet, gördüğünüz gibi, yada okuduğunuz gibi'mi demeliyim? Okuduğunuz gibi 3 çocuğumu var, en büyükten en küçüğe, Akane, Atsuki, Yuki. Onlara sahip olmaktan gurur duyuyorum. Özgünlükleri ben ve Katsuki'nin özgünlüğünün gelişmiş hali gibiydi.

Akane - 6 yaşında: Patlatan Beden. Direkt bedeninde Katsuki gibi patlamalar oluşturabilir yada rastgele yerlere bomba yerleştirebilir.

Atsuki - 4 yaşında: Kilo Kontrolü. Istediği herşeyin kilosunu kontrol edebilir, eğer geliştirilirse kilo yerine ton kullanılabilir.

Yuki - 1 yaşında: Daha özgünlüğü yok.

Katsuki en iyi 2inci kahraman şuanda. Midoriya'nın özgünlüğü Katsuki'den daha güçlüydü ve Midoriya Katsuki'ye kıyasla daha fazla insan kurtarıyordu. Bu durum Katsuki'yi sinir etsede ailesi yanında olduğundan fazla umursamıyor.

"Maviş'im!! Aşkın geldi hoşgeldi sefalar getirdi!!"

"Hoşgeldin Karamelli Dondurma'm. Lütfen çocukların sesine kulak asma kavga ediyolar her zamanki gibi. Ben onları durdururum. Sen üstünü değiştir ben yemeği hazıladım."

"Sağol Maviş'im." Katsuki yanağıma öpücük kondurarak odaya gitti.

"Hey şu kavgayı bitirin yoksa size yarın 7 saat antrenman yaptırırım!!" Bunu söylediğim anda durdular. Gerçekten onları bi ara 3 saat çalıştırmıştım ve pestilleri çıkmıştı o yüzden sözümü dinliyorlardı. Tabii 7 saat çalıştıramam elbette. Katsuki üstünü değiştirmiş merdivenlerden iniyordu.

"Hadi ama ne duruyorsunuz? Ben açlıktan öleceğim be!"

"Ölürsen seni Cennette serbest bırakmam Katsuki." Güzel sohbetlerle dolu akşam yemekleriyle beraberdim. Güzel seslerle birlikteydim.

Sonsuza dek bunu hayal edeceğim, rüyamda, shifting adlı evrende, hayalimde veya belkide Cennette bunu hayal edebileceğim. Onlar gerçek olmasada, gerçekten var olmasalarda biz onları seviyoruz, Anime Fan'ı olmak bunu gerektirir, hayalperestliği sevmek, sanatları sevmek, ve en önemlisi saygısızlık duyanlara kulak asmamak. Bu kendi uydurduģum MHA/BNHA animesi hikayesi'nin sonudur. Buraya kadar okuyan herkese minnettarım. Daisuki~

~Zeynep

2024 YILINDAYIZ BUNU 2022DE YAZDIM OLM NİYE HALA YAYINDAN KALDIRMADIM BİLMİYOM AMA LÜTFEN YAZDIĞIM ŞEYLERİ CİDDİYE ALMAYIN TAM Bİ VELETTİM VRİNGELİKTEN YERİN DİBİNE GİRCEM AMK