𝐒𝐢𝐥𝐞𝐧𝐜𝐞 [𝐓𝐨𝐦 𝐑𝐢𝐝𝐝𝐥𝐞]

13'

𝐌𝐞𝐝𝐲𝐚//𝐏𝐡𝐨𝐞𝐛𝐞 𝐁𝐥𝐚𝐜𝐤

*

Kırık ayna.

Yine aynı yerdeydim.

Aynaya dokundum.

Yine küçüklüğüm vardı karşımda.

7 yaşında olmalıydım.

"Her gün bu aynanın karşısındasın."

Arkamı dönmek istedim.
Gelen kişiye bakmak istedim.
Bakmadım.
Bakamadım.

"Aynalar hiçbir zaman gerçeği saklamaz,demiştin."

Yüzümü çevirmek istedim.
Olmadı.
Bir şey beni aynaya bakmak için zorluyordu.

"Sen hangi gerçeği görmek istiyorsun?"

"Bilmiyorum."

Tekrar ağlamaya başladığımda arkamdaki çocuğun derin bir nefes verdiğini duydum.

Neden sürekli ağlıyordum?

Elimi tuttu.

Hâlâ aynaya bakıyordum.

"Neyi görmek istiyorsan iste,ben buradayım."

*

"Uyandı mı?"

Gözlerimi açmaya çalıştığımda mum ışıkları,küfürler etmeme sebep oldu.

Gözlerimi zorlukla açtım.

Bella,Andromeda ve Narcissa.
Başımda bekliyorlardı.

Etrafa bakınarak defterimi ve kalemi aradım.

Andromeda elindeki defteri ve kalemi bana uzattı.

"İyi misin?"

Sorusuna herhangi bir cevap vermeden defteri açtım.
İlk sayfaya göz gezdirmemeye çalışarak boş sayfaların birini açtım.

16 Ekim 1969

Kırık ayna.
7.yaşım.
Gerçekler saklanamaz.
Yine aynı çocuk.
Yine ağlıyorum.
Elimi tuttu.
Yine beni teselli etti.

Zihnimi hatırlamaya zorladım.
Birkaç saniye duraksasam da tüm hatırladıklarım bu kadardı.

Hâlâ gördüğüm anının etkisindeyken defteri kenara koydum.

"O,az önce ne yaptı?"

"Rüyalarını yazıyor."

Ben burada yokmuşum gibi konuşmaya devam eden Lucius ve Narcissa ikilisine sinir bozucu bakışlarımı gönderdim.

Etrafa göz gezdirdim.Revirdeydim.
Bella ve Andromeda yanıma oturmuş merakla bana bakıyorlardı.

Riddle.
O da buradaydı.

Gözleri,defter ve benim aramda gidip geliyordu.

"Sabah daha kötü gözüküyordun."

Bella elimi tuttu.

"Şimdi daha iyi görünüyorsun."

Yazmak yerine işaret dilini tercih ettim.

Bana ne oldu?

En son bayılmıştım değil mi?

"Bilmiyorum,Madam Pomfrey az önce buradaydı.Bir yere gitmiş olmalı."