[Your heartbeat]
အပိုင်း [၂၉]
ဂျီမင်နဲ့ဖုန်းပြောပြီတာနှင့်ထယ်ယောင်းအမြန်ကုတင်ပေါ်ကဆင်းကာ...
Dinner ကရောက်ပြီထဲကဝတ်ထားသောတီရှပ်အဖြူလေနှင့်ဘောင်ဘီအနက်အရှည်လေဖြစ်တာကြောင့် အပေါ်ဝတ်လက်ရှည်အနက်တစ်ထည်ကိုကောက်ဝတ်ပြီ...အောက်ထပ်သို့ဆင်းလာခဲ့သည်။
ခြံထဲကနေကားလေဟာ ထွက်ခွာသွားခဲ့သည်။...
သား ဘယ်သွားတာလည်း!!
ထွက်သွားသောကားလေကိုတစ်ဆုံးကြည့်နေသော ဒေါ်ကြီးsoeတစ်ယောက် ထယ်လေအိုမားအသံကြားမှ နောက်လှည့်ကာ...
ထယ်လေး ဘာမှမပြောသွားဘူး။
ဒေါ်ကြီးsoe ရဲ့အဖြေကိုထယ်ယောင်းအိုမားခေါင်းသာဖြေဖြေညိမ့်နေလိုက်သည်။
~~~~~
မလာနဲ့နော်!! အရူးကောင်ယေ!
ကူညီပေပြီဆော့ဂျင်ကိုဝိုင်းသယ်ပေးမဲ့ဝန်းထမ်တွေကို ဆံပင်မွှေဆွဲဆောင့်ထားသောကြောင့်ထိုကောင်လေးတွေကိုသူမှာ အားနားစွာတောင်ပန်းထားရသည်။
ရား!လာစမ်းပါကွာ အိမ်ပြန်ရအောင်!
အန်တီနဲ့အန်ကယ်လည်း ဖုန်းတွေတစ်ဂွီဂွီဆက်နေပြီ။
ပြန်ဘူး!....မပြန်ဘူး!...ငါဒီ...နေ့..ဒီမှာပဲ.....နေမှာ!
ဒီမှာနေလို့မရဘူး....အစုတ်ပလုတ်ကောင်ရဲ့!
ဘာယဲ!!...ဘူသူကမနေခိုင်းတာယဲ!!...မနေခိုင်းတဲ့ကောင်ထွက်ခဲ့! ခွာ...။
ရစ်ကလည်းရစ် စကားတောင်မပီတော့ဘူး။
ဟိုဆော့ငိုခြင်းလာလေသည် အခုလက်ရှိအခြေအနေက ဒီငမူးနဲ့သူနဲ့နှစ်ယောက်ထဲနှစ်ပါးသွားနေရတဲ့အဖြစ်ဂျီမင်ကသူဒယ်ဒီကြီးခေါ်လို့သွားရပြီ။
ဂျင်!..ဂျင်..။
ဟိုဆော့တစ်ယောက်ကယ်တင်ရှင် သူရဲကောင်းကြီးပေါ်လာသလိုမျက်လုံးများ ဘလင်ဘလင်ဖြစ်ကုန်သည်။
ထယ်ယောင်း! မင်းရောက်လို့ဝမ်းသားတာကွာ! ဟိုမှာငမူး!
ဟိုဆော့လက်ညှိ ညွန်ရာကိုကြည့်လိုက်တော့မှောက်နေပြီဖြစ်တဲ့ဆော့ဂျင်..ဒါပေမဲ့ပါးစပ်ကတော့ဘာတွေပြောနေမှန်တော့မသိ လှုပ်စိလှုပ်စိဖြင့်။
YOU ARE READING
YOUR HEARTBEAT ||Taejinkook✅
Fanfictionမင်းမညာပါနဲ့ကင်မ်ဆော့ဂျင် မင်းရဲ့ရင်ခုန်သံငါအပေါ်မှာရှိသေးတယ်ဆိုတာ............ JEON JUNGKOOK ပိုင်ဆိုင်ထားပေမဲ့မင်းရဲ့ရင်ခုန်သံကဘာလို့သူကပိုင်ဆိုင်ထားရတာလည် မင်းရင်ခုန်သံငါရှိရောက်ဖို့ငါကြိုးစားနေမှာပါ.............. KIM TAEHYUNG ဟင့်အင်ငါမသိတော...
