Meriç'le anlaştığımız gibi okulun yanındaki kafede buluştuk. Biraz oturup sohbet ettik. Neleri sevip sevmediğimizi sorduk ve birbirimiz hakkında çok şey öğrendik.
"O zaman itiraf zamanı geldi Ruh Eşim."
"Ne itirafı?"
"İlk geldiğin andan beri senden çok hoşlandığım ve 4 saat boyunca senin hesabında vakit geçirdim gerçeğini..."
"Bir dakika sen benden hoşlanıyor musun?" Sanki bilmiyorsun. *Kes sesini iç ses.*
"Evet hoşlanıyorum, hatta sana çıkma teklifi için buraya çağırdım." Cebinden bir kutu çıkarır ve kelebek kolyesi almıştır.
"A-ama bu-"
"Kelebek en sevdiğin hayvan olduğunu biliyorum, hep uğur getirdiğine inanırsın o yüzden kelebek kolyesi aldım. Ve kelebeğin şans getirdiğine inanan garip isimli kız yani Ruh Eşim, benimle çıkar mısın?" Arkadaşlar kalbim atmıyor! KALBİM DURMAK İÇİN İNAT EDİYOR!
"Ee şey ben"
"Nolur evet de." Masum gözlerle baktığını gördüm ve gülümsedim.
"Denemekten zarar gelmez, evet kabul ediyorum" Bi anda ayağa kalktı.
" Ya işte bu be Ohh! Kabul etmezsin diye çok korktum ama kelebeğin hassas noktan olduğunu biliyorum. Ohh be Ohh!!!" Ona bakıp sadece gülüyordum. Gerçekten beni sevdiğine inanmıştım.
"Tamam tamam sakin ol herkes bize bakıyor oturur musun lütfen"
"Ne yapayım durduramadım kendimi."
"Neyse annem mesaj atmış ben hemen eve geçiyorum."
"Tamam ben bırakayım seni."
"Olur hadi gidelim."
Hesabı ödedikten sonra kafeden çıkıp yürümeye başladık. Bir anda ellerim ellerini buldu ve tuttum. Meriç hemen eline baktı sonra bana baktı. Bende öyle, birbirimize baktığımız sırada gülümsedim ve Meriç elimi daha sıkı tuttu ve dudaklarına götürüp öptü elimi.
"Evet burası geldik"
"Yaa off yaa çok yakın, keşke biraz daha uzakta olsaydı yürürdük ne güzel."
"Üzgünüm maalesef, hadi görüşürüz." Etrafına baktı ve bir anda yanağımı öptü. Şok içinde ona baktım.
"Ne, ne var kızım öpemez miyim? Sevgilim değil misin?"
"Ya öyleyiz de ne bilim çok erken değil mi?"
"Hayır tabiki, hatta-" derken dudaklarını dudaklarımda buluşturdu. Ben ise sadece gözlerimi kapatmıştım ve kalbim gerçekten atmıyordu. Bu bizim ilk öpücüğümüzdü. BU BİZİM İLK ÖPÜCÜĞÜMÜZDÜ.
"Meriç ne yapıyorsun? Biri görecek."
"Görsün, herkes anlar sevgili olduğumuzu."
"Delisin sen biliyorsun değil mi?"
"Biliyorum sana deliyim." Gülümsedim ve el sallayıp eve girdim. Evin içinde çığlık atmamak için zor tutuyordum kendimi ama evinde içinde duyduğum çığlık benim değil annemindi.
Hızlıca içeri girdim ve yerde cam kesikleri, yanında ayağına bakıp ağlayan annem ve eli başında sinirli sinirli ileri geri yürüyen babam.
" Anne! Anne ne oldu iyi misin! Anne!"
"İyiyim bitanem merak etme.."
"Anne ayağın kanıyor gel pansuman yapalım."
"Gerek yok, ben hallederim annecim hadi odana geç sen."
"Baba ne oldu burada!"
"Bir şey olmadı Mia! Odana çık! "
"Baba ne oldu dedim! Bunu sen mi yaptın anneme ha söyle ne yaptın anneme!!" Babamı ellerimle yakasını tutmuş sarsıyordum ve babamın prensesi olarak büyütüldüğüm evde babamda ilk kez tokat yemiştim.
"Ehh yeter be! Ana kız ikiniz de aynısınız. Sor anana o daha iyi bilir ne yaptığını!! " Sinirle evden çıkar. Bir elim yanağımda o kadar acıyordu ki. Ama anneme belli etmek istemiyordum. Anneme doğru döndüğümde gülümsedim ve göz yaşlarımı sildim. Yanına oturdum.
"Güzeller güzelim ne oldu sana babam neden bu kadar sinirli?"
"Bir şey olmadı ki bi anda eve sinirli sinirli geldi. Patronuna falan sövmeye başladı. Ödemediği borçlar yüzünden eve haciz gelecekmiş o yüzden bu kadar sinirli. Çay verdim sakinleşmesi için yere fırlattı olan oldu zaten. Boşver kızım sen yanağına buz koy odana çık hadi bitanem."
"Hayır anne seni böyle bırakamam"
"Aden'im güzel kızım hadi çık yukarı nolur annecim" Bir anda telefonum çalmaya başladı, arayan Meriç'ti .
"Efendim Meriç."
"Çabuk o s**tiğimin evinden çık çabuk!"
"Meriç ne oluyor?"
"Aden hadi! Dediğimi yap!" Hızlıca kapıya koştum. Kapıyı açar açmaz karşımda Meriç'i gördüm.
"Meriç!?"
"Sevgilim..." Bı anda sarıldı bana ve gözlerinden yaş aktığını anlamıştım. "Özür dilerim özür dilerim seni yalnız bırakmamalıydım" Bir anda kızaran yanağıma dokunur ve o an acıdığını hissettim gözlerimi kapattım. Ve gözlerinden yaş akarken bir anda yanağımı uzun bir şekilde öptü sanki iyileştirmek ister gibi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Antidepresan
Teen Fiction"Hayatım bir deliden ibaretti. Ama beni ilaçlar değil İnsanlar Mahvetti..."
