ANTİDEPRESAN

55 11 8
                                    


*Benim hayatım bir deliden ibaretti. Ama beni ilaçlar değil, insanlar mahvetti...*

İnsanın elinden hiç bir şey gelmemesi, çaresiz kalmak dünyadaki en kötü hislerden bir tanesi. Meriç'in beni o şekilde görmesini asla istemezdim. Sevdiği kadını delirmiş gibi ruh sağlığına götürülürken görmesi içimi yaktı. Ama bir anda ambulansa o da bindi.

"Meriç, sen neden geliyorsun? Nolur git buradan nolur."

"Olmaz, seni bu şekilde bırakacağımı mı düşünüyorsun?"

"Meriç, nolur..."

"Hayır güzelim, dünya başımıza yıkılsa yine de bırakmam seni..."

Dünya başımıza yıkılsa yine de bırakmam seni...

"Beyefendi siz nereye geliyorsunuz?" Diye sordu doktor.

"Ben de deliyim hatta bundan daha deliyim, beni de yanına kapatın orada kalacağım."

Hafifçe kıkırdadığım yerde gerçekten sevgilimle deli Hastanesi'ne gidiyorduk.

Hastaneye vardığımızda artık bünyem yürümeye yetmiyordu. Ambulanstan iner inmez yere yığıldım. Hemşireler kolumdan tutup sedyeye yatırdı ve odaya götürdüler. Gözümü açtığımda sabah olmuştu. Başımda bekleyen sevgilim, kollarımda serum, kafayı yemek üzereydim.

"Hanımefendi ilaç saatiniz geldi, buyrun lütfen."

"Teşekkür ederim." İçmemeliydim, içmemeliydim, İçmemeliydim

İlacı ve suyu elime aldığımda içmiş gibi yaptım ve ilacı elime sakladım.

"Ne ilacı bu?" Diye sordu Meriç.

"Antidepresan."

Bir dakika antidepresan mı içiyordum ben? Çok şükür içmedim. Antidepresanı küçükken annem içiyordu. Ben de şeker zannedip yutmuştum. Yan etkisi çok oldu bana karşı, evin içinde bağırmaya başladım delirdim. Acaba içseydim yine yan etkisi olur muydu?

Hemşire odadan çıktı. Meriç gelip yanıma oturdu. Serum olan elimi dudağına götürüp öptü.

"Güzelim benim, merak etme çıkacağız burdan."

"Çıkamayacağız Meriç, nasıl çıkacağız?"

"Kaçarız bizde. Ama bir kaç gün burada kalalım, Şüphelenmesinler."

"Başarabilecek miyiz?"

"Başaracağız sevgilim başaracağız."

Aradan 5 gün geçmişti, yavaş yavaş hazırlandık, yastığın altındaki antidepresanları da peçeteye koyup çantama attım. Sessizce yangın merdiveninde koşarak dışarı çıktık. Hastaneden çok uzaklaştık.

"Eee ne yapıyoruz?" Diye sordum sırıtarak.

"Sen ne yapmak istersin sevgilim?"

"Hiç yapmadığımız şeyleri yapalım. Hatta ben bunun için liste hazırladım bak."

"Evet okuyorum,

-Pamuk şeker yemek

-Lunaparka gitmek

-Yağmurda ıslanmak

-Bara gitmek

-Gelinlik/ damatlık giyip fotoğraf çekilmek -Midye yemek -Parka gidip salıncakta sallanmak -Çocuk sahibi olmak..."

-Evlenmek

"Bunların hepsini yapacağız tamam mı?"

"Aden, bunlar çok güzel. Seninle her şeye varım ben."

"Tamam o zaman hepsini yapmaya başlayalım."

O zaman ilk önce pamuk şeker yiyeceğiz."

Hikayemiz devam edecektir. Lütfen beğenmeyi ve yorumlarınızı atmayı unutmayın hepsini bekliyor olacağım 💙





Antidepresan Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin