Bir Shadow hikayesi 2 [TAMAMLANDI]

KAN?

" -Shadow...

Koşuyordum ama durup arkama bakmıyordum.

- Sh-Shadow...

-Arkama bakacaksam koşmanın ne anlamı var?!! "

Kabustan kan revan içinde uyandığımda günün halen doğmadığını  gördüm. Amy gene uyuyordu. Onun üzerini örtüp balkona çıktım. Dün doktorum verdiği hatlardan birini çıkarıp ağzıma attım. Bakışlarımı gök yüzüne çevirdiğimde bulutların arasındaki mavi gök yüzü mükemmel görünüyordu. Temiz havayı içime çekip telefonumu açtım. Gene birsürü bildirim ile dolmuştu. Önemsiz gördüklerimi silip Rouge' un gönderdiği mesajı okudum..

"Sorunu halen çözemedin mi? Hadi ama shadow burada sana ihtiyacımız var :( "

Her ne kadar oraya gidip aksiyona karışmak istesemde bunu yapamazdım. Sorunları mı çözemezsem hiçbirşey yapmama izin verilmeyecekti.

 - Günaydın Gölgem.

- Günaydın Gülüm. Nasılsın?

- Ben iyiyim de sen iyi gibi durmuyorsun. Bir dakika SHADOW BU KAN MI?!!

Gösterdiği tarafa baktım. Bu gerçekten de kanadı.göğsümden aşşağıya kan damlıyordu..Amy bi anda fenalaşmaya başladı. O kan görmeye dayanamazdı.

-Amy, Gülüm sakin ol acımıyor merak etme..

-Alo 112 mi? Evet. Adresi veriyorum lütfen çabuk olun dayanamayacağım...

- Gerek yok Amy..

-Shadow sen görmüyor olabilirsin ama ben görüyorum. Ve bu durum hiç iyi değil...

...

Gözlerimi açtığımda hastanenin beyaz tavanı ile karşılaştım... Ve bir anda gelen acı...

- AAAAHHHH.... lü-lütfen durun çok can yakıyor.

-İyileşmen için buna ihtiyacın var Shadow...

Maria'nın sesi beni sakinleştirirken ne olduğuna halen anlam veremiyordum. Acıyı tüm iliklerimde hissettiğim an kendime geldiğim andı.

-Neler oluyor burada? 

Serumu değiştiren hemşire cevap verdi.

-Henalaşmışsınız Shadow bey. Sizi hastaneye getirip yaranızı diktik. Şimdi de sakinleştirici serum veriyoruz.

Konuşmayacağımı anladığım için sessizce onu dinledim. Amy neredeydi? Ben neden bu kadar acı çekiyordum? Ve baygınken duyduğum ses Maria mıydı? Soruların sonu gelmeyecekti bu yüzden beynimi uykuya alıp etrafı izlemeye başladım...

" -Shadow... sakin ol hepsi geçecek mutlu olacaksın..

- Maria?

- Evet shadow benim.. Senin için buradayım..

Ona sarıldığımda o da bana sarılmıştı. Biraz sonra onunda göğsünde bir yara olduğunu fark ettim.

-Sen iyi misin? 

 -İyi olacağım..İyi olacağız..

Sarılmaya devam ettik. Sanki bırakırsam tutamayacakmışım gibi sarıldım ona. Sanki bırakırsam bir daha bulamayacakmışım gibi sarıldım..Ta ki birileri bizi ayıran kadar...

-Dur gitme ben sensiz yapamam!!

-Geri döneceğim merak etme shadow..

-Dur gitme!!!

Arkasından koşuyordum ama yetişemiyordum.

- MARİA!!!!!  "

Uyandığımda bunun da bir kabus olduğunu gördüm. 

-İyi misin Shad?

Sonic karşımda durmuş bana birşey soruyordu ama ben dinlemiyordum. Nefes nefese kalmıştım ve bu beni sinir ediyordu.

-Al biraz şu iç.

Elindeki bardağı su doldurup bana içirdi. Açıkçası artık su içebilecek kadar gücüm bile yoktu.

-Sağol Sonic..

-Rica ederim shad.

O biraz daha bana bakıp gitti bende içinde bulunduğum durumdan kurtulmaya çalıştım...Gece gece nasıl olurda kabustan uyandığımda kanayan bir yaram olur? Yoksa maria mı...? Yok canım o yapmaz. 

Belkide yapmıştır...

İç sesim Kara ile tanışın. Kendisi huysuz ve aksi bir iç sestir..

Hiç te bile!

İç sesim ile tartışmayı bırakıp uyumaya çalıştım...Umarım kabus görmem...