Uni
ကုတင်အသစ်တလုံးပေါ်တွင်မှောက်လျက်အိပ်နေတဲ့လူတယောက်..
"သေနာကြီး...တကယ်ပါဘဲ
ခုထိနာနေတုန်း
ဘယ်လိုတောင်နှာဘူးထသလဲမသိဘူး.
လူကိုနှိပ်စက်လိုက်တာများမသေရုံတမယ်"
ထိုအချိန်အခန်းထဲဝင်လာတဲ့လူတယောက်
"ခုတော့..ကိုယ့်ကိုကျိန်ဆဲနေပြီပေါ့."
"ဟုတ်တယ်...ဘာဖြစ်လဲ.
အမှန်အတိုင်းပြောတာကိုနာနေတာလား"
"မင်းလေးက..လမ်းမလျှောက်နိုင်သေးတာတောင်စွာစိကိုလန်နေတာဘဲ"
"ငါ့ဘာသာဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ်ပေါ့
မင်းအပူပါလား.."
"ပါတာပေါ့..ကိုယ်က.မင်းနဲ့အတူကုတင်ကျိုးအောင်လုပ်ထားတဲ့မင်းရဲ့ယောက်ကျားလေ..."
"မင်းအပြောအဆိုတောင်မဆင်ခြင်နိုင်ဘူးလား.."
"ဘာဖြစ်လို့လဲ...ကိုယ်ကမင်းယူထားတဲ့မင်းရဲ့ယောက်ကျားပဲကို."
"တော်တော့.."
"ဘာလဲ..ဒီကုတင်ပါထပ်ကျိုးအောင်ကိုယ်လုပ်ပေးရမလား."
"ကင်ထယ်ယောင်း!!!!!"
"ပြောလေ..သည်းလေး.."
"ငါ့ကိုဒေါသထွက်အောင်လုပ်နေတာလား
ငါထပြီးကန်ထုတ်မှာနော်."
"ထနိုင်အောင်အရင်ကြိုးစားစမ်းပါကွာ"
"မင်း....အ့~"
ရုတ်တရက်ထဖို့လုပ်ရာကခါးပါမျက် သွားသည့်ဖြစ်ခြင်း..
"ဟိုလေး.....ဘာလို့ထဖို့လုပ်နေတာလဲ
ကိုယ့်ကိုပြောလေ..ကိုယ်လုပ်ပေးမှာပေါ့
ခုနော့ကြည့်..နာနေပြီမဟုတ်လား."
ထိုအခါမှကျနော်ဆီသို့လာပြီးသေချာနေရာချပေးသည်။
ဒါတောင်ခါးကနာနေတုန်းး
"အဲ့ဒါ..မင်းလုပ်ထားတာလေ.
လူလူချင်းကိုယ်ချင်းမစာနာဘဲနဲ့ခုမှလာပြီးဟိုဟာဖြစ်တယ်..ဒါဖြစ်တယ်နဲ့."
"ကိုယ်ကချစ်လို့အချိန်လေးနည်းနည်းလွန်သွားယုံပါ။"
"ဘာနည်းနည်းလဲ..
နည်းနည်းတာဆိုရင်ကုတင်ကျိုးပါ့မလား.."
YOU ARE READING
my lovely present
Fanfictieမင်းကငါ့အတွက်အကြိုက်ဆုံးလက်ဆောင်လေး ပြီးတော့ငါ့ရဲ့အချစ်ဆုံးလူသား... Uni +Zawgi
