minho, sevgilisini idare etmesi için kardeşi felix'ten telefonda sesini taklit etmesini ister.
"seni sevmeme izin verme."
🔖22223, Çarşamba'
#1 in skz, 29523'
#1 in straykids, 15423'
#1 in hwanghyunjin, 16423'
#1 in boy×boy, 15623'
#1 in hyunho, 191...
Gelen ikinci aramayı sinirle parmağımı ekranda kaydırarak açarken derin bir nefes aldım, yattığım yerden kalkıp sırtımı dikleştirdim. "Ne var?"
"Çok şey var. Hyunjin'i benim yerime arayıp konuşman lazım."
"Pardon?" dedim şaşkınlığımın verdiği afallamayla. "Nedenmiş o?"
"Aciliyeti olmasa istemezdim, Felix. Ama zor durumdayım şu an." Arkadan gelen gürültüyü zar zor bastıran sesi telaşlıydı. Günün bu saatinde partiliyor muydu harbiden?
"Yani? Benim sorunum değil bu. Kendin konuş sevgilinle, bilsin ne boklar yediğini." Gözlerimi devirdim, sıkılmıştım artık zavallı çocuğu parmağında oynatmasından. Ben aramayı sonlandırmadan önce dedikleriyse duraksamama neden olmuştu.
"Eğer onu ararsan ne istersen yaparım, lütfen idare et beni. Başka kimseden isteyemem, anlar ben olmadığımı."
"Bizim seslerimiz o kadar da benzemiyor, hyung." Benim sesim ona göre çok daha kalındı, anında anlaşılırdı Minho olmadığım.
"Saçmalama, annem bile telefondayken karıştırıyor ikimizi."
"Tanrım, dalga mı geçiyorsun? Ortaokuldaykendi o!"
"Sesim kısık diye yalan attım, biraz incelt sesini ya da hoparlöre peçete falan koy, ne bileyim yap bir şeyler işte. Elim ayağıma dolaştı resmen, onu kaybedemem, şimdi olmaz."
İğrenç, beni sinirden deli edecek kadar hem de. Elimde olsa onun gerçek yüzünü Hyunjin'e göstermek isterdim. Ancak bir yanımsa 'iyi de, sen kim oluyorsun ki?' diye bağırıyordu, başkalarının ilişkilerine burnumu sokmamam için telkinler veriyordu.
Aklımda dolanan karışık düşüncelerimle kedili panduflarımı inceledim bir süre, hala düzeltmediğim yatağımın üzerindeki yorganın soğuk çarşafını sıktı parmaklarım.
"Ne istersem mi demiştin?"
Sorumun geri dönüşü hızlıydı, mantıklı düşünmeden hemen onaylamıştı beni. "Evet, ne istersen."
"Peki o zaman, kabul ediyorum. Sen de sözünü tutsan iyi edersin, sonradan caymayı aklından bile geçirme." Aslında bu hiçbir şeyi değiştirmez, sadece işimi bir nebze olsun kolaylaştırır.
"Anlaştık ve teşekkür ederim, Felix. Bu iyiliğini asla unutmayacağım."
"Hm hm, unutmasan iyi edersin zaten."
Hafifçe yukarı kıvrılan dudaklarımda peydahlanan sırıtışla aramayı sonlandırdım. Bu dünyada her iyiliğin bir karşılığı vardı, öyle de olmalıydı.
🪢
~günün ikinci bölümüsüü ✌🏻 Asıl kısma bir dahaki bölümden itibaren başlıyoruz 🤠
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
